Reklama

Kościół nad Odrą i Bałtykiem

Dziennik duchowy

Powstanie Zgromadzenia Sióstr Jezusa Miłosiernego ma swoje źródło w objawieniach Pana Jezusa s. Faustynie Kowalskiej

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Po raz pierwszy w uroczystość Zesłania Ducha Świętego 9 czerwca 1935 r. s. Faustyna w wileńskim klasztorze usłyszała wewnętrzne słowa Jezusa: „Będziesz wypraszać z towarzyszkami swymi miłosierdzie dla siebie i świata. Zrozumiałam, że nie będę w zgromadzeniu, w którym obecnie jestem” (Dz. 435). I chociaż przez kolejne 40 miesięcy siostra myślała, w oparciu o kolejne objawienia Pana Jezusa, iż to ona będzie założycielką tegoż nowego zgromadzenia, niemniej wolą Boga było, aby kto inny był jego założycielem.

Decydujący moment rozegrał się w połowie września 1938 r. w Krakowie. Kiedy doszło do spotkania ks. Michała Sopoćki z s. Faustyną Kowalską, wówczas siostra stwierdziła, iż to nie ona będzie założycielką, a ks. Sopoćko powinien być raczej obojętny na sprawy zgromadzenia, które rozpocznie się od nikłych, małych rzeczy i wtedy, gdy inicjatywa wyjdzie od innych.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Tak też się stało. Założycielkami zostały Jadwiga Osińska, absolwentka filologii klasycznej Uniwersytetu Stefana Batorego w Wilnie, i Izabela Naborowska, która w 1937 r. ukończyła Prywatną Roczną Żeńską Szkołę Przysposobienia w Gospodarstwie Rodzinnym II stopnia: „urodziła się ona 27 lipca 1913 r. w Mińsku Litewskim. Była córką Witolda i Heleny. Matka była wyznania ewangelicko-reformowanego, a ojciec – katolickiego. Rodzice umówili się, że córki otrzymają chrzest w wyznaniu kalwińskim, a synowie katolickim. Wiarę katolicką przyjęła po ukończeniu 21. roku życia”.

To one, kiedy opuściły Wilno 26 sierpnia 1946 r., otrzymały od ks. Sopoćki m.in. łaciński tekst Konstytucji zakonnych. Szukając miejsca na rozpoczęcia swojego dzieła, w lipcu i sierpniu 1947 r. spotkały się z ks. inf. Edmundem Nowickim, administratorem apostolskim w Gorzowie Wlkp., który zaproponował im pracę w Myśliborzu. Pobyt ich na terenie ordynariatu gorzowskiego zaczął się 25 sierpnia 1947 r.

15 listopada 1947 r. po rekolekcjach odbyły się pierwsze wybory przełożonej generalnej i została nią s. Izabela (Benigna) Naborowska. Kiedy matka Izabela wyjechała do Szymanowa, by odbyć nowicjat (1954-55), matką generalną została s. Faustyna Osińska. 6 sierpnia 1955 r. siostry przywdziały habity zakonne, a 21 sierpnia tegoż roku złożyły na ręce ks. inf. Z. Szelążka w obecności ks. prof. M. Sopoćki śluby wieczyste w prawnie zatwierdzonym zgromadzeniu.

Reklama

Niestety, 27 grudnia 1955 r. nagle zmarła matka Faustyna Osińska, nową przełożoną została matka Benigna Naborowska. Przez kolejne prawie 12 lat jako matka generalna dbała o rozwój nowego zgromadzenia, mimo iż bolesnym ciosem dla niego był dekret Kongregacji Świętego Oficjum (dzisiejsza Kongregacja Doktryny Wiary) z dn. 19 listopada 1958 r. dotyczący ograniczeniu kultu Miłosierdzia Bożego. Kiedy zmarła 25 sierpnia 1967 r., (dokładnie w 20. rocznicę powstania zgromadzenia), mając zaledwie 54 lata, zgromadzenie posiadało 5 domów: Dom Generalny w Myśliborzu, dwa w Gorzowie Wlkp., w Zbąszynku i poza administracją gorzowską w Sokolicy. Liczyło 12 profesek wieczystych, 5 profesek czasowych i 3 nowicjuszki. Rzecz ciekawa – 12 kwietnia 1953 r. razem z s. Osińską złożyła w Szczecinie u jezuitów ofiarę ze swojego życia za kapłanów.

Staraniem zgromadzenia ukazał się właśnie t. 1. „Dziennika Duchowego”. Obejmuje on informacje zapisane w trzech zeszytach, od drugiego do czwartego „Dziennika duszy” s. Benigny Naborowskiej. Całość zaś „Dziennika” obejmuje osiem zeszytów, pozostawionych w rękopisie, co stanowi ponad tysiąc stron w maszynopisie.

„«Dziennik duszy» s. Benigny Naborowskiej jest jakby «podręcznikiem» formacji mistycznej, którą prowadzi Jezus” – napisał w Słowie wstępnym do «Dziennika» ks. prof. dr hab. Stanisław Urbański, twórca polskiej szkoły duchowości. – Jest to świadectwo jej życia na ziemi pełnią Miłości, którą jest Bóg”.

Reklama

„Dziennik” opracowała s. dr Teresa Szałkowska, dla której praca ta była prawdziwą drogą odkrywania świętości s. Benigny. – Z wielkim trudem się do niej zabierałam – wyjaśnia s. Teresa. – Zniechęcał mnie styl i pismo, które czasem trudno było odczytać. Kluczem stały się dla mnie słowa ks. prof. dr. hab. Stanisława Urbańskiego, który opracowując Leksykon mistyków polskich, sprawdzał, czy w „Dzienniku” Matki Benigny Naborowskiej znajdziemy potwierdzenie, że i ona była mistyczką. Mam też nadzieję i modlę się o to, by każdy czytelnik odnalazł w nim nie tylko informacje o Miłosierdziu Bożym, czy nawet inspirację do apostolstwa w duchu Miłosierdzia, ale by spotkał żywego Boga i już nigdy nie puścił Jego ręki – zaznaczyła s. Teresa Szałkowska.

Każdy, kto chce bliżej zapoznać się historią apostolstwa Bożego Miłosierdzia i samym zgromadzeniem, musi do tego dzieła po prostu sięgnąć. Dokładniejsze informacje znajdziemy na stronie: www.jezuufamtobie.pl .

2019-07-31 10:15

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Przekazała światu orędzie Miłosierdzia Bożego

Niedziela kielecka 18/2017, str. 4-5

[ TEMATY ]

parafia

patron

św. Faustyna

W.D.

Św. Siostra Faustyna – obraz z ołtarza głównego

Św. Siostra Faustyna – obraz z ołtarza głównego

Św. Siostrze Faustynie dedykowane są jedynie dwa kościoły w diecezji kieleckiej. Oprócz Szczukowic, jej wezwanie nosi świątynia w Kłucku koło Grzymałkowa. Niewielka wspólnota cieszy się, że Apostołka Bożego Miłosierdzia patronuje ich kościołowi parafialnemu od 1996 roku

Nie zazna ludzkość spokoju, dopóki nie zwróci się do źródła Miłosierdzia Bożego – brzmi napis na relikwiarzu z relikwiami świętej, który przechowywany jest w kościele w Kłucku. Ufundował go darczyńca spoza parafii. Wprowadzenie relikwii św. Siostry Faustyny wspominał ks. Stanisław Jaworski, były proboszcz, który w Kłucku pracował przez czternaście lat. – O relikwie parafia poprosiła klasztor Sióstr Miłosierdzia Bożego w Łagiewnikach. Kiedy prośba została rozpatrzona pomyślnie, wtedy grupa parafialna z proboszczem udała się na pielgrzymkę do sanktuarium po relikwie. Tuż po niej nastąpiło ich uroczyste wprowadzenie do kościoła.

CZYTAJ DALEJ

Tajemnica Wielkiego Czwartku wciąga nas w przepastną ciszę Ciemnicy

[ TEMATY ]

Wielki Czwartek

Karol Porwich/Niedziela

Święte Triduum – dni, których nie można przegapić. Dni, które trzeba nasączyć modlitwą i trwaniem przy Jezusie.

Święte Triduum to dni wielkiej Obecności i... Nieobecności Jezusa. Tajemnica Wielkiego Czwartku – z ustanowieniem Eucharystii i kapłaństwa – wciąga nas w przepastną ciszę Ciemnicy.

CZYTAJ DALEJ

Rozważania bp. A. Przybylskiego: w Kościele spotykamy się ze Zmartwychwstałym pod postacią Chleba i Wina

2024-03-29 14:17

[ TEMATY ]

bp Andrzej Przybylski

Karol Porwich/Niedziela

Każda niedziela, każda niedzielna Eucharystia niesie ze sobą przygotowany przez Kościół do rozważań fragment Pisma Świętego – odpowiednio dobrane czytania ze Starego i Nowego Testamentu. Teksty czytań na kolejne niedziele w rozmowie z Aleksandrą Mieczyńską rozważa bp Andrzej Przybylski.

31 marca 2024, Niedziela Zmartwychwstania Pańskiego, rok B

CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję