„Osiedle bez Boga”

W latach 60. i 70. XX w. sen z powiek ordynariuszów diecezji łódzkiej spędzały budowane w Łodzi nowe osiedla mieszkaniowe, m.in. Dąbrowa, na którym wrogo nastawione wobec Kościoła władze PRL uniemożliwiały powstanie świątyni. Miało to być typowo socjalistyczne „osiedle bez Boga”. Budowę osiedla Dąbrowa rozpoczęto w 1960 r. Wraz z pojawieniem się pierwszych projektów bp Michał Klepacz zaczął składać postulaty o zlokalizowanie w nim kościoła. Pierwszy wniosek został złożony już w 1957 r. – wówczas sprawę odroczono. W 1960 r. złożono ponowny wniosek lecz władze miasta uznały tę prośbę za przedwczesną tłumacząc, że projekt osiedla nie został do końca sprecyzowany i do tej kwestii strony powrócą w 1963 r. Jednak w poufnej wiadomości skierowanej do Warszawy stwierdzono, iż „założenia przestrzennej zabudowy miasta […] nie przewidują lokalizacji kościoła i domu parafialnego”. Nadzieja pojawiła się z początkiem lat 70. (tzw. dekada Edwarda Gierka), po wydaniu przez władze po 15-letnim okresie starań zgody na budowę kościoła na Teofilowie w Łodzi. „Jedna sprawa odpadła z głowy teraz kolej na Dąbrowę” – miał powiedzieć bp Józef Rozwadowski.

Niestety, także i tym razem wszelkie zapewnienia okazały się płonne. Działalność Kurii Biskupiej wsparli sami mieszkańcy osiedla, którzy osobiście wystosowywali w sprawie budowy kościoła petycje do władz w Łodzi i Warszawie. Za każdym razem rozpatrywano je negatywnie. Jednego z sygnatariuszy tych pism Mirosława Kimnesa aresztowano i po kilku przesłuchaniach poddano go przymusowemu badaniu psychiatrycznemu. Zdiagnozowano u niego „manię budowy kościołów”. Władze miejskie zezwoliły na budowę kościoła oraz powołanie parafii dopiero w 1981 r., po przemianach związanych z powstaniem NSZZ „Solidarność”.

Budowa kościoła

Decyzję o budowie kościoła na Dąbrowie w Łodzi wydano 29 stycznia 1981 r. po 23 latach starań. Jeszcze tego samego roku, 12 czerwca erygowano parafię pw. św. Maksymiliana Marii Kolbego, a jej administrację powierzono franciszkanom. O formie i kubaturze kościoła wraz z ośrodkiem parafialnym zadecydował konkurs, zorganizowany przez Kurię Biskupią we współpracy ze Stowarzyszeniem Architektów Polskich w Łodzi. Było to zdarzenie bezprecedensowe, stąd podczas przygotowań do konkursu pojawiły się problemy związane z brakiem jakichkolwiek sprawdzonych wzorców, odpowiadających potrzebom wiernych wielkomiejskiego osiedla – niewiadomą była wielkość wnętrza świątyni, właściwa ilości sal katechetycznych, a także odpowiednia liczba pomocniczych pomieszczeń kancelaryjnych. W konkursie wzięło udział pięć zespołów: z Bydgoszczy, dwa z Poznania i dwa z Łodzi. Dnia 14 listopada 1981 r. Sąd Konkursowy ogłosił werdykt nagradzając pracę przygotowaną przez Witolda Millo z Łodzi. Architekt zaprojektował ośrodek w formie zwartej bryły z dominującym elementem świątyni, stanowiącej zamknięcie widokowe ul. Broniewskiego oraz dominantę osi tej ulicy na odcinku od ul. Rzgowskiej do obecnej al. Marsz. Śmigłego-Rydza. W głębi, za obiektem sakralnym zlokalizowano pozostałe budynki parafialne (plebanię, sale katechetyczne oraz pomieszczenia gospodarcze) w postaci dwóch zespołów zgrupowanych wokół dwóch wewnętrznych dziedzińców. Całość miała wieńczyć monumentalna wieża na kształt krzyża (ten element nie został zrealizowany, a obecnie w miejscu zaprojektowanej wieży stoi kilkunastometrowy krzyż).

Decyzję zatwierdzającą budowę ośrodka parafialnego pw. św. Maksymiliana Marii Kolbego na Dąbrowie w Łodzi wydano we wrześniu 1982 r. W czerwcu następnego roku bp Rozwadowski poświęcił fundamenty, zaś w 1986 r. wmurował kamień węgielny, pobłogosławiony przez papieża Jana Pawła II jeszcze przed ogłoszeniem wyników konkursu. Poświęcenie świątyni nastąpiło w 1995 r., a pięć lat później – 22 października 2000 r. abp Władysław Ziółek dokonał jej konsekracji.

Wspólnota św. Maksymiliana

Parafia św. Maksymiliana Marii Kolbego jest typową parafią miejską. W jej granicach mieszkają głównie osoby starsze, dlatego działalność ojców franciszkanów skierowana jest m.in. na seniorów. „W myśl zasady św. Maksymiliana: «Tylko miłość jest twórcza» chcemy stworzyć coś dla ludzi – opowiada proboszcz parafii o. Sebastian Bielski – stąd półtora roku temu narodziła się inicjatywa spotkań dla seniorów, które organizujemy przy pomocy różnych fundacji. W ramach tego projektu odbywają się cykle wykładów na temat przeżywania starości, radzenia sobie z żałobą po śmierci bliskiej osoby, a także walorów ziół leczniczych. W ten sposób chcemy wyciągnąć seniorów z ich domów, dać im możliwość spotkania z innymi osobami, jak również objąć duszpasterską opieką tych, którzy są na uboczu Kościoła, oferując im coś konkretnego i przydatnego. Planujemy rozszerzyć tę działalność i założyć dom pobytu dziennego dla osób starszych”. Pięknym zapleczem modlitewnym parafii na Dąbrowie jest Nieustający Różaniec, który trwa codziennie od 1982 roku. „Duchowo jest to dla mnie rzecz niesamowita” – wyznaje proboszcz parafii. Wspaniałym owocem tej modlitwy jest udział w Apostolstwie Żywego Różańca około 240 osób, które tworzą na terenie parafii 14 kół różańcowych. „Sprawia mi to olbrzymią radość i jest pięknym znakiem duchowej kondycji parafii” – dodaje o. Sebastian Bielski.

Przy parafii działają też trzy kręgi Domowego Kościoła, a także wiele innych grup formacyjnych, które swym zaangażowaniem i gorliwością wpływają na rozwój duchowy wspólnoty parafialnej. Łódzcy franciszkanie niestrudzenie szukają sposobów dojścia do parafian na drodze ewangelizacyjnej. W tym roku planowane jest przywrócenie na szlak łódzkiej pielgrzymi na Jasną Górę grupy franciszkańskiej. Wymagającą, ale duchowo inspirującą inicjatywą jest zorganizowanie w parafii kursu Alpha, którego celem jest odnowienie wiary i ożywienie relacji z Chrystusem. „Wychodzimy z założenia – podobnie jak św. Maksymilian – że nie można stać w miejscu, tylko trzeba szukać dróg dojścia do człowieka” – konkluduje o. Sebastian Bielski.

Z okazji przypadającego na dzień 14 sierpnia liturgicznego wspomnienia św. Maksymiliana Marii Kolbego w parafii na Dąbrowie w Łodzi corocznie odbywa się odpust parafialny. Prócz sumy odpustowej, będącej centralnym wydarzeniem całej uroczystości w tym roku zaplanowano także koncert jazzowy w wykonaniu Adama Olesia Quartet „Hurdu Hurdu” (14 sierpnia) oraz zespołu The Gospel Time (15 sierpnia).