28 czerwca w sanktuarium w Jakubowie odbyły się jubileuszowe uroczystości związane z 10. rocznicą otwarcia pierwszego w Polsce szlaku św. Jakuba Starszego Apostoła oraz sprowadzenia z Rzymu relikwii tego świętego. Mszy św. koncelebrowanej przewodniczył bp Paweł Socha
Wszystkich przybyłych na jubileusz gości, wśród nich przedstawicieli Bractwa św. Jakuba ze Szczyrku, Ośna Lubuskiego oraz Żabna k. Poznania, powitał kustosz sanktuarium św. Jakuba Starszego Apostoła w Jakubowie ks. kan. Stanisław Czerwiński. – Gdyby nie Boża łaska, Boża moc z nieba, gdyby nie wstawiennictwo św. Jakuba i Jego wola, to pewnie by nas tutaj nie było i nie byłoby tego wielkiego dzieła, jakie wspólnie razem czynimy – powiedział. Uroczystej Eucharystii w intencji wszystkich członków Bractwa św. Jakuba w Polsce przewodniczył bp Paweł Socha, a homilię wygłosił biskup pomocniczy diecezji legnickiej Marek Mendyk. – Jakubów to miejsce szczególne. Gdybyśmy chcieli parafrazować słowa św. Jana Pawła II, moglibyśmy powiedzieć, że gdyby to miejsce mogło mówić, przemawiać, ileż powiedziałoby ono o pielgrzymach, którzy podejmują trud wędrowania szlakami św. Jakuba, ileż mogłoby powiedzieć, o tych, którzy tutaj przybywają, ileż ich dobrych intencji, pragnień, zaparcia się siebie, podejmowanych prób pokonywania swoich słabości – powiedział Ksiądz Biskup. Zwrócił także uwagę, że każdego roku wzrasta liczba tych, którzy chcą i idą szlakiem do grobu św. Jakuba w Santiago de Compostela. – Rozpoczynając od progu własnego domu, przemierzają kilka tysięcy kilometrów. Mimo różnic kulturowych, wyznaniowych, także barier językowych, pielgrzymi nawiązują wspaniałe znajomości i przyjaźnie. Uśmiech, dobre słowo, życzliwość, wzajemna pomoc i wspólna modlitwa podczas pokonywania kolejnych etapów trudnej drogi łączą się w jedną wspólnotę pielgrzymkową – dodał. Ksiądz Biskup podkreślił, że podejmowana droga to przypomnienie drogi, jaką jest życie człowieka, która prowadzi ku wieczności, ku życiu wiecznemu. Z kolei ludzkie życie nie jest tylko dziełem biochemicznego przypadku, ale przede wszystkim darem Boga.
Podczas uroczystości trzem nowym członkom Bractwa św. Jakuba zostały wręczone akty pasowania i mianowania, a niektórzy z gości otrzymali tzw. kompostelki, czyli certyfikaty pielgrzyma. Obaj księża biskupi otrzymali natomiast mapy z istniejącymi w Polsce szlakami św. Jakuba Starszego Apostoła.
W liturgii Słowa 28. niedzieli zwykłej, Jezus w swojej przypowieści roztacza obraz uczty, z której zrezygnowali zaproszeni na nią. Zaszczytu udziału w tej uczcie dostąpili zatem ludzie, którzy przybyli jakby zamiast. W tę właśnie niedzielę, 12 października, parafia Hermanowice zaprosiła wielu z nas na swoją jubileuszową ucztę
Okazją była konsekracja świątyni połączona z 75-leciem istnienia parafii. Trzeba przyznać, co zauważył abp Józef Michalik, konsekrator świątyni, że „Ksiądz Proboszcz ma więcej szczęścia niż ewangeliczny gospodarz. Na tę ucztę, którą przygotował nie tylko od strony materialnej, ale także duchowej, przez misje święte, które prowadzili Ojcowie Franciszkanie z Kalwarii, przybyło wielu, wielu gości. Nie zostali przymuszeni, ale przyszli z potrzeby serca, przyszli, bo są dumni z tego Domu Bożego, w którym od 75 lat, mimo czasów okupacji i powojennych zawirowań, sprawuje się Ucztę Eucharystyczną”.
O życiu św. Jana Kantego w ciągu 500 lat powstało wiele legend, które świadczą o jego popularności. Urodził się 24 czerwca 1390 r. w Kętach - miasteczku położonym
u podnóża Beskidu Małego. Pierwsza wzmianka o św. Janie Kantym pochodzi z 1413 r. i widnieje w Indeksie Akademii Krakowskiej. Św. Jan miał wówczas 23 lata
i był studentem Wydziału Filozoficznego AK. Studnia ukończył w 1418 r., otrzymując tytuł magistra atrium.
Po przyjęciu święceń kapłańskich w 1421 r. objął posadę w Szkole Klasztornej w Miechowie. Zasłynął w tym czasie jako znakomity kaznodzieja. W wolnych
chwilach przepisywał rękopisy. Były to zazwyczaj dzieła św. Augustyna, gdyż Szkoła Klasztorna opierała się na jego nauce. Święty zajmował się także muzyką, o czym świadczą odnalezione fragmenty
skomponowanych przez niego pieśni dwugłosowych.
W roku 1429 na prośbę przyjaciół znów powrócił do Krakowa i zaczął wykładać na Wydziale Filozoficznym AK. Od 1434 r. pełnił obowiązki prepozyta kolegiaty św. Anny w Krakowie. Wykładał wówczas
logikę, fizykę i ekonomię Arystotelesa. Po uzyskaniu stopnia magistra, co odpowiada dzisiejszemu doktoratowi, św. Jan Kanty do końca swojego życia poświęcił się wykładom na Wydziale Teologicznym.
Zmarł w opinii świętości w 1473 r. Jego kanonizacji dokonał w 1767 r. papież Klemens XIII. On też ustalił 20 października wspomnieniem liturgicznym o Janie Kantym.
Jego relikwie spoczywają w kolegiacie św. Anny w Krakowie.
Warte uwagi jest to, że św. Jan jest patronem nie tylko studentów, którym poświęcił 55 lat profesury na AK, ale także i dzieci. Był wzorem pracowitości. W ciągu swojego życia przepisał
ok. 18 tys. stron. Mając 40 lat, rozpoczął studia pod kierunkiem dr. Benedykta Hesse. Studia te trwały 13 lat, a Święty stawiał sobie za cel poszerzanie swojej wiedzy o Panu
Bogu.
Wśród wielu cnót tradycja przekazała pamięć jego prawdomówności oraz troskę o dobre imię bliźniego. Jednakże najpiękniejszą cnotą Świętego było niewątpliwie miłosierdzie dla potrzebujących.
Podczas uroczystości poświęconej Janowi Kantemu, która miała miejsce 20 października br. w kościele parafialnym w Osobnicy, homilię wygłosił rodak, profesor WSD w Szczecinie
ks. Zbigniew Woźniak. To on przekazał wiernym ważne przesłanie Jana Kantego: „(...) Żywot Jana Kantego uczy postawy i obyczajów chrześcijańskich. To, co głosił, potwierdzał pokorą i swym
zacnym życiem. To on, podobnie jak Jezus Chrystus (...), prowadził swoich uczniów, był obok nich i pilnował, aby dojrzeli do swojej posługi”. Tak brzmi przesłanie zwłaszcza dla pedagogów
i nauczycieli i nie jest ono dzisiaj łatwe do wykonania. Bardzo często autorytet nauczyciela bywa podważany. Mimo to pedagog zobowiązany jest do przekazywania nauki i wiedzy
o życiu. Jeśli nie zbudujemy życia na prawdzie, to nie ma dla nas przyszłości.
Swoje słowa św. Jan Kanty potwierdzał życiem. Jako wychowawca, miał za zadanie uczyć, prowadzić i towarzyszyć.
Osoba św. Jana otoczona jest wieloma legendami. Jedna z nich mówi o dziewczynie, która próbowała scalić dzban. Św. Jan pomógł go jej posklejać. Jest to piękny symbol dla naszej
społeczności - obraz św. Jana scalającego nasze różne osobowości.
19 października w Narodowy Dzień Pamięci Duchownych Niezłomnych, na elewacji Domu Rekolekcyjnego w Bogdankach odsłonięto mural upamiętniający ks. Franciszka Blachnickiego - Kapłana Niezłomnego, patriotę, twórcę Ruchu Światło-Życie i wielkiego orędownika trzeźwości narodu.
Uroczystości rozpoczęły się Mszą św. w intencji Ojczyzny i Duchownych Niezłomnych w kościele pw. Niepokalanego Poczęcia NMP w Tryczówce. Liturgii przewodniczył metropolita białostocki abp Józef Guzdek. Homilię wygłosił ks. kan. Adam Szot. Po Eucharystii uczestnicy przeszli do pobliskiego Domu Rekolekcyjnego w Bogdankach, gdzie odbyła się dalsza część wydarzenia.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
