Do Ośrodka Promocji Kultury Gaude Mater w Częstochowie powrócił jego inicjator i pierwszy dyrektor Krzysztof Pośpiech, który – jak wspominają świadkowie – podczas remontu siedziby ośrodka nie wahał się nosić cegieł i mieszać zaprawy. Zmarły 5 lat temu pedagog, muzyk i animator życia muzycznego, znany nie tylko w środowisku częstochowskim, powrócił w postaci popiersia, które zostało odsłonięte 12 grudnia 2016 r. na zakończenie XVIII Święta Muzyki, które także wymyślił i przez wiele lat organizował.
Reklama
Pomysł wykonania popiersia podjęło częstochowskie Stowarzyszenie Przyjaciół Gaude Mater. Jego przewodniczący Jan Szyma przypomniał, że „cegiełką”, która pomogła zrealizować to dzieło, była wydana dwa lata temu książka: „Obdarować muzyką. Wspomnienia o Krzysztofie Pośpiechu”. We wstępie do książki Jan Szyma przedstawia jej bohatera słowami: „Krzysztof Pośpiech (1944-2011) należał bez wątpienia do najwybitniejszych osobowości życia muzycznego naszego miasta. Pedagog, chórmistrz, dyrygent, niestrudzony animator i organizator życia muzycznego był przede wszystkim człowiekiem wielkiej pasji. To dzięki niemu lub przy jego udziale zaistniały: Festiwal Muzyki Sakralnej Gaude Mater, Święto Muzyki, Festiwal Muzyki Chóralnej «Ars Chori», Festiwal Pieśni Pielgrzymkowej i Liturgicznej «Gaudium et Gloria», Turniej Melomana, Międzynarodowy Konkurs Wokalny im. Reszków i dziesiątki koncertów, z których każdy był dla słuchaczy niezapomnianym przeżyciem”. Jan Szyma zaapelował do władz Częstochowy o kolejne miejsca upamiętniające Krzysztofa Pośpiecha, przede wszystkim ulicę lub rondo noszące jego imię.
Autorem projektu i pomnika jest rzeźbiarz Jerzy Kędziora. Podczas uroczystości Krzysztofa Pośpiecha wspominali: o. Nikodem Kilnar – paulin, krajowy duszpasterz muzyków kościelnych, Ryszard Stefaniak – wiceprezydent Częstochowy oraz Tadeusz Piersiak – dyrektor OPK Gaude Mater. Obecni byli najbliżsi Krzysztofa Pośpiecha – żona i syn z rodziną, a także jego wychowankowie, współpracownicy i przyjaciele. Uroczystości towarzyszył koncert chórów „Pochodnia” i „Coralmente”.
O. Nikodem Kilnar, wspominając imprezy muzyczne na Jasnej Górze, których Krzysztof Pośpiech był współorganizatorem, podkreślił, że oprócz talentu muzycznego posiadał on dwie podstawowe cnoty: ujmującą skromność i pokorę. – Przez takich ludzi Pan Bóg dokonuje wielkich dzieł, ponieważ są dyspozycyjni, są otwarci na wielkie dzieła Boże, a jednocześnie mają głęboką wrażliwość na kulturę, tę wyjątkową wrażliwość miał także pan Pośpiech – podkreślił o. Nikodem. – Widoczne w nim było wielkie umiłowanie piękna, dobra i sztuki, którym dzielił się z młodzieżą.
Reklama
Dodajmy, że Krzysztof Pośpiech współpracował przez wiele lat z redakcją Tygodnika Katolickiego „Niedziela”, prosząc często o udzielenie patronatu medialnego nad imprezami muzycznymi, organizując wspólnie z „Niedzielą” w redakcyjnej auli koncerty w ramach Dni Kultury Chrześcijańskiej, specjalne koncerty dla wychowanków domów dziecka, dyplomowe koncerty studentów wychowania muzycznego Akademii im. Jana Długosza, a także warsztaty dla nauczycieli, osób prowadzących schole i parafialne zespoły.
Był autorytetem w sprawach muzycznych, chętnie służył swoją wiedzą i radą, był człowiekiem doskonale zorganizowanym i konsekwentnie dążącym do celu. Jego propozycje były szczegółowo przygotowane i przemyślane, dlatego szybko potrafił zjednać innych do swoich projektów. Był wymagający, a jednocześnie wyrozumiały dla niedociągnięć, ale przede wszystkim był kimś, kto nie zabiegał o nic dla siebie – najważniejsza była muzyka.
Piękne i wzruszające w swoim przekazie popiersie Krzysztofa Pośpiecha w Ośrodku Promocji Kultury Gaude Mater, podobnie jak wcześniejsze nadanie jego imienia Sali Kameralnej w Filharmonii częstochowskiej, upamiętni tę nieprzeciętną postać dla przyszłych pokoleń. Dla tych, którzy go znali, będzie znakiem pozwalającym częściej wspominać niezwykłą charyzmę, poczucie służby, życzliwość dla innych i radość życia Maestro Pośpiecha.
Słyszymy bez przerwy, że „nie ma jednej ostatecznej prawdy”. Jest to usprawiedliwienie dla wszystkich kłamstw, przemocy i tzw. moralizmu politycznego, który wprowadza nowe kategorie moralne, bez odniesień do Boga - powiedział metropolita częstochowski abp Wacław Depo podczas Mszy św. odprawionej w niedzielę na zakończenie 27. Międzynarodowego Festiwalu Muzyki Sakralnej „Gaude Mater” w Częstochowie. Eucharystia z bazyliki jasnogórskiej transmitowana była przez TVP Polonia.
W homilii abp Wacław Depo przypomniał, że Kościół obchodzi dziś Niedzielę Dobrego Pasterza. To Jezus Chrystus – mówił – jest jedynym Pasterzem, bo „daje życie za owce, za te, które zna po imieniu; które ukochał; które przekazał mu Ojciec Niebieski”. On jest Drogą, Prawdą i Życiem.
Bazylika Santa Maria Maggiore – najważniejsza świątynia dedykowana Matce Bożej
Wśród wielu uroczystości, świąt i wspomnień Najświętszej Maryi Panny, jakich wiele jest w ciągu roku liturgicznego, dowolne wspomnienie Najświętszego Imienia Maryi jest nieco zapomniane, już przez sam fakt, że jest ono dowolne. Święto imienia Maryi zaczęto obchodzić w Hiszpanii, ale dopiero po zwycięstwie odniesionym przez Jana III Sobieskiego pod Wiedniem, 12 września 1683 r. papież bł. Innocenty XI, na wniosek polskiego króla rozciągnął jego obchód na cały Kościół katolicki. Zgodnie z tradycją i żydowskim zwyczajem Matka Boża cztery dni po swoim urodzeniu otrzymała imię Maryja. Ponieważ Jej urodziny obchodzimy 8 września, stąd 12 września przypada wspomnienie nadania Najświętszej Dziewicy imienia Miriam. To hebrajskie imię oznacza „być pięknym lub wspaniałym”, zaś w języku aramejskim, którym posługiwano się w Palestynie w czasach Jezusa i Maryi, imię to występuje w znaczeniu „Pani”. Gdy zsumujemy znaczenia tego imienia w języku hebrajskim i aramejskim, otrzymamy tytuł „Piękna Pani”. Zatem Maryja to „Piękna Pani”, i tak jest ona nazywana od najdawniejszych czasów. Potwierdziły to badania archeologiczne przeprowadzone w Grocie Nazaretańskiej pod kierownictwem o. Bellarmimo Bagattiego. Największą niespodzianką było wydobycie kamienia z napisem: EMAPIA. To skrót greckiego wyrażenia: „Chaire Maria” (Bądź pozdrowiona, Maryjo). To jedne z najstarszych dowodów czci oddawanej Maryi, Matce Bożej. Po przeprowadzeniu zaś wnikliwych badań archeolodzy doszli do wniosku, że znaleziska te są fragmentami najstarszej świątyni chrześcijańskiej w Nazarecie. Znaleziono tam również dwa inne napisy z końca I wieku. Drugi z nich zawiera dwa słowa: „Piękna Pani”. Kiedy czytamy relacje osób widzących Matkę Bożą, np. św. Katarzyny Labouré, św. Bernadety Soubirous czy Dzieci z Fatimy, wszystkie te osoby nazywają Maryję Piękną Panią. Przejdźmy teraz do samego wspomnienia Najświętszego Imienia Maryi. Wyżej powiedziano, że bł. Innocenty XI wspomnienie to rozciągnął na cały Kościół na wiosek naszego Króla Polski. W 1683 r. potężna turecka armia groziła całej Europie, w tym Stolicy Apostolskiej. Pewny siebie Sułtan Mehmed IV rozmyślał, jak to uczyni z Bazyliki św. Piotra stajnię dla swoich rumaków. Wydawało się, że nie ma już ratunku ani dla oblężonego Wiednia i całego chrześcijaństwa. W tym ciężkim położeniu bł. Innocenty XI wysłał posła do Jana III Sobieskiego z prośbą, aby pośpieszył na odsiecz, podobne poselstwo wysłał cesarz austriacki. Jednak Sejm, mając na uwadze pusty skarb i wyczerpany wojnami kraj, wahał się. Wtedy to spowiednik króla św. Stanisław Papczyński dzięki Maryi ostatecznie przekonał króla oraz sejm. Matka Boża ukazała się św. Stanisławowi i zapewniła o zwycięstwie. Kazała iść pod Wiedeń i walczyć. Założyciel Marianów wystąpił wobec króla, senatu, legata papieskiego i przemówił tymi słowami: „Zapewniam cię, królu, Imieniem Dziewicy Maryi, że zwyciężysz i okryjesz siebie, rycerstwo polskie i Ojczyznę nieśmiertelną chwałą”. Sobieski idąc na odsiecz Wiednia, zatrzymał się na Jasnej Górze. Wstępował też po drodze do innych sanktuariów maryjnych, aby błagać Maryję o pomoc. 12 września Sobieski przed bitwą uczestniczył w dwóch Mszach św., w tej drugiej służąc bł. Markowi d’Aviano jako ministrant. Przystąpił do Komunii św. i leżąc krzyżem, wraz z całym wojskiem ufnie polecał się Matce Najświętszej. Chcąc, aby wszystko działo się pod Jej znakiem, dał rycerstwu hasło: „W imię Panny Maryi – Panie Boże, dopomóż!”. Polska jazda z imieniem Maryi na ustach ruszyła do ataku, śpiewając „Bogurodzicę”. Armia turecka licząca ok. 200 tys. żołnierzy uciekała przed 23 tys. polskiej jazdy. Atak był tak piorunujący i widowiskowy, że wojska cesarza austriackiego opóźniły swoje uderzenie, żeby podziwiać szarżę naszej husarii. Tego dnia zginęło 25 tys. Turków, a Polaków tylko jeden tysiąc.
Przed Świątynią Opatrzności Bożej w Warszawie otwarto wystawę „Pilecki–Wyszyński. Portret podwójny”. Ekspozycja przybliża niezwykle ważne postacie dla najnowszej historii Polski – rotmistrza Witolda Pileckiego i bł. prymasa Stefana Wyszyńskiego. Choć urodzili się w tym samym roku i byli związani z ziemią ostrowską, nigdy się nie spotkali. Pozostają jednak duchowo bliscy, a łączy ich wierność, odwaga i niezłomność.
Wystawa powstała z inicjatywy Muzeum Jana Pawła II i Prymasa Wyszyńskiego oraz Muzeum Domu Rodziny Pileckich w Ostrowi Mazowieckiej.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
