W Oleszycach powołano Szkolne Koło Caritas, które będzie działać przy miejscowym Zespole Szkół. Opiekunem grupy, która liczy trzydziestu wolontariuszy, jest Piotr Magura, nauczyciel katecheta. – Inicjatywa powstania Szkolnego Koła Caritas wyszła od uczniów, z chęci pomocy drugiej osobie i zobaczenia tego, że inni bardziej potrzebują pomocy niż my sami – wyjaśnił w rozmowie z Anną Głowacką opiekun koła.
Aneta Tryniecka, diecezjalny koordynator wolontariatu Caritas zaznaczyła, że jest to już drugie Szkolne Koło Caritas w Oleszycach. Kilka miesięcy wcześniej powołano Szkolne Koło Caritas, które działa przy miejscowej Szkole Podstawowej i Gimnazjum. Podczas uroczystości powołania SKC przy Zespole Szkół w Oleszycach uczniowie obejrzeli film dotyczący wolontariatu Caritas, by mogli zobaczyć, czym tak naprawdę jest Caritas – podkreśliła Aneta Tryniecka. Na pytanie, czego powinniśmy życzyć tym młodym wolontariuszom, padły następujące słowa: Życzę im otwartości serca, silnych dłoni do niesienia pomocy, a przede wszystkim takiego uwrażliwienia, żeby umieli popatrzeć innymi oczyma na dzisiejszy świat, na krzywdę drugiej osoby. Nasze hasło przewodnie brzmi: Caritas – wiara żywa uczynkami. I właśnie przez tę wiarę i przez niesienie miłości życzę im, aby potrafili znaleźć w sobie siły. Siły do pracy codziennej, bo tak naprawdę wolontariusz pracujący i niosący pomoc drugiemu człowiekowi w zamian dostaje uśmiech. Dostaje łzy, uścisk dłoni drugiego człowieka. To jest największy skarb.
Szkolne Koło Caritas przy Zespole Szkół w Oleszycach jest już czternastą grupą wolontariuszy działających na terenie rejonu lubaczowskiego. Do istnienia powołano je 14 lutego.
Wolontariusze, organizatorzy, goście świętowali 15-lecie Szkolnego Koła Caritas przy Szkole Podstawowej nr 6 w Sokołowie Podlaskim
Matka Teresa z Kalkuty wypowiedziała kiedyś takie słowa: „Spałam i śniłam, że życie jest samą przyjemnością, obudziłam się i spostrzegłam, że życie jest służbą na rzecz innych. Służyłam i zobaczyłam, że służba jest przyjemnością”
8 lutego o godz. 13.00 odbyła się uroczystość z okazji 15. rocznicy powstania Szkolnego Koła Caritas pod patronatem św. Teresy od Dzieciątka Jezus przy Szkole Podstawowej nr 6 im. Pawła Kamińskiego w Sokołowie Podlaskim.
Wielki Post to czas, w którym Kościół szczególną uwagę zwraca na krzyż i dzieło zbawienia, jakiego na nim dokonał Jezus Chrystus. Krzyże z postacią Chrystusa znane są od średniowiecza (wcześniej były wysadzane drogimi kamieniami lub bez żadnych ozdób). Ukrzyżowanego pokazywano jednak inaczej niż obecnie. Jezus odziany był w szaty królewskie lub kapłańskie, posiadał koronę nie cierniową, ale królewską, i nie miał znamion śmierci i cierpień fizycznych (ta maniera zachowała się w tradycji Kościołów Wschodnich). W Wielkim Poście konieczne było zasłanianie takiego wizerunku (Chrystusa triumfującego), aby ułatwić wiernym skupienie na męce Zbawiciela. Do dzisiaj, mimo, iż Kościół zna figurę Chrystusa umęczonego, zachował się zwyczaj zasłaniania krzyży i obrazów.
Współczesne przepisy kościelne z jednej strony postanawiają, aby na przyszłość nie stosować zasłaniania, z drugiej strony decyzję pozostawiają poszczególnym Konferencjom Episkopatu. Konferencja Episkopatu Polski postanowiła zachować ten zwyczaj od 5 Niedzieli Wielkiego Postu do uczczenia Krzyża w Wielki Piątek.
Zwyczaj zasłaniania krzyża w Kościele w Wielkim Poście jest ściśle związany ze średniowiecznym zwyczajem zasłaniania ołtarza. Począwszy od XI wieku, wraz z rozpoczęciem okresu Wielkiego Postu, w kościołach zasłaniano ołtarze tzw. suknem postnym. Było to nawiązanie do wieków wcześniejszych, kiedy to nie pozwalano patrzeć na ołtarz i być blisko niego publicznym grzesznikom. Na początku Wielkiego Postu wszyscy uznawali prawdę o swojej grzeszności i podejmowali wysiłki pokutne, prowadzące do nawrócenia. Zasłonięte ołtarze, symbolizujące Chrystusa miały o tym ciągle przypominać i jednocześnie stanowiły post dla oczu. Można tu dopatrywać się pewnego rodzaju wykluczenia wiernych z wizualnego uczestnictwa we Mszy św. Zasłona zmuszała wiernych do przeżywania Mszy św. w atmosferze tajemniczości i ukrycia.
W parafiach wojskowych Ordynariatu Polowego trwa peregrynacja kopii obrazu Matki Bożej Łaskawej Strażniczki Polski. Wczoraj obraz przybył do Garnizonu Międzyrzecz. W jego powitaniu wziął udział biskup polowy Wiesław Lechowicz.
Od 5 lat kopia obrazu peregrynuje po całej Ojczyźnie. W Roku Jubileuszowym nawiedza parafie Ordynariatu Polowego. W sobotę 5 kwietnia w kaplicy garnizonowej w Międzyrzeczu odbyło się jego uroczyste powitanie. Uroczystej Mszy św. na wprowadzenie obrazu, z udziałem kadry dowódczej, żołnierzy, pracowników wojska, rodzin wojskowych i funkcjonariuszy Garnizonu Międzyrzecz, przewodniczył biskup polowy Wiesław Lechowicz.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
