Idea pomocy krajom trzeciego świata nie jest nowością. Istnieje od lat. Co więcej, stała się naglącą koniecznością w obliczu kolejnych wojen i konfliktów, które odwracają uwagę ludzi od tragedii ubóstwa,
głodu i analfabetyzmu najbiedniejszych mieszkańców naszego globu.
Akcja pod hasłem "Mój szkolny kolega z Afryki", ogłoszona przez Komisję Episkopatu Polski ds. Misji, to godne uwagi przedsięwzięcie. Ma ono poruszyć czułe struny w sercach i sumieniach dzieci oraz
młodzieży z całego kraju w myśl humanitarnej idei: dzieci - dzieciom, młodzież - młodzieży, człowiek - człowiekowi.
Gimnazjum w Obrze, małej miejscowości w Wielkopolsce, postanowiło włączyć się w to dzieło i zmobilizować wszystkie swoje siły i możliwości, aby pomóc rówieśnikom w Afryce. Akcja została zapoczątkowana
nawiązaniem kontaktów - listownych bądź elektronicznych - z Kamerunem, z misjami Ojców Oblatów, którzy przecież w Obrze właśnie mają swoją siedzibę - Wyższe Seminarium Duchowne, kształcące przyszłych
misjonarzy. To właśnie dzięki uprzejmości o. superiora Wojciecha Popielewskiego, o. Wojciecha Kluja - misjologa oraz całej rzeszy ojców i braci możliwa stała się realizacja kolejnych pomysłów związanych
z akcją "Mój szkolny kolega z Afryki".
6 kwietnia 2003 r. gimnazjaliści wystawili w auli WSD w Obrze przedstawienie pt. Opowieści starego baobabu, które stało się jakby ukoronowaniem uczestnictwa szkoły w tym arcyważnym pomyśle. Sztuka
pokazuje perypetie małżeństwa bogatych Europejczyków, przebywającego w Afryce wyłącznie w celach turystycznych. Interesuje ich jedynie zewnętrzna otoczka Afryki - safari, fauna i flora. Nie dostrzegają
tragedii Czarnego Lądu i borykania się Afrykańczyków z okrutną rzeczywistością - głodem, analfabetyzmem, brakiem leków czy ciężką fizyczną pracą dzieci. Do czasu. Nadchodzi bowiem chwila, kiedy zaczynają
rozumieć swoje zaślepienie. To, co ujrzeli w jednej z afrykańskich wiosek, wpływa na ich dalsze plany życiowe - diametralnie inne od poprzednich.
Scenografia spektaklu była naturalnie związana z krajobrazem Afryki, ponieważ Ojcowie Oblaci posiadają bogate w eksponaty muzeum misyjne i chętnie udostępnili potrzebne maski, rzeźby, tamtamy itp.
Realizacja sztuki była skorelowana z akcją charytatywną, której celem była pomoc materialna zaprzyjaźnionym misjom w Afryce.
Rozprowadzano też świąteczne karty z ilustracjami zaprojektowanymi przez uczniów gimnazjum.
Wobec obojętności na Boga, która panuje w dzisiejszym świecie, a niekiedy również w Kościele, nie ma pilniejszej misji niż głoszenie Boga i to nie jakiegokolwiek Boga, lecz tego, który objawił się w Jezusie Chrystusie - uważa kard. Kurt Koch. Podkreśla on, że największym problemem współczesnego Kościoła jest nieumiejętność przekazywania wiary przyszłym pokoleniom, a wynika to z kryzysu wiary. Ponieważ przekazywać można tylko to, do czego jest się przekonanym.
Prefekt Dykasterii ds. Jedności Chrześcijan mówi o tym wywiadzie dla miesięcznika Il Timone w związku z przypadającą w Wielką Sobotę 20. rocznicą wyboru kard. Josepha Ratzingera na Stolicę Piotrową. 3 maja w Sanremo szwajcarski kardynał i teolog weźmie udział w międzynarodowym kongresie teologicznym na temat postaci i myśli Benedykta XVI. Będzie mówił o eklezjologii Josepha Ratzingera w świetle konstytucji soborowej Lumen gentium.
14 kwietnia w Polsce obchodzone jest Święto Chrztu Narodu i Państwa – rocznica wydarzenia, które zapoczątkowało chrześcijańskie dzieje kraju, będącego dziś jednym z filarów wiary w Europie. Święto chrztu to wyjątkowa okazja, by przypomnieć o cichej, ale konsekwentnej obecności sióstr zakonnych w historii Polski – kobiet, które od wieków służą Kościołowi, narodowi i najbardziej potrzebującym.
W 966 roku książę Mieszko I przyjął chrzest, wprowadzając Polskę w krąg cywilizacji chrześcijańskiej. Niespełna sześć dekad później jego syn, Bolesław Chrobry, koronował się na króla, kładąc podwaliny pod niezależną monarchię. Te dwa wydarzenia stworzyły fundament polskiej tożsamości – religijnej, społecznej i politycznej. Dla swojej córki Bolesław Chrobry założył pierwszy żeński zakon – benedyktynki.
W Niedzielę Palmową media obiegła wiadomość o rzekomo „rewolucyjnym dokumencie Watykanu”, biły po oczach „klikbajtowe” tytułu o tym, że papież czegoś zakazał, że postanowił, zdecydował, nakazał itd. A jak to jest naprawdę? Zobaczmy zatem!
W wielu miejscach przyjął się zwyczaj celebracji tzw. Mszy świętych zbiorowych, czyli takich, gdzie podczas jednej celebracji jeden kapłan sprawuje ją w kilku różnych intencjach przyjętych od ofiarodawców. Trzeba tu odróżnić ją od Mszy koncelebrowanej, gdy dwóch lub więcej kapłanów celebruje wspólnie, każdy w swojej indywidualnej intencji. Stolica Apostolska zleca, by w ramach prowincji (czyli metropolii) ustalić zasady dotyczące ewentualnej częstszej celebracji takich właśnie zbiorowych Mszy świętych. Zasady ustalone w roku 1991 na mocy dekretu Kongregacji ds. Duchowieństwa o intencjach mszalnych i mszach zbiorowych Mos iugiter przewidywały, że taka celebracja może odbywać się najwyżej dwa razy w tygodniu. Tymczasem biskupi mogą zdecydować, by można było takie zbiorowe Msze święte sprawować częściej, gdy brakuje kapłanów a liczba przyjmowanych intencji jest znaczna. Oczywiście ofiarodawca musi wyrazić wprost zgodę, by jego intencja została połączona z innymi w jednej celebracji. Celebrans może zaś pozostawić dla siebie jedynie jedno stypendium mszalne (czyli ofiarę za jedną intencję). Wszystkie te zasady – oprócz uprawnienia dla biskupów prowincji do ustalenia innych reguł – już dawno obowiązywały, zatem… rewolucji nie ma.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
