Profesor Elżbieta Starosławska odeszła do domu Ojca niespodziewanie. Zmarła 4 marca w wieku 71 lat. 9 marca w archikatedrze lubelskiej podczas Mszy św. pogrzebowej pożegnali ją synowie Patryk i Daniel, rodzina i przyjaciele, współpracownicy z Centrum Onkologii Ziemi Lubelskiej im. św. Jana z Dukli, przedstawiciele różnego szczebla władz i instytucji, biskupi i kapłani oraz wdzięczni pacjenci, którym pomogła przezwyciężyć chorobę nowotworową.

Modlitwa wdzięczności

Pogrzebową liturgię, po której nastąpiło złożenie ciała na cmentarzu przy ul. Lipowej w Lublinie, poprzedziło przekazanie rodzinie Krzyża Komandorskiego Orderu Odrodzenia Polski, którym prof. Starosławska pośmiertnie została odznaczona przez prezydenta RP Andrzeja Dudę za wybitne zasługi i działalność na rzecz onkologii i ochrony zdrowia. Rozpoczynając Mszę św., abp Stanisław Budzik przywołał słowa Elizy Orzeszkowej, która wyraziła pragnienie, aby po śmierci do mogiły towarzyszyli jej kapłan z rzewnym błaganiem na ustach, przyjaciel ze łzą szczerego żalu w oku oraz ten, komu ulżyła troski. Odnosząc te słowa do śp. prof. Elżbiety Starosławskiej, powiedział, że „podąża za nią modlitwa wiary, westchnienie przyjaźni i serdeczny pacierz wdzięczności”. - To modlitwa wiary, przyjaźni i wdzięczności tysięcy ludzi w Lublinie, na Lubelszczyźnie i w Polsce, którym uratowała życie, przywróciła zdrowie, podniosła na duchu - powiedział abp Budzik.

Onkolog z powołania

W pogrzebowej homilii bp Mieczysław Cisło przedstawił śp. prof. Elżbietę Starosławską jako „matkę, lekarza i chrześcijanina, człowieka głębokiej, wprost dziecięcej, wiary i zawierzenia Chrystusowi przez wstawiennictwo Matki Najświętszej i św. Jana z Dukli”. Pani profesor urodziła się w 1952 r. w Jarosławiu, w 1978 r. uzyskała dyplom Akademii Medycznej w Lublinie. Z naszym miastem, a przede wszystkim z onkologią, związała całe życie. Była cenionym specjalistą z zakresu radioterapii onkologicznej oraz onkologii klinicznej. W jednym szpitalu, który dzięki jej staraniom, tytanicznej wręcz pracy i mocnej wierze, stał się renomowanym Centrum Onkologii Ziemi Lubelskiej, przepracowała ponad 45 lat. Do śmierci, która przyszła nagle, po kilkudniowej chorobie, poświęcała się dla doświadczanych chorobą nowotworową pacjentów.

Zwycięstwo wiary

- Profesor Elżbieta Starosławska, człowiek wielkiego formatu, stworzyła wiekopomne dzieło liczącego się w kraju i za granicą cenionego ośrodka onkologicznego. Chociaż realizacja tych planów nie była łatwa, to dla ludzi pracowitych, obdarzonych talentem i wyobraźnią, nie ma przeszkód nie do pokonania - powiedział bp Cisło. Jak przypomniał, życie nie oszczędzało prof. Starosławskiej. W młodym wieku została wdową i sama wychowała dwóch synów, a kiedy budowa centrum onkologii zbliżała się ku końcowi, została niesłusznie oskarżona i wydalona z pracy. - Wiara pomagała jej dźwigać życiowe krzyże i przezwyciężyć trudności; wierzyła w siłę modlitwy własnej i innych - podkreślił ksiądz biskup. - Szpital był dla niej jak klauzurowy klasztor; spędzała w nim czas od wczesnego ranka do nocy. Skrupulatnie ogarniała sprawy organizacyjne i administracyjne, a przede wszystkim terapię pacjentów, bo ich dobro zawsze stawiała na pierwszym miejscu. Weekendy spędzała w domu, z rodziną, w gronie najbliższych. Miała świadomość, że wspiera ją modlitwa tysięcy pacjentów, którym wraz ze wspaniałym zespołem specjalistów ratowała życie - zaświadczył.

Ksiądz biskup przywołał trzy wydarzenia z jej zawodowej drogi: nadanie COZL imienia św. Jana z Dukli, międzynarodowy kongres onkologiczny i jubileusz 70-lecia placówki. Jak podkreślił, zmarła otrzymała wiele nagród i wyróżnień, w tym rycerski order św. Sylwestra, przyznany przez papieża Benedykta XVI w dowód uznania dla postawy moralnej i osiągnięć w pracy naukowej na rzecz pacjenta onkologicznego. - Najważniejsza nagroda to wieniec, który wręczy jej Pan za wierność, za odważne przyznawanie się do Chrystusa, za bezinteresowne i całkowite oddanie pacjentom - powiedział bp Mieczysław Cisło.

Biogram

Profesor Elżbieta Starosławska urodziła się 17 sierpnia 1952 roku w Jarosławiu. Przez blisko 46 lat swojej kariery zawodowej służyła pacjentom onkologicznym, wykorzystując swoją intuicję, wiedzę i doświadczenie. Jako absolwentka Akademii Medycznej w Lublinie otrzymała tytuł lekarza medycyny w 1978 roku. Specjalizowała się w dziedzinie radioterapii onkologicznej, uzyskując tytuł specjalisty w tej dziedzinie 19 kwietnia 1990 roku. Kolejne stopnie specjalizacyjne zdobyła w chemioterapii nowotworów (1998 rok) oraz w onkologii klinicznej (2003 rok). Uzyskała stopień naukowy doktora nauk medycznych w 1994 roku, a w 2009 roku doktora habilitowanego nauk medycznych. Nominację profesorską otrzymała 6 maja 2013 roku. W 2008 roku ukończyła studia podyplomowe w zakresie Administracji i Zarządzania dla kadry kierowniczej w służbie zdrowia.

Profesor Elżbieta Starosławska rozpoczęła swoją karierę zawodową we wrześniu 1978 roku jako lekarz stażysta w Onkologicznym Specjalistycznym ZOZ Lublin (obecnie Centrum Onkologii Ziemi Lubelskiej im. św. Jana z Dukli). Od 1979 roku pracowała kolejno jako młodszy asystent, asystent oraz starszy asystent w Oddziale Radioterapii oraz w Oddziale Chemioterapii, aż do objęcia funkcji ordynatora w I Oddziale Chemioterapii z Pododdziałem Radioterapii w 2002 roku. 20 lipca 2006 roku została dyrektorem Centrum Onkologii Ziemi Lubelskiej. W swojej działalności naukowej prowadziła badania z zakresu radioprotekcji, oceny nowych metod leczenia przeciwnowotworowego oraz zastosowania leczenia wspomagającego u chorych na nowotwory. Pełniła rolę głównego badacza w międzynarodowych badaniach klinicznych, które przyczyniły się do wprowadzenia nowych terapii do praktyki klinicznej. Profesor Elżbieta Starosławska była także aktywną uczestniczką życia naukowego i dydaktycznego. Przez ponad 20 lat pełniła funkcję Konsultanta Wojewódzkiego w dziedzinie Onkologii Klinicznej. Prowadziła zajęcia dydaktyczne dla studentów, była promotorką i recenzentką prac magisterskich, doktorskich i habilitacyjnych. Była autorką licznych publikacji w renomowanych czasopismach naukowych oraz współpracowała z wieloma instytucjami naukowymi w Polsce i za granicą. Była członkiem Rady Naukowej przy Ministrze Zdrowia, Komitetu Polityki Naukowej przy Ministrze Nauki i Szkolnictwa Wyższego oraz licznych Towarzystw Naukowych, w tym: Polskiego Towarzystwa Onkologicznego Oddziału Lubelskiego, Polskiego Towarzystwa Hematologicznego i Transfuzjologicznego, Polskiego Towarzystwa Onkologii Klinicznej, Polskiej Grupy Chłoniaków, Katolickiego Stowarzyszenia Lekarzy, Polskiej Unii Onkologii.

Profesor Elżbieta Starosławska była wielokrotnie nagradzana i wyróżniana m.in.: Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski za wybitne zasługi w pracy naukowo-dydaktycznej w dziedzinie nauk medycznych i za osiągnięcia w działalności organizacyjnej, Rycerskim Orderem Świętego Sylwestra przyznanym przez Papieża Benedykta XVI w dowód uznania dla postawy moralnej i osiągnięć w pracy naukowej na rzecz Pacjenta Onkologicznego, Odznaczeniem Lumen Mundi przyznanym przez Archidiecezję Lubelską, tytułem Ambasadora Województwa Lubelskiego w 2021 roku, nagrodą Orły Wprost 2023 w kategorii Wybitny Naukowiec Regionu, medalem „Signum Universitatis” za zasługi dla Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Jana Pawła II, medalem „Zasłużony dla miasta Lublin” przyznanym przez Prezydenta Miasta Lublin, odznaką honorową „Zasłużony dla województwa lubelskiego” przyznaną przez Zarząd Województwa Lubelskiego, złotym medalem „Zasłużony dla Nauki Polskiej Sapientia et Veritas” nadanym przez Ministra Edukacji i Nauki za szczególne zasługi dla szkolnictwa wyższego i nauki, w tym za wybitne osiągnięcia w zakresie działalności naukowej, dydaktycznej lub organizacyjnej.

Osobistą misją i celem życia Pani Profesor Elżbiety Starosławskiej była przede wszystkim pomoc pacjentom onkologicznym. Wizja, odwaga i determinacja Pani Profesor była podstawą utworzenia wysokospecjalistycznego, komprehensywnego Centrum Onkologii Ziemi Lubelskiej im. św. Jana z Dukli, gdzie Pacjenci otrzymują profesjonalne, pełnoprofilowe świadczenia i usługi medyczne na najwyższym poziomie. Całokształt działalności prof. Elżbiety Starosławskiej przyczynił się do rozwoju polskiej onkologii oraz do poprawy jakości życia pacjentów z chorobami nowotworowymi. Pani Profesor była nie tylko wybitnym lekarzem i naukowcem, ale także człowiekiem wielkiej wiary, który zawsze stawiał dobro pacjenta na pierwszym miejscu.