Reklama

Aspekty

W oczekiwaniu na przyjście Pana

W Szkole Podstawowej im. św. Jana Pawła II w Trzebiczu odbył się koncert mikołajkowy oraz rodzinny konkurs na ozdobę bożonarodzeniową.

[ TEMATY ]

adwent

trzebicz

Szkoła Podstawowa w Trzebiczu

ks. Tadeusz Wołoszyn

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Zmotywowane przez swego kapłana dzieci, niosąc lampiony w dłoniach, chętnie uczęszczają do kościoła i cieszą się z faktu udziału w czuwaniu na przyjście Pana. Proboszcz parafii w Trzebiczu, ks. Tadeusz Wołoszyn, jak dobry pasterz potrafi zachęcić je do wysiłku roratniej modlitwy.

Uczniowie Szkoły Podstawowej im. św. Jana Pawła II w Trzebiczu przygotowują się do świąt na różne sposoby. Dzieci i młodzież z radością biorą udział w proponowanych przez swoją placówkę działaniach, które już na stałe wrosły w kalendarz zarówno szkoły, jak i lokalnej społeczności. Koncert mikołajkowy wraz z rodzinnym konkursem na ozdobę bożonarodzeniową stały się już tradycją. W czwartkowe popołudnie 7 grudnia w gościnnych progach trzebickiej szkoły pojawili się uczniowie, ich rodziny i przyjaciele. Wszystko za sprawą p. Marty Kwiatkowskiej, która wraz ze swoimi podopiecznymi z kl. 0 przygotowała piękny występ w formie jasełek. W przedstawienie opisujące historię narodzin Jezusa zaangażowani byli również wszyscy uczniowie z innych klas – pod opieką p. Aleksandry Rudkiewicz grali i śpiewali piękne kolędy, wprowadzając licznie zgromadzoną widownię w klimat nadchodzących świąt. Śliczna sceneria wraz z odpowiednim wystrojem szkoły dopełniły całości.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Reklama

Rodzinny konkurs na ozdobę bożonarodzeniową, nad którym czuwała p. Jolanta Kłos, dostarczył jego uczestnikom wiele radości. Był okazją do wspólnych działań podczas tworzenia prac, czyli pięknych stroików, choinek i innych pomysłowych dekoracji, które były wyrazem ich zaangażowania i kultywowania tradycji zapoczątkowanej wiele lat temu przez szkołę. Konkurs ten zawsze budzi wiele emocji, gdyż to uczniowie i pracownicy szkoły wybierają najpiękniejsze prace, oddając swoje głosy na małe dzieła sztuki. W tym roku najbardziej zachwyciły ozdoby wykonane przez rodziny Aleksandra Ambroszkiewicza, Natalii Dymlanczuk, Mai i Adriana Wrzesińskich oraz Leny Czoszyk. Były one niezwykle pomysłowe i misternie wykonane.

Tę zorganizowaną przez szkołę imprezę integracyjną umilił kącik słodkiej kawiarenki prowadzonej przez rodziców, gdzie uczniowie i ich najbliżsi mogli skosztować pysznych ciast przygotowanych przez zaangażowane mamy. Można też było wziąć udział w prowadzonym przez p. Annę Owczarzak kiermaszu książek, który cieszył się sporym zainteresowaniem.

Kultywowanie tradycji i obyczajów, które przynależą do danej społeczności, jest ważnym elementem jej tożsamości, świadczy o silnych więzach łączących tę społeczność. Rolą dorosłych jest pokazanie dzieciom, jakie jest ich znaczenie i co można robić, by nie stracić swoich korzeni. Trzebicz robi to znakomicie.

2023-12-08 15:57

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Z radością na spotkanie Pana

Niedziela świdnicka 50/2011

[ TEMATY ]

adwent

Bożena Sztajner/Niedziela

Jesteśmy na adwentowej drodze. Przybliżamy się do świąt Bożego Narodzenia. Od początku Adwentu słyszymy podczas liturgii różne ważne wezwania. W trzecią niedzielę Adwentu jesteśmy wezwani do radości. Jak odpowiedzieć na to wezwanie do radości? Chcąc na nie właściwie zareagować, należy najpierw zastanowić się, do jakiej radości wzywa nas Bóg, gdzie należy jej szukać, czyli z jakich źródeł ona wypływa. O radości mówi się dziś dość dużo: o jej potrzebie, o tym, że jest bardzo dobrym lekarstwem na stresy, że chroni przed zawałem serca, że jest potrzebna w towarzystwie, na zabawie, w urzędach, w zakładach pracy, w kościele - jednym słowem - wszędzie. Spotykamy niejednokrotnie ludzi radosnych, uśmiechniętych. Widzimy ich na ekranach telewizorów, na przyjęciach towarzyskich. Lubimy przebywać w ich obecności. Jednakże zauważamy, że nie każda radość jest autentyczna. Niekiedy jest ona wymuszona. Czasem jest to radość na pokaz, uśmiech przed kamerą, dla zmylenia przeciwnika. Radość tego typu może być skutkiem grzechu: oszustwa, kłamstwa, kradzieży, rozpusty cielesnej, nagromadzenia bogactw doczesnych. Radość tego typu jest krótkotrwała, szybko przemija, usycha. W liturgii jest mowa o radości innej, autentycznej, głębokiej, nieprzelotnej. Jest to radość dzieci Bożych, radość, która jest cnotą moralną. Pierwszym źródłem radości jest obecność Boga, czy dokładniej mówiąc - odczuwanie obecności Boga, doświadczanie Jego miłości, dobroci: „Ogromnie się weselę w Panu, dusza moja raduje się w Bogu moim” (Iz 61,10); „Radujcie się zawsze w Panu. Jeszcze raz powtarzam: radujcie się! Pan jest blisko” (Flp 4,4.5). Zatem radość w Bogu, radość przed Bogiem. Drugie źródło radości to czyste serce, serce człowieka uwolnione z grzechów przez Boga: „Ogromnie się weselę w Panu, dusza moja raduje się w Bogu moim, bo przyodział mnie w szaty zbawienia, okrył mnie płaszczem sprawiedliwości” (Iz 61,10). Przyodzianie w szaty zbawienia, to tyle co przyjęcie Bożego miłosierdzia, dostąpienie odpuszczenia grzechów. Zatem autentyczna radość wyrasta z czystego serca. Trzecie źródło prawdziwej radości to czynienie dobra, bezinteresowne pełnienie uczynków miłosierdzia. Gdy Jan Chrzciciel nauczał nad Jordanem, „pytały go tłumy: «Cóż więc mamy czynić?» On im odpowiadał: «Kto ma dwie suknie, niech jedną da temu, który nie ma; a kto ma żywność, niech tak samo czyni»” (Łk 3,10-11). Życie potwierdza następującą prawidłowość: im więcej czynimy dobra, im więcej służymy i poświęcamy drugim, tym więcej radości jest w nas. Oto przedświąteczny program dla nas. Jeśli nadchodzące święta mają być świętami radosnymi, jeśli mają spełnić się życzenia, które sobie przed świętami składamy, mówiąc: „radosnych, wesołych świąt”, to musimy powrócić do przypomnianych źródeł radości. Zwróćmy jeszcze uwagę na pierwsze źródło, jakim jest przeżywanie bliskości Boga, doświadczanie Jego miłości. Nasz poeta napisał kiedyś: „Idą ulicą biedni ludzie, bardzo znękani, smutni ludzie. Jak się nazywa ich boleść sroga. Nie mają Boga, brak im Boga”. Ludzie, którzy zagubili Boga, tracą prawdziwą radość. Jeśli czymś potrafią się cieszyć, to jest to zwykle radość przejściowa, pozorna. Popatrz na swoje życie. Jakie miejsce zajmuje w nim Bóg? Ile czasu Mu codziennie poświęcasz? Czy wierzysz, że On cię kocha miłością jedyną? On dał nam wszystkim swojego Syna. Powtarzamy w wyznaniu wiary: „On to dla nas ludzi i dla naszego zbawienia zstąpił z nieba”. Ucieszmy się na nowo obecnością Boga. Ucieszmy się na nowo Bożym Narodzeniem. Wracajmy na drogi wewnętrznej radości poprzez powrót do Boga.
CZYTAJ DALEJ

NA ŻYWO - start misji z polskim astronautą!

2025-06-25 07:17

[ TEMATY ]

Sławosz Uznański‑Wiśniewski

PAP/EPA/CRISTOBAL HERRERA-ULASHKEVICH

Jeśli nie pojawią się nowe przeszkody, w środę 25 czerwca wystartuje misja kosmiczna Ax-4 z udziałem polskiego astronauty Sławosza Uznańskiego-Wiśniewskiego. To już siódma oficjalna data startu.

Lot pierwotnie był planowany na 29 maja. Następnie w oficjalnych komunikatach podawano daty 8, 10, 11, 19 i 22 czerwca. Siódmym możliwym terminem jest 25 czerwca - o godz. 8.31 czasu polskiego (godz. 2.31 czasu lokalnego na Florydzie, USA).
CZYTAJ DALEJ

Medjugorje - szczególne miejsce spotkania z Bogiem

2025-06-25 11:44

[ TEMATY ]

książka

rozmowa

Medjugorie

objawienia

Bośnia i Hercegowina

Archiwum Riccardo Caniato

Riccardo Caniato z żona Benedettą (po lewej) wraz z wizytatorem apostolskim parafii w Medzjugorje, abp Aldo Cavalli oraz Marija Pavlović (widząca) z mężem Paolo Lunettim

Riccardo Caniato z żona Benedettą (po lewej) wraz z wizytatorem apostolskim parafii w Medzjugorje, abp Aldo Cavalli oraz Marija Pavlović (widząca) z mężem Paolo Lunettim

24 i 25 czerwca 1981 r. w Medjugorje, nieznanej miejscowości w Bośni i Hercegowinie rozpoczęły się objawienia Matki Bożej, które trwają do dziś. O „zjawisku Medjugorje” z okazji 44. rocznicy pierwszych objawień włoski dziennikarz Riccardo Caniato wydał książkę zatytułowaną „Medjugorje, śledztwo. Moja droga do raju w jedną stronę”; przedmowę napisał o. Serafino Tognetti.

W książce mamy przesłania Madonny, świadectwa owoców uzdrowienia, które miały swoje źródło w tym miejscu, oraz głosów wielu osób – w tym wizjonerów – które Caniato spotykał od 2001 r. do dziś. Książka ukazuje się niecały rok po deklaracji „nihil obstat” („nic nie stoi na przeszkodzie”) Dykasterii Nauki Wiary (wrzesień 2024 r.), która, choć nie uznawała nadprzyrodzonego charakteru wydarzeń, podkreśla, że w trakcie doświadczenia duchowego w tym miejscu zaobserwowano wiele pozytywnych owoców, wskazując na budujący charakter przesłań przekazywanych przez wizjonerów, upoważniając wiernych do „przyjęcia w roztropny sposób” tego wydarzenia duchowego.
CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

REKLAMA

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję