Beskidzkie Misterium odbyło się w Wielki Poniedziałek w parafii w kościele Dobrego Pasterza w Istebnej, w Wielki Wtorek w parafii Świętych Apostołów Piotra i Pawła w Jaworzynce, a w Wielką Środę – w kościele św. Bartłomieja w Koniakowie.
Kierownik „Istebnej” Maria Motyka podkreśla, że Wielki Post był zawsze dla beskidzkich górali czasem wyciszenia i refleksji. Wtedy nie organizowano zabaw i radosnych koncertów, nosiło się ubiory w stonowanych kolorach. To wszystko przypominało o rozważaniu męki Chrystusa.
– Postanowiliśmy kontynuować tę tradycję. Dlatego sięgnęliśmy po pieśni z dawnych kancjonałów naszych ojców i matek. Zależało nam na tym, aby wybrzmiały do ostatnich zwrotek – rzadko już dziś śpiewanych i nieraz zupełnie zapomnianych – mówi Maria Motyka.
Każde z czuwań rozpoczynało się w Ogrodzie Oliwnym, gdzie samotny Chrystus mierzył się z bólem i strachem przed męką. Czuwania poświęcili szczególnie modlitwie o pokój na Ukrainie, gdzie nieraz bywali z koncertami. Uczynili to na znak solidarności, by ich przyjaciele zza wschodniej granicy nie czuli się opuszczeni, by skończyła się noc wojny i nastał poranek Zmartwychwstania.
Reklama
– Nasze myśli i serca kierują się ku walczącej Ukrainie. Tam w nocy 24 lutego ludzie spali w domach nieświadomi zagrożenia, kiedy usłyszeli pierwsze dźwięki syren i spadających bomb. Tak zaczęła się męka narodu ukraińskiego, która trwa i toczy się na naszych oczach. Chrystus umierał wywyższony na krzyżu tak, by mogły go zobaczyć tłumy ludzi. Ukraina także umiera na oczach całego świata. Modlimy się o to, byśmy nie tylko byli bezsilnymi obserwatorami, ale byśmy nasze współczucie mogli zamienić w mądrą i skuteczną pomoc – zapewniają młodzi muzycy z „Istebnej”.
Modlili się też za walczących na Ukrainie, by nie stracili wiary w Boga.
Wspominali też dawne zwyczaje w Trójwsi w Wielkim Tygodniu. Kiedyś postne kolędniczki, czyli dziewczynki z ubogich rodzin, chodziły po domach i śpiewały pieśni o męce Chrystusa. Miały koszyczki, do których gospodarze wrzucali wielkanocne dary. Muzycy przypomnieli, że na Ukrainie istnieje zwyczaj, iż po poświęceniu koszyczka wierni dzielą się jego zawartością z bezdomnymi i potrzebującymi. To pokazuje, że należy dbać o wszystkich, nie tylko o swoją rodzinę.
Pamiętajcie nadal o waszych braciach i siostrach z Ukrainy, zmuszonych do opuszczenia swojej ojczyzny ogarniętej wojną, szukających pomocy, schronienia i życzliwości w waszym kraju. Okazujcie im ewangeliczną gościnność – powiedział papież pozdrawiając Polaków podczas dzisiejszej audiencji ogólnej.
W kolejną rocznicę przejścia Jana Pawła II do Domu Ojca publikujemy świadectwa osób, które były obecne wówczas w apartamentach papieskich: ks. prof. Tadeusza Stycznia, kard. Stanisława Dziwisza i dr. Renato Buzzonetti, papieskiego lekarza:
W momencie kiedy Ojciec Święty skonał, dostrzegłem niezwykły kontrast. Jeszcze niedawno ten niezwykły ból na jego twarzy. To skrępowanie przyrządami, które miały pomóc przedłużyć mu życie. On, który widzi swoją wierność Ojcu przez to, że służy, ale służąc ma prawo, żeby mu nie skracać drogi cierpienia do Ojca. Byłem świadkiem, jak podnosił ręce skowane. Czy nie prosił Ojca: bo jeśli to jest rzeczywiście dość, to chyba niech moi opiekunowie - jacy dobrzy, byłem tego świadkiem - rozumieją i to, że ja mam prawo oddać życie, a nie zatrzymywać życie, że Ty jesteś tym, który rozstrzyga. I te ręce, które oglądał cierpiący Papież i wysoko podnosił, jak gdyby wołał .
"Chrystus i jawnogrzesznica", Nicolas Poussin (1653 r.)
Ważne jest, aby w każdej sytuacji kryzysowej, którą przeżywam, zaprosić Jezusa. On jest pomocą, światłem i On udziela łaski, aby z trudności wyjść i stać się lepszym czy mądrzejszym.
Jezus udał się na Górę Oliwną, ale o brzasku zjawił się znów w świątyni. Cały lud schodził się do Niego, a On, usiadłszy, nauczał ich. Wówczas uczeni w Piśmie i faryzeusze przyprowadzili do Niego kobietę, którą dopiero co pochwycono na cudzołóstwie, a postawiwszy ją pośrodku, powiedzieli do Niego: «Nauczycielu, tę kobietę dopiero co pochwycono na cudzołóstwie. W Prawie Mojżesz nakazał nam takie kamienować. A Ty co powiesz?» Mówili to, wystawiając Go na próbę, aby mieli o co Go oskarżyć. Lecz Jezus, schyliwszy się, pisał palcem po ziemi. A kiedy w dalszym ciągu Go pytali, podniósł się i rzekł do nich: «Kto z was jest bez grzechu, niech pierwszy rzuci w nią kamieniem». I powtórnie schyliwszy się, pisał na ziemi. Kiedy to usłyszeli, jeden po drugim zaczęli odchodzić, poczynając od starszych, aż do ostatnich. Pozostał tylko Jezus i kobieta stojąca na środku. Wówczas Jezus, podniósłszy się, rzekł do niej: «Kobieto, gdzież oni są? Nikt cię nie potępił?» A ona odrzekła: «Nikt, Panie!» Rzekł do niej Jezus: «I Ja ciebie nie potępiam. Idź i odtąd już nie grzesz».
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
