Pośród trudów pielgrzymowania

In perdifficili peregrinatione - „Pośród trudów pielgrzymowania”, to tytuł Międzynarodowej Konferencji Naukowej, jaka miała miejsce 20 września, w rocznicę poświęcenia katedry. Spotkanie odbyło się w 20. rocznicę erygowania diecezji legnickiej i zostało zorganizowane z inicjatywy Kapituły Katedralnej, pod przewodnictwem jej prepozyta bp. Marka Mendyka. Uczestników gościło legnickie Wyższe Seminarium Duchowne.
Konferencja odbyła się pod patronatem biskupa legnickiego dr Stefana Cichego. W skład Komitetu Honorowego weszli: bp pomocniczy dr Marek Mendyk, rektor Wyższego Seminarium Duchownego w Legnicy ks. dr Leopold Rzodkiewicz oraz kanclerz Legnickiej Kurii Biskupiej ks. dr Józef Lisowski. Natomiast organizatorami spotkania byli: wykładowca legnickiego WSD ks. dr Mariusz Majewski oraz wykładowca PWSZ im. Witelona w Legnicy i Instytutu historii Kościoła PWT we Wrocławiu dr Wacław W. Szetelnicki.
W pierwszych słowach bp Mendyk przypomniał okoliczności powstania przed 20. laty nowych diecezji w Polsce, w tym diecezji legnickiej. „Dzisiaj po 20. latach istnienia diecezji - mówił Ksiądz Biskup - bogatsi doświadczeniem I Synodu Diecezjalnego, próbujemy niejako z nowej perspektywy przyjrzeć się bogactwu kulturowemu i religijnemu naszej diecezji”.
Spotkanie odbyło się z udziałem Biskupa legnickiego, członków Kapituły, środowiska naukowego diecezji, przedstawicieli uczelni świeckich oraz przybyłych gości. Mówiąc o celach zorganizowania tej Konferencji bp Mendyk stwierdził: „Pozostaje mieć nadzieję, że przyczyni się ona nie tylko do wzrostu, upowszechnienia naszej wiedzy na temat tego, co dokonało się na przestrzeni tych 20 lat, ale też pozwoli wymienić doświadczenia z obszaru życia religijnego diecezji. W kontekście rozpoczynającego się Roku Wiary wydaje się, że taka refleksja jest nam potrzebna”.
W imieniu organizatorów prelegentów zapowiadał dr Wacław Szetelnicki. Poinformował też, że na konferencję składa się wiele innych referatów, które tego dnia nie zostaną wygłoszone, ale znajdą się w przygotowywanej publikacji.
Wykład inauguracyjny zatytułowany „Religiosität in Polen - Ausgewählte Aspekte” wygłosił prof. Ludwig Schmahl (tłumaczył dr Ryszard Borowik). Autor wykładu jest m.in. stałym diakonem w Kolonii. W bardzo osobisty sposób, sięgając do losów swojej rodziny dzielił się doświadczeniami i przeżyciami związanymi z zetknięciem się z religijnością w Polsce. Kolejny temat; „Polska administracja kościelna na ziemiach zachodnich i północnych w latach 1945-72” przedstawiła dr hab. Kazimiera Jaworska. Obok przypomnienia sytuacji Kościoła na tych terenach, poinformowała m.in. o ciekawym fakcie dotyczącym naszej diecezji. A mianowicie, plany powołania do życia takiej diecezji, powstały już w latach 70. XX wieku, a ich autorem był abp Bolesław Kominek. O dokumencie papieskim powołującym do życia nowe diecezje mówił ks. prof. dr hab. Józef Marecki w wykładzie „Totus Tuus Poloniae populus, nowa organizacja Kościoła katolickiego obrządku łacińskiego w Polsce”. O pracach i owocach pierwszego synodu diecezjalnego mówił natomiast ks. dr hab. Bogusław Drożdż, który pełnił w tym czasie funkcję sekretarza Synodu. Wykład nosił tytuł „Pierwszy Synod diecezji legnickiej narzędziem Nowej Ewangelizacji”. „Kościół katedralny - centrum życia liturgicznego diecezji legnickiej”, to z kolei wykład wygłoszony przez ks. prof. dr hab. Stanisława Araszczuka. Z tej racji, że na terenie naszej diecezji nie brakuje także wiernych Kościoła greckokatolickiego, wśród wykładów znalazł się też referat nt. „Obrządek rzymskokatolicki i greckokatolicki: wzajemne przenikanie się i perspektywa koegzystencji”, wygłoszony przez ks. dr Jana Szczycha. Sesję naukową zakończył wykład pt. „Sztuka sakralna i dobra kultury diecezji legnickiej”, wygłoszony przez ks. lic.mgr Stanisława Szupieńkę, przypominający że nowa diecezja stała się też beneficjentem bogatego dziedzictwa kulturowego i religijnego tych ziem.
Wszystkim prelegentom, organizatorom i uczestnikom, na zakończenie tej części spotkania, swoje podziękowania złożył Biskup legnicki, wyrażając radość, że w roku przeżywanych w diecezji rocznic, znalazło się również i to wydarzenie.
Po zakończeniu części naukowej, wszyscy uczestnicy wzięli udział we Mszy św. w katedrze legnickiej.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Stanowisko wobec planów ratyfikacji kontrowersyjnej Konwencji wyrazili biskupi w już lipcu 2012 r. Podkreślili w niej, że Konwencja - choć poświęcona jest istotnemu problemowi przemocy wobec kobiet - zbudowana jest na ideologicznych i niezgodnych z prawdą założeniach, których w żaden sposób nie można zaakceptować. Dokument wskazuje m.in., że przemoc wobec kobiet jest systemowa, zaś jej źródłem są religia, tradycja i kultura.
Biskupi wskazali m.in. na art. 12 konwencji, który zobowiązuje sygnatariuszy do walki z dorobkiem cywilizacyjnym, traktowanym jako zagrożenie i źródło przemocy. Konwencja wprowadza także definicję płci jako „społecznie skonstruowane role, zachowania i cechy, które dane społeczeństwo uznaje za właściwe dla kobiet i mężczyzn” (art. 3), przy czym całkowicie pomija naturalne, biologiczne różnice pomiędzy kobietą i mężczyzną i zakłada, że płeć można dowolnie wybierać lekceważąc biologię.
Szczególny niepokój wzbudziło nałożenie na sygnatariuszy obowiązku edukacji (art. 14) i promowania m.in. "niestereotypowych ról płci", a więc homoseksualizmu i transseksualizmu. Łączenie słusznej zasady przeciwdziałania przemocy z próbą niebezpiecznej ingerencji w system wychowawczy i wyznawane przez miliony rodziców w Polsce wartości, jest bardzo niepokojącym sygnałem.
Prezydium KEP przypomniało w swoim oświadczeniu, że Kościół katolicki od szeregu lat prowadzi dziesiątki placówek w całym kraju, które pomagają ofiarom przemocy w rodzinie. "Rząd, chcąc zminimalizować ponure zjawisko przemocy wobec kobiet, powinien skupić się m.in. na doinwestowaniu istniejących już inicjatyw oraz powołać nowe, skoncentrować wysiłek zmierzający do tworzenia miejsc pracy dla kobiet – ofiar przemocy, udostępniając im mieszkania socjalne i dokonać skuteczne uregulowania prawne, gdy wskutek agresywnych działań muszą uciekać z mieszkań, będących wspólną własnością małżonków" - podkreślono w stanowisku biskupów.
Prezydium KEP przypomniało także, że polskie prawodawstwo ma dostateczne narzędzia do zwalczania zjawiska przemocy, także agresji wobec kobiet. "Uważamy, że Rząd powinien wzmacniać pozycję rodzin, poprawiać poziom opieki zdrowotnej kobiet i dziewcząt, wspierać edukację zawodową kobiet, realizować programy wychowawcze, oparte na wzajemnym szacunku i współdziałaniu obydwu płci, w tym przygotowania do życia w rodzinie" - zaznaczyli hierarchowie.
Z kolei w komunikacie z 364. zebrania plenarnego Konferencji Episkopatu Polski biskupi zaznaczyli ponownie, że są "przeciwni jakiejkolwiek formie przemocy wobec kobiet i wypowiadają się zdecydowanie za ich równouprawnieniem". Podkreślili przy tym, że Polska ma już obecnie wystarczające rozwiązania prawne, by przeciwdziałać przemocy. "Nie ma żadnej potrzeby wprowadzania rozwiązań opartych na redefinicji takich pojęć, jak np. płeć, rodzina czy małżeństwo. Niebezpieczeństwa przyjęcia tej konwencji dostrzegają liczne środowiska prorodzinne i kobiece oraz przedstawiciele środowisk naukowych. Ich głosy docierają do Sekretariatu Konferencji Episkopatu" - poinformowali w komunikacie.
W środę 30 kwietnia, dzień po zgodzie Rady Ministrów na przesłanie do Sejmu wniosku o ratyfikację konwencji, rzecznik Episkopatu ks. dr Józef Kloch powtórzył w rozmowie z KAI, że strona kościelna nie może zgodzić się z niektórymi zapisami Konwencji przemocowej. „Jesteśmy przeciw przemocy domowej, ale jesteśmy również przeciw zmienianiu definicji rodziny, płci, małżeństwa i to są kwestie, które w Konwencji Rady Europy o zapobieganiu i przeciwdziałaniu przemocy wobec kobiet i przemocy domowej budzą niepokój” - stwierdził ks. Kloch.
Rzecznik Episkopatu przypomniał, że w dokumencie przesłanym do ratyfikacji w Sejmie znajdują się także inne kwestie, z którymi strona kościelna się nie zgadza. Należy do nich stwierdzenie jakoby to religia była tym czynnikiem, który sprzyja prześladowaniu kobiet, jakoby była źródłem przemocy.
Jak poinformował, w połowie listopada ub. roku na spotkaniu Komisji Wspólnej Rządu i Episkopatu strona kościelna zwracała uwagę na to zagadnienie. „Skoro Konwencja nie określa konkretnej religii, która miałaby być źródłem przemocy wobec kobiet, to należy wnosić, iż dotyczy to wszystkich wyznań. Religia chrześcijańska nie jest tym czynnikiem, który sprzyja nierówności kobiet, czy przemocy wobec nich. Z tym absolutnie nie można się zgodzić” - stwierdził rzecznik KEP.
Ks. Kloch ma nadzieję, że podczas prac nad ustawą ratyfikującą Konwencję w Sejmie dojdzie do szerokiej dyskusji nad tym dokumentem, czego wyraźnie zabrakło przed przyjęciem Konwencji przez rząd. „Środowiska katolickie, ruchy pro-life, kobiety z różnych stowarzyszeń katolickich albo w ogóle nie były konsultowane, albo tylko niektóre i to w bardzo niewielkim zakresie. To jest niedopuszczalne. Ta reprezentacja kobiet nie była pełna. Nie można powiedzieć, że wszystkie kobiety w Polsce mają takie samo zdanie jak lewica. Tak nie jest” - podkreślił rzecznik.
Przeciw ratyfikacji opowiedziały się także organizacje i stowarzyszenia katolików świeckich, w tym liczne środowiska kobiece.
Członkinie Rady ds. Duszpasterstwa Kobiet Episkopatu Polski, zwróciła się w lutym tego roku do premiera RP Donalda Tuska z prośbą o zaprzestanie działań Rządu w celu ratyfikacji Konwencji. "Zapisy w niej zawarte mają na celu wymuszenie poważnych zmian społecznych w Polsce, w żaden sposób nie skonsultowanych ze społeczeństwem, które w przeważającej części ich nie akceptuje. Może to prowadzić do poważnych protestów i niepokojów społecznych oraz dezorganizacji społeczeństwa" - przestrzegały sygnatariuszki.
List z prośbą o spotkanie i wysłuchanie argumentów za nie podpisaniem Konwencji Rady Europy o zapobieganiu i zwalczaniu przemocy do premiera Donalda Tuska wystosowały też członkinie kilku stowarzyszeń kobiecych. Podpisały się pod nim Danuta Baszkowska ze Stowarzyszenia Effatha, Ewa Bednarkiewicz i prof. Maria Ryś ze Stowrzyszenia Fides et ratio, Jadwiga Chołodniuk, Jolanta Jesiotr-Bulikowska, Alina Petrowa-Wasilewicz - ze Stowarzyszenie Amicta Sole, Ewa Kowalewska z Human Life International oraz Maria Wilczek z Polskiego Związku Kobiet Katolickich. Działaczki katolickie podkreśliły w nim, że w ramach konsultacji społecznych, dotyczących Konwencji, premier Tusk spotkał się jedynie z członkiniami Kongresu Kobiet, który nie reprezentuje wszystkich środowisk kobiecych w Polsce, dlatego proszą o możliwość zaprezentowania stanowiska katoliczek. Na ich list odpowiedział nie premier Tusk, a na jego prośbę min. Agnieszka Kozłowska-Rajewicz, która również nie zechciała spotkać się ze środowiskiem, a wysłała swoje argumenty drogą pocztową.
Do premiera Donalda Tuska zwróciła się w tej samej sprawie Polska Federacja Ruchów Obrony Życia. Autorzy listu pytali, dlaczego konsultacje społeczne w sprawie ratyfikacji Konwencji Rady Europy o przemocy wobec kobiet i przemocy domowej były prowadzone jedynie ze stowarzyszeniem feministycznym, jakim jest Kongres Kobiet, a pominięte zostały liczne organizacje, które publicznie wypowiedziały się przeciw jej podpisaniu. "Nie rozumiemy dlaczego w tak ważnej sprawie konsultacje prowadzone są ze stowarzyszeniem, które zrzesza niewielki procent kobiet polskich" - brzmi fragment listu otwartego PFROŻ, która dodaje, że takie działanie jest nieuzasadnione. Na ten list także odpowiedział nie premier RP, a jego minister ds. równego statusu.
Krajowa Rada Katolików Świeckich, która skupia przedstawicieli wszystkich metropolii w Polsce, także włączyła się w akcję pisania listów - opinii do premiera Donalda Tuska. Zdaniem sygnatariuszy, polskie prawo dostatecznie chroni przed przemocą zarówno kobiety jak i mężczyzn, a zawarta w Konwencji definicja płci może pośrednio osłabić rodzinę.