Reklama

Z Watykanu

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Audiencja Generalna

Liturgia szkołą modlitwy

Podczas audiencji generalnej 26 września br. na Placu św. Piotra w Rzymie Benedykt XVI nawiązał do katechez wygłoszonych w minionych miesiącach i podkreślił, że czytanie i rozważanie Pisma Świętego jest ważną szkołą modlitwy. Wskazał, że inną „przestrzenią” wzrastania w modlitwie jest liturgia, w której Bóg przemawia do każdego z nas, tu i teraz, i oczekuje naszej odpowiedzi. Jest ona służbą pełnioną przez lud lub na rzecz ludu, który ukształtował się dzięki Misterium Paschalnemu Jezusa Chrystusa, ludu, który nie istnieje ze względu na powiązania krwi, terytorium, więzy narodowe, ale rodzi się zawsze z dzieła Syna Bożego i z komunii z Ojcem, jaką nam On wyjednuje. W liturgii tym, który działa, jest sam Bóg, a my jesteśmy pociągnięci tym Bożym działaniem - zaznaczył Papież. - Dobrze sprawujemy i przeżywamy liturgię tylko wtedy, gdy pozostajemy w postawie modlitewnej, jednocząc się z tajemnicą Chrystusa i Jego dialogiem, Syna z Ojcem - powiedział Benedykt XVI. Zaznaczył, że dogłębne przeżycie liturgii pozwala, aby nasze serce wznosiło się wewnętrznie ku wyżynom, ku prawdzie i miłości, ku Bogu.

Siewca wyszedł siać

Benedykt XVI naucza

Choć musi martwić coraz poważniejsza sytuacja gospodarcza na świecie, to chrześcijanin jest powołany, by działać i wypowiadać się w prorockim duchu, to znaczy odczytując w zachodzących zmianach tajemniczą obecność Boga w dziejach oraz podejmując z ufnością i nadzieją spoczywającą nań odpowiedzialność.
Z przemówienia do grupy chrześcijańskich demokratów, 22 września 2012 r.

Logika Boga jest zawsze „inna” od naszej, tak jak to objawił sam Bóg przez usta proroka Izajasza: „Bo myśli moje nie są myślami waszymi, ani wasze drogi moimi drogami” (Iz 55, 8). Z tego powodu naśladowanie Pana wymaga od człowieka głębokiego nawrócenia, zmiany sposobu myślenia i życia, wymaga otwarcia serca na słuchanie, aby pozwolić się oświecić i wewnętrznie przemienić. Kluczowym punktem, w którym człowiek różni się od Boga, jest pycha: w Bogu nie ma pychy, ponieważ On jest całkowitą pełnią i jest cały, aby kochać i dawać życie; w nas, ludziach, natomiast pycha jest wewnętrznie zakorzeniona i wymaga nieustannej czujności i oczyszczenia. My, którzy jesteśmy maluczcy, pragniemy wydawać się wielkimi, być pierwszymi, podczas gdy Bóg nie obawia się uniżyć i stać się ostatnim. Dziewica Maryja jest doskonale w „harmonii” z Bogiem: wezwijmy Ją z ufnością, aby nauczyła nas wiernie naśladować Jezusa na drodze miłości i pokory.
Podczas modlitwy „Anioł Pański”, 23 września 2012 r.

Ksiądz „rekordzista”

70 lat na jednej parafii

Po niedzielnej modlitwie „Anioł Pański”, 23 września, Benedykt XVI przyjął w letniej rezydencji w Castel Gandolfo ks. Alessandro de Sanctisa, który ma 94 lata i od 70 lat pracuje w tej samej parafii, w Filettino, w prowincji Frosinone, na terenie której znajduje się m.in. opactwo na Monte Cassino.
Właśnie ten rekord - absolutny, jeśli chodzi o Włochy - skłonił Papieża do zaproszenia do siebie sędziwego Kapłana. Podziękował mu za to, co zrobił do tej pory i zachęcił, aby wnosił nadal swój cenny wkład w życie naszego Kościoła. W odpowiedzi Jubilat zaprosił Benedykta XVI do swojej parafii, gdzie od 1942 r. odprawił 47 tys. Mszy św. W tym czasie poznał też ośmiu papieży: w 11. roku życia, jako alumn niższego seminarium duchownego, Benedykta XV. Pamięta też spotkanie z Janem Pawłem II, którego zaprosił do pobliskiego ośrodka sportów zimowych Campo Staffi.

Papież wysłuchał „Oratorium Augustinus”

Ojciec Święty 26 września na dziedzińcu Pałacu Apostolskiego w Castel Gandolfo wysłuchał „Oratorium Augustinus”. Koncert był dedykowany Papieżowi przez diecezję würzburską i zbiegł się z trwającym w Rzymie międzynarodowym kongresem poświęconym św. Augustynowi.
Papież określił „Oratorium Augustinus” mianem wyjątkowego dzieła. Przypomniał, że nazywane jest ono „przejrzystą mozaiką”, z której dzięki wielu głosom, różnorodnej muzyce i melodiom wyłania się muzyczny portret św. Augustyna. Wskazał, że oratorium to „siedem muzycznych obrazów”, które pokazują, że chcąc naprawdę odkryć tego świętego, nie możemy skupiać się tylko na jakimś jednym aspekcie, ale powinniśmy przyjrzeć się zarówno jego myśli, dziełom, jak i życiu. Papież nawiązał też do faktu, że sam bohater nie pojawia się w oratorium, ale opowiadają o nim inni. - Właśnie przez tę nieobecność Augustyn staje się bardziej obecny i ponadczasowy - wskazał Benedykt XVI na zakończenie tego wyjątkowego koncertu w Castel Gandolfo.

Na blogach piszą

Bo kto potrafi z łatwością uśmiechać się do wroga i mieć wolne serce, pomimo czyjejś nienawiści, niechęci, aby szczerze obdarzać dobrymi intencjami takiego człowieka. Nadzwyczajna wolność do czynienia dobra, do myślenia dobrze o innych... to jest perspektywa bycia szczęśliwym. Nie iluzyjna i oparta na pozytywnym myśleniu, w którym zmusza się, aby dobrze myśleć. On prawdziwie uzdalnia serce człowieka do wolności w kochaniu... to nie przychodzi szybko i łatwo, ale przez trudności, które przeżywamy. Człowiek, który szuka dobra, nie jest człowiekiem słabym, wręcz przeciwnie. Zawsze potrafi sprzeciwić się złu, które próbuje to dobro zniszczyć.
Arch

Prezydent USA Ronald Reagan słusznie zauważył, że wszyscy, którzy opowiadają się za aborcją, zdążyli się już narodzić. Jak więc ci, którzy sami otrzymali życie, chcą odbierać je drugim na wczesnym etapie rozwoju? Dlaczego jedni mają stawać się ofiarami, aby inni mogli żyć? Usprawiedliwianie zabijania mija się nie tylko z autonomią Boga, ale także z samą etyką, jak i bioetyką. Paradoks zła jest taki, że jest o nim głośno pomimo tego, iż w środku jest pusty, podobnie jak dzwon. Emocje i hedonizm nigdy nie stłamszą prawdy. Prawda broni się sama. In vitro zabija.
Jonik

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

2012-12-31 00:00

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Rozpoczęła się peregrynacja relikwii świętego Carlo Acutisa

2025-10-01 11:41

[ TEMATY ]

diecezja świdnicka

peregrynacja relikwii

ks. Emil Dudek

św. Carlo Acutis

ks. Aksel Mizera

ks. Mirosław Benedyk/Niedziela

Relikwie świętego Carlo Acutisa podczas spotkania młodych Lite for Life w Wambierzycach

Relikwie świętego Carlo Acutisa podczas spotkania młodych Lite for Life w Wambierzycach

Święty Carlo Acutis to młody człowiek, który swoim krótkim życiem pokazał, że świętość jest możliwa także w XXI wieku. Wyróżniała go niezwykła dojrzałość wiary i konsekwencja w codziennych wyborach. Nie uciekał od świata młodych, ale potrafił odnaleźć w nim głębię – grał w gry komputerowe, korzystał z internetu, miał przyjaciół. A jednocześnie żył tak, jakby codziennie chciał zostawić po sobie ślad miłości Boga. To właśnie jego świadectwo stało się punktem odniesienia dla rozpoczętej w diecezji świdnickiej peregrynacji relikwii.

28 września w kolegiacie Matki Bożej Bolesnej i Świętych Aniołów Stróżów w Wałbrzychu zainaugurowano czas nawiedzenia relikwii świętego nastolatka. W związku z tym wydarzeniem przez całą niedzielę kazania głosił ks. Aksel Mizera, wikariusz parafialny. Jego słowa, pełne odniesień do życia Carlo, wybrzmiały szczególnie mocno.
CZYTAJ DALEJ

Św. Teresa od Dzieciątka Jezus - "Moim powołaniem jest miłość"

Niedziela łódzka 22/2003

[ TEMATY ]

św. Teresa z Lisieux

Adobe Stock

Św. Teresa z Lisieux

Św. Teresa z Lisieux

O św. Teresie od Dzieciątka Jezus i Najświętszego Oblicza, karmelitance z Lisieux we Francji, powstały już opasłe tomy rozpraw teologicznych. W tym skromnym artykule pragnę zachęcić czytelników do przyjaźni z tą wielką świętą końca XIX w., która także dziś może stać się dla wielu ludzi przewodniczką na krętych drogach życia. Może także pomóc w zweryfikowaniu własnego stosunku do Pana Boga, relacji z Nim, Jego obrazu, który nosimy w sobie.

Życie św. Teresy daje się streścić w jednym słowie: miłość. Miłość była jej głównym posłannictwem, treścią i celem jej życia. Według św. Teresy, najważniejsze to wiedzieć, że jest się kochanym, i kochać. Prawda to, jak może się wydawać, banalna, ale aby dojść do takiego wniosku, trzeba w pełni zaakceptować siebie. Św. Teresie wcale nie było łatwo tego dokonać. Miała niesforny charakter. Była bardzo uparta, przewrażliwiona na swoim punkcie i spragniona uznania, łatwo ulegała emocjom. Wiedziała jednak, że tylko Bóg może dokonać w niej uzdrowienia, bo tylko On kocha miłością bez warunków. Dlatego zaufała Mu i pozwoliła się prowadzić, a to zaowocowało wyzwoleniem się od wszelkich trosk o samą siebie i uwierzeniem, że jest kochana taką, jaka jest. Miłość to dla św. Teresy "mała droga", jak zwykło się nazywać jej duchowy system przekonań, "droga zaufania małego dziecka, które bez obawy zasypia w ramionach Ojca". Św. Teresa ufała bowiem w miłość Boga i zdała się całkowicie na Niego. Chciała się stawać "mała" i wiedziała, że Bogu to się podoba, że On kocha jej słabości. Ona wskazała, na przekór panującemu długo i obecnemu często i dziś przekonaniu, że świętość nie jest dostępna jedynie dla wybranych, dla tych, którzy dokonują heroicznych czynów, ale jest w zasięgu wszystkich, nawet najmniejszych dusz kochających Boga i pragnących spełniać Jego wolę. Św. Teresa była przekonana, że to miłosierdzie Boga, a nie religijne zasługi, zaprowadzi ją do nieba. Św. Teresa chciała być aktywna nie w ćwiczeniu się w doskonałości, ale w sprawianiu Bogu przyjemności. Pragnęła robić wszystko nie dla zasług, ale po to, by Jemu było miło i dlatego mówiła: "Dzieci nie pracują, by zdobyć stanowisko, a jeżeli są grzeczne, to dla rozradowania rodziców; również nie trzeba pracować po to, by zostać świętym, ale aby sprawiać radość Panu Bogu". Św. Teresa przekonuje w ten sposób, że najważniejsze to wykonywać wszystko z miłości do Pana Boga. Taki stosunek trzeba mieć przede wszystkim do swoich codziennych obowiązków, które często są trudne, niepozorne i przesiąknięte rutyną. Nie jest jednak ważne, co robimy, ale czy wykonujemy to z miłością. Teresa mówiła, że "Jezus nie interesuje się wielkością naszych czynów ani nawet stopniem ich trudności, co miłością, która nas do nich przynagla". Przykład św. Teresy wskazuje na to, że usilne dążenie do doskonałości i przekonywanie innych, a zwłaszcza samego siebie, o swoich zasługach jest bezcelowe. Nigdy bowiem nie uda się nam dokonać takich czynów, które sprawią, że będziemy w pełni z siebie zadowoleni, jeśli nie przekonamy się, że Bóg nas kocha i akceptuje nasze słabości. Trzeba zgodzić się na swoją małość, bo to pozwoli Bogu działać w nas i przemieniać nasze życie. Św. Teresa chciała być słaba, bo wiedziała, że "moc w słabości się doskonali". Ta wielka święta, Doktor Kościoła, udowodniła, że można patrzeć na Boga jak na czułego, kochającego Ojca. Jednak trwanie w takim przekonaniu nie przyszło jej łatwo. Przeżywała wiele trudności w wierze, nieobce były jej niepokoje i wątpliwości, znała poczucie oddalenia od Boga. Dzięki temu może być nam, ludziom słabym, bardzo bliska. Jest także dowodem na to, że niepowodzenia i trudności są wpisane w życie każdego człowieka, nikt bowiem nie rodzi się święty, ale świętość wypracowuje się przez walkę z samym sobą, współpracę z łaską Bożą, wypełnianie woli Stwórcy. Teresa zrozumiała najgłębszą prawdę o Bogu zawartą w Biblii - że jest On miłością - i dlatego spośród licznych powołań, które odczuwała, wybrała jedno, mówiąc: "Moim powołaniem jest miłość", a w innym miejscu: "W sercu Kościoła, mojej Matki, będę miłością".
CZYTAJ DALEJ

Różaniec - chrześcijańska odpowiedź na zmęczenie świata [Felieton]

2025-10-02 00:29

Adobe Stock

Wśród wielu bolączek współczesnego człowieka jest zmęczenie, przepracowanie, zestresowanie. Człowiek poszukuje ciszy, sensu życia. Jest szeroka oferta dająca człowiekowi to czego szuka. Niektóre z nich tylko pozornie niosą pomoc, a mogą przy okazji siać duże spustoszenie w duszy człowieka. W tym całym poszukiwaniu człowieka dziś niestety przodują kursy mindfulness, aplikacje do medytacji, weekendowe wyjazdy z jogą. Bierze się to, co popularne,  pomija się fakt, że chrześcijaństwo od wieków ma swoją medytację, która nie tylko uspokaja, ale przemienia życie.

Przykre jest to, że wielu katolików nie jest świadoma tego, jak ta modlitwa potrafi działać piękne rzeczy w życiu człowieka. Tymczasem zamiast używać go w praktyce, chowa się go w szufladzie, pomija, lekceważy - tym narzędziem do modlitwy jest różaniec, który nie jest starą dewocją do odklepania, ale żywą modlitwą, w której bije serce Ewangelii.
CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

REKLAMA

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję