U poczatków Kościoła kieleckiego leży wielowiekowa historia, sięgająca wczesnego średniowiecza. Kościół kielecki wyrósł na zrębach tradycji chrześcijańskiej promieniującej z benedyktyńskiego sanktuarium Krzyża Świętego oraz z wiślickiej kolegiaty, gdzie święci Cyryl i Metody przynieśli chrzest na ziemie polskie. Rozwijał się potem pod opieką biskupów krakowskich, których siedziba do 1789 r. mieściła się u stóp kieleckiej kolegiaty Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny, dzisiejszej bazyliki katedralnej.
Mimo przeciwności dziejowych, Kościół kielecki prowadzony przez kolejnych pasterzy, biskupów ordynariuszy: bp. Wojciecha de Boża Wola Górskiego, bp. Tomasza Teofila Kulińskiego, bp. Augustyna Łosińskiego, bp. Czesława Kaczmarka, bp. Jana Jaroszewicza, bp. Stanisława Szymeckiego i obecnie przez bp. Kazimierza Ryczana trwał i trwa niezmiennie przy Chrystusie i Ewangelii.
W latach niewoli narodowej Kościół kielecki dzielił losy społeczeństwa tej ziemi i angażował się wraz z nim w walkę o odzyskanie niepodległości, nierzadko płacąc za to najwyższą cenę. W czasach największych represji ze strony zaborcy pobudzał ducha narodowego, stając się ostoją wiary, ojczystej mowy, tradycji i kultury.
Podczas II wojny światowej na różny sposób niósł pomoc charytatywną prześladowanej ludności cywilnej, pomagał więźniom, opiekował się biednymi i sierotami. Aktywnie włączał się również w tajne nauczanie i w walkę z hitlerowskim okupantem. Z Kielcami związany jest bł. Jerzy Matulewicz - alumn, a potem profesor kieleckiego Seminarium, od 1918 r. biskup wileński, zmarły w 1927 r. Z diecezji kieleckiej pochodzi bł. ks. Józef Pawłowski - profesor i rektor kieleckiego Seminarium, więzień obozu Dachau, zamordowany w 1942 r.
W epoce stalinizmu diecezja kielecka - mimo iż była dla władzy komunistycznej przedpolem w walce z całym Kościołem w Polsce i mimo wielu prześladowań kapłanów diecezjalnych, a przede wszystkim pasterza diecezji, bp. Czesława Kaczmarka - nie ugięła się wobec nacisku władz. W dobie odnowy posoborowej Kościół kielecki prowadzony przez bp. Jana Jaroszewicza, wprowadzał we wszystkie dziedziny życia religijnego reformę soborową.
Dziś Kościół kielecki liczy 756 243 wiernych, 303 parafie, 680 kapłanów, 28 zakonników, 404 zakonnice i 124 alumnów Wyższego Seminarium Duchownego w Kielcach oraz 834 katechetów (dane z końca 2004 r.).
Codziennie pomagają budować i rozwijać Kościół diecezjalne instytucje, będące równocześnie jego wizytówką: liczące 279 lat kieleckie Wyższe Seminarium Duchowne, diecezjalna Caritas - świadcząca szeroką pomoc potrzebującym, Wydawnictwo „Jedność”, Centrum Spotkań i Dialogu Diecezji Kieleckiej w Skorzeszycach, jak również diecezjalne inicjatywy: Piesza Pielgrzymka Kielecka czy Wiślickie Spotkania Młodych.
Duchowym bogactwem Kościoła kieleckiego są również rozsiane na terenie całej diecezji, otoczone wielkim kultem, sanktuaria: w Kielcach, Piekoszowie, Zielenicach, Smardzowicach, Wiślicy, Piotrkowicach, Pacanowie, Miechowie. Tam od lat wierni nie ustają w modlitwie zanoszonej do Maryi i Jej Syna.
13 czerwca br. minęło 200 lat od ustanowienia przez papieża Piusa VII diecezji kieleckiej bullą Indefessum personarum z 1805 r. Przeżywany w tym roku jubileusz to okazja do dziękczynienia za otrzymane w minionym czasie łaski Boże.
W Kościele cały czas spotyka się „wczoraj” i „dziś” - przypomniał bp Kazimierz Ryczan w liście skierowanym do wiernych z okazji jubileuszu. Pasterz diecezji napisał: „Wychowaliśmy się w cieniu Świętego Krzyża. Kościoły i katecheza nie przeszkadzają nam ani w pracy, ani w nauce. Jesteśmy tolerancyjni dla inaczej wierzących i dla niewierzących. Najwyższą wartością jest dla nas Bóg, który nie przeszkadza ani w miłości, ani w polityce. Wstępujemy do struktur europejskich z duszą chrześcijanina, ubogaceni postawą i nauczaniem Jana Pawła II. Kochamy Ojczyznę i szanujemy godność każdego człowieka, nawet członka Al-Kaidy. Chcemy, by poszanowano nas, nasze przekonania i nasz styl życia. To jest owoc ciągłości nauczania Ewangelii w Polsce i na ziemi świętokrzyskiej”.
TOPR apeluje: Nie wychodźcie w góry – fatalne prognozy pogody
2025-07-26 21:04
PAP
Karol Porwich/Niedziela
Tatrzańskie Ochotnicze Pogotowie Ratunkowe zaapelowało w sobotę wieczorem o całkowite zaniechanie wszelkich aktywności górskich w Tatrach w niedzielę. Powodem są wyjątkowo niekorzystne prognozy pogody, która może stanowić poważne zagrożenie dla życia i zdrowia turystów.
Dla powiatu tatrzańskiego na niedzielę wydano ostrzeżenie trzeciego – najwyższego – stopnia przed intensywnymi opadami deszczu. Towarzyszyć im będą gwałtowne burze z porywami wiatru dochodzącymi do 80 km/h. Miejscami możliwe są także opady gradu.
Każda niedziela, każda niedzielna Eucharystia niesie ze sobą przygotowany przez Kościół do rozważań fragment Pisma Świętego – odpowiednio dobrane czytania ze Starego i Nowego Testamentu. Teksty czytań na kolejne niedzielę w rozmowie z Aleksandrą Mieczyńską rozważa bp Andrzej Przybylski.
Bóg rzekł do Abrahama: «Głośno się rozlega skarga na Sodomę i Gomorę, bo występki ich mieszkańców są bardzo ciężkie. Chcę więc zstąpić i zobaczyć, czy postępują tak, jak głosi oskarżenie, które do Mnie doszło, czy nie; dowiem się». Wtedy to dwaj mężowie odeszli w stronę Sodomy, a Abraham stał dalej przed Panem. Podszedłszy do Niego, Abraham rzekł: «Czy zamierzasz wygubić sprawiedliwych wespół z bezbożnymi? Może w tym mieście jest pięćdziesięciu sprawiedliwych; czy także zniszczysz to miasto i nie przebaczysz mu przez wzgląd na owych pięćdziesięciu sprawiedliwych, którzy w nim mieszkają? O, nie dopuść do tego, aby zginęli sprawiedliwi z bezbożnymi, aby stało się sprawiedliwemu to samo, co bezbożnemu! O, nie dopuść do tego! Czyż Ten, który jest sędzią nad całą ziemią, mógłby postąpić niesprawiedliwie?» Pan odpowiedział: «Jeżeli znajdę w Sodomie pięćdziesięciu sprawiedliwych, przebaczę całemu miastu przez wzgląd na nich». Rzekł znowu Abraham: «Pozwól, o Panie, że jeszcze ośmielę się mówić do Ciebie, choć jestem pyłem i prochem. Gdyby wśród tych pięćdziesięciu sprawiedliwych zabrakło pięciu, czy z braku tych pięciu zniszczysz całe miasto?» Pan rzekł: «Nie zniszczę, jeśli znajdę tam czterdziestu pięciu». Abraham znów odezwał się tymi słowami: «A może znalazłoby się tam czterdziestu?» Pan rzekł: «Nie dokonam zniszczenia przez wzgląd na tych czterdziestu». Wtedy Abraham powiedział: «Niech się nie gniewa Pan, jeśli rzeknę: może znalazłoby się tam trzydziestu?» A na to Pan: «Nie dokonam zniszczenia, jeśli znajdę tam trzydziestu». Rzekł Abraham: «Pozwól, o Panie, że ośmielę się zapytać: gdyby znalazło się tam dwudziestu?» Pan odpowiedział: «Nie zniszczę przez wzgląd na tych dwudziestu». Na to Abraham: «Niech mój Pan się nie gniewa, jeśli raz jeszcze zapytam: gdyby znalazło się tam dziesięciu?» Odpowiedział Pan: «Nie zniszczę przez wzgląd na tych dziesięciu».
Proces synodalny trwa, a Stolica Apostolska oczekuje dalszej transformacji Kościoła. Bardzo często słyszy się dziś opinie, że Kościół przeżywa kryzys i że jest potrzebna reforma. Na czym ta reforma ma polegać?
W każdej epoce były takie kryzysy dlatego, że walkę dobra ze złem każde pokolenie podejmuje na nowo. Każde pokolenie i każdy człowiek musi podejmować tę walkę ze złem, dlatego ten kryzys będzie obecny zawsze. Kościół musi się stale reformować, ale prawdziwa reforma Kościoła nie polega na zmianie struktur, bo to jest drugorzędna sprawa. Podstawową sprawą jest nawrócenie ludzkich serc. I tę reformę należy zacząć od siebie, od swojego życia duchowego i fizycznego, od swojego stosunku do bliźnich, od swojego stosunku do żywych obowiązków, do społeczeństwa, do kultury, do polityki, do posiadania i używania dóbr doczesnych. Każdy musi zacząć reformę od siebie – nie żądać od papieża czy biskupa, by zmieniał obowiązujące w Kościele zasady. Potrzebne jest dziś bowiem nawrócenie wszystkich – polskich rodzin, by byli prawdziwymi naśladowcami Jezusa Chrystusa. Potrzebne jest nawrócenie naszej polskiej młodzieży - ideowo i moralnie. Potrzebne jest też nawrócenie naszych polityków, aby myśleli kategoriami „dobra wspólnego” - tzw. „bonum commune” [łac] - w kontekście filozofii i etyki, odnosi się do korzyści i pomyślności, które dotyczą całej społeczności, a nie tylko jednostek. Pojęcie to ma głębokie korzenie w historii i jest fundamentalne w prawie kanonicznym oraz świeckim. Potrzebne jest nawracanie pracowników, urzędników, lekarzy, duchownych, nauczycieli i wszystkich innych. Nawrócenie potrzebne jest każdemu z nas.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.