Muzułmanin, który odkrywa chrześcijaństwo i staje się nawet duchownym? Rzadko, ale zdarza się. Ostatnio świadkiem tego niezwykłego wydarzenia była Wenecja, gdzie Turek z pochodzenia Antuan przyjął święcenia diakonatu w Towarzystwie Jezusowym. Artykuł poświęcił mu dziennik włoskiego Episkopatu „L’Avvenire”.
Antuan urodził się niedaleko Tarsu, z którego pochodzi Apostoł Narodów św. Paweł, w rodzinie muzułmańskiej. Gdy dorósł na tyle, że ważne stały się pytania o sens życia, szukał na nie odpowiedzi w islamie. Nie znalazł ich w Koranie. Nie potrafili na jego pytania odpowiedzieć imamowie. Przypadkowo trafił do jedynego katolickiego kościoła w rodzinnej Mersinie. Misję prowadzą tam kapucyni. Gdy wszedł do świątyni, akurat odprawiano Eucharystię. Mocno uderzyły go słowa konsekracji: „Bierzcie i jedzcie z tego wszyscy”, które objawiły mu Boga bliskiego, ciepłego - nie takiego, o jakim słyszał do tej pory w meczecie. Coraz częściej przychodził do zakonników. Rozmawiał. Pytał. Słuchał. Po trzech latach zdecydował się na przyjęcie chrztu, ale i to dla niego było mało. Odkrył w sobie powołanie zakonne. Najpierw wstąpił do franciszkanów. Później wybrał jezuitów. Po przyjęciu święceń kapłańskich chce wrócić do swojej ojczyzny, aby tam duszpasterzować w małej chrześcijańskiej trzódce, żyjącej w tym muzułmańskim kraju.
W samym sercu Neapolu, w Kaplicy Sansevero znajduje się jedna z najbardziej niezwykłych rzeźb jaką kiedykolwiek wykuto w marmurze – to „Chystus spowity całunem” („Cristo Velato”). Jej twórcą jest włoski rzeźbiarz Giuseppe Sammartino, który skończył swoje dzieło w 1753 r. Ludziom trudno było uwierzyć, że można było z twardego marmuru „wydobyć” przezroczysty całun, który lekko pokrywał ciało zmarłego Chystusa. Ponieważ zleceniodawcą rzeźby był książe Raimondo di Sangro, sławny alchemik, powstała legenda, że całun powstał w alchemicznym procesie „marmoryzacji” tkaniny.
Warto dodać, że w okresie późnego baroku Sammartino był jednym z najwybitniejszych włoskich rzeźbiarzy – pracował w Neapolu, tworząc rzeźby o tematyce religijnej, a Chrystus z kaplicy Sansevero jest jego najsłynniejszym dziełem.
Wielkopiątkowej liturgii w Jerozolimie, odprawionej w porannych godzinach w bazylice Kalwarii i Bożego Grobu, przewodniczył łacińskiego patriarchy kard. Pierbattista Pizzaballa. Uczestniczyli w niej hierarchowie i wierni lokalnego Kościoła oraz pielgrzymi z różnych stron świata. Celebracja Męki Pańskiej na Kalwarii pokreśliła najistotniejszą charakterystykę jerozolimskiej liturgii, która oprócz sakramentalnego „dzisiaj” włącza w swoją modlitwę wskazanie geograficznego „tutaj”.
Wielkopiątkowa liturgia w Jerozolimie wyróżnia się dwoma elementami podkreślającymi miejsce celebracji. W kaplicy strzegącej skałę Golgoty patriarcha położył się na posadzce nie przed krucyfiksem, ale przed relikwiarzem Krzyża Świętego, który był następnie adorowany przez uczestników liturgii.
Ostatnie chwile życia Pana Jezusa, od nauczania wśród ludzi aż po śmierć na krzyżu i Zmartwychwstanie, mogli obejrzeć widzowie spektaklu plenerowego w Inowłodzu.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
_1744892545.jpg)
