Wydawnictwo Muzyczne Caritas Wojskowej, przy współpracy z rodziną Anny German, wydało dwupłytowy album CD, zatytułowany „Anna German - wspomnienie”. Album zawiera piękne piosenki i bardzo ciekawe wspomnienia. Ta wspaniała i popularna artystka, niestety, przedwcześnie zmarła w 1982 r., w lutym tego roku skończyłaby 76 lat.
Przypomnijmy - Anna Wiktoria German urodziła się 14 lutego 1936 r. w Urgenczu w Uzbekistanie. W 1946 r. przyjechała do Polski wraz z babcią i mamą. W czasie studiów na Uniwersytecie we Wrocławiu zadebiutowała jako piosenkarka w „Podwieczorku przy mikrofonie” i w teatrze studenckim „Kalambur”. 23 stycznia 1962 r. uzyskała tytuł magistra geologii, a zaraz potem zdała egzamin uprawniający ją do wykonywania zawodu piosenkarki. W 1963 r. wystąpiła na Międzynarodowym Festiwalu Piosenki w Sopocie, gdzie zdobyła II nagrodę. Od tej pory wielokrotnie była nagradzana na festiwalach polskich i zagranicznych. W 1964 r. zdobyła pięć nagród dla siebie i autorów piosenki „Tańczące Eurydyki” na Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu. W tym samym roku w ZSRR nagrała swoją pierwszą płytę „Anna German”. W czasie 20-letniej kariery wydała wiele płyt studyjnych. Śpiewała w siedmiu językach. Koncertowała w USA, Kanadzie, Australii, Szwajcarii, ZSRR, NRD, RFN, Mongolii i na Węgrzech. Reprezentowała polską piosenkę m.in. na Festiwalu Piosenki w Ostendzie (1965), na MIDEM w Cannes (1967), Bratysławskiej Lirze oraz na festiwalach piosenki w Neapolu i San Remo. 28 sierpnia 1967 r. przeżyła ciężki wypadek samochodowy na Autostradzie Słońca we Włoszech. W czasie rekonwalescencji napisała biograficzną książkę „Wróć do Sorrento”.
Po długiej i trudnej rehabilitacji w 1970 r. powróciła na estradę. O Annie German zrealizowano wiele filmów biograficznych i dokumentalnych. Jej ostatnie recitale odbyły się jesienią 1980 r. w Teatrze Żydowskim w Warszawie. W tym samym roku za osiągnięcia artystyczne została odznaczona Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.
Zagrała w filmach: „Krajobraz po bitwie” (reż. A. Wajda), komedii muzycznej „Marynarska przygoda” (reż. Z. Aleksandrowicz-Dybowska), „Wyspy szczęśliwe” (reż. J. Laskowski).
Największymi jej przebojami były: „Tańczące Eurydyki”, „Zakwitnę różą”, „Być może”, „Człowieczy los” i „Wróć do Sorrento”.
Uchwałą Prezydenta Miasta amfiteatr w Zielonej Górze nazwano jej imieniem. Od 2000 r. odbywają się w nim doroczne koncerty poświęcone twórczości Anny German.
Poeta Jerzy Ficowski określał Annę German mianem „największy Elf świata”. Artystka była obdarzona niepowtarzalnym, wibrującym głosem. Jej piosenki nadal wzruszają kolejne pokolenia słuchaczy zarówno w Polsce, jak i w Europie.
Anna German była wyjątkową piosenkarką o słowiczym głosie, była też wyjątkowym zjawiskiem artystycznym. Wielbiciele jej głosu pisali:
„(…) człowiek ma wrażenie, że artystka buduje głosem świątynię. Słuchając, bierzemy udział w tej budowie. Anna German - liryczno-koloraturowy sopran niecodziennego, przeźroczystego, wysokiego tembru. Unikalny sposób śpiewania sprawia wrażenie lekkości brzmienia zarówno niskich, jak i wysokich nut”.
Bliskie sercu Anny German były także piosenki patriotyczne i żołnierskie. Wiele z nich jest do dziś szlagierami, m.in.: „Pieśń o kraju”, „Chłopcy malowani”, „Człowieczy los”, „Być może”, „Noc nad Mekongiem”, „Bieszczadzki świt”. Wykonywała je pełnym głosem i z wielkim uczuciem. Wielokrotnie koncertowała i nagrywała z Centralną Orkiestrą Reprezentacyjną Wojska Polskiego pod dyr. Bolesława Szulii. Podczas realizacji dokumentalnego filmu pt. „Marynarka to męska przygoda” wykonała piękny utwór „Powracające słowa”. Za piosenkę „O czym Bałtyk opowiada” otrzymała w 1979 r. Złoty Pierścień na Festiwalu Piosenki Żołnierskiej w Kołobrzegu.
Tworzyła i wykonywała także pieśni religijne. Na koncercie muzyki religijnej w Łodzi w 1972 r. wykonała piękną pieśń - modlitwę do Stwórcy pt. „Są jeszcze sprawy inne” własnej kompozycji do słów Aliny Nowak. Pod koniec swojego życia skomponowała muzykę do „Hymnu o miłości” z Pierwszego Listu do Koryntian św. Pawła oraz do modlitwy „Ojcze nasz”.
Artystka obdarowywała wielkim uczuciem swoich najbliższych. Była piękną, delikatną i niezwykle skromną kobietą, wrażliwą na potrzeby innych. Wielką radość sprawiało jej obdarowywanie potrzebujących.
Anna German wpisując się w ideę działalności Caritas, uwrażliwia nas na potrzeby bliźnich. Album stał się cegiełką w działalności Caritas Ordynariatu Polowego Wojska Polskiego. Całkowity dochód ze sprzedaży płyt przeznaczony jest wyłącznie na cele charytatywne.
W ostatnich chwilach życia Annie German towarzyszył wielki poeta ks. Jan Twardowski. Została pochowana na cmentarzu ewangelicko-reformowanym w Warszawie. Na płycie nagrobnej umieszczono napis: „Pan jest pasterzem moim”.
„Anna German - wspomnienie” to dwupłytowy album, na którym zebrano nie tylko wyjątkowo piękne, najbardziej lubiane utwory piosenkarki, ale także jej osobiste wypowiedzi. Są to fragmenty wywiadów, wypowiedzi Anny German i bliskich jej osób, z których poznajemy historię życia artystki, jej drogę artystyczną, przemyślenia. Wypowiedzi pochodzą z archiwalnych nagrań Polskiego Radia, zbiorów rodzinnych i prywatnych oraz wywiadu z mężem artystki.
Na płytach nagrane są piękne, znane utwory, m.in. „Funiculi, funiculŕ”, „Malagueńa”, „Dziękuję, mamo”, „Torna a Surriento”, „Człowieczy los”, „Santa Lucia Luntana”, „Tańczące Eurydyki”, „Non ho l’eta”, „A jeżeli mnie pokochasz”, „Noc nad Mekongiem”, „Zielone wzgórza”, „Jesienny zmierzch”, „Jest taka droga”. Łącznie 25 piosenek.
Album można nabyć w dobrych sklepach muzycznych.
* * *
Zbigniew Rabiński - jeden z wielbicieli talentu Anny German w albumie nowej płyty napisał m.in.:
Miała wyjątkowo piękną barwę głosu. Był ów głos rzadkiej urody, niebotycznej skali, niezwykłego wyrazu i niezmiernej siły. Śpiewała obok Connie Francis, Dalidy, Cateriny Caselli, Dianny Warwick, Milvy, Domenica Modugno. Anna German wygrywała najbardziej znane i prestiżowe festiwale piosenki, począwszy od Opola po Sopot, Bratysławę, Cannes, Neapol, San Remo…
(...) Nie lubiła mówić o sobie, ze skupieniem słuchała innych. Była taktowną, delikatną, ogromnie wrażliwą i dobrą kobietą. Uwielbiała obdarowywać przyjaciół prezentami, pisała do nich zabawne liściki.
Pomóż w rozwoju naszego portalu
