W wieczór sylwestrowy
to nie sposób o Tobie
nie pamiętać, modlić się
i życzyć Ci: Do siego roku!

Dziękuję Ci za list
i książkę o Małym Seminarium
w Gostyniu i w Wolsztynie.
Dlaczego ci autorzy
pominęli mnie i Mietka
w spisie klasowym?
Pewnie dlatego, że byliśmy
u Filipinów, ale szkoda.
Ta książka ma wiele braków,
ale dobrze, że jest.

Dziękuję Ci za wieści
o profesorze Podobie,
o państwu Feigel.
To byli wielcy, piękni ludzie.
Za to ja mogłem Ci
wskazać, że nasza Wandeczka,
profesor Trawińska,
jest w Karmelu w Truskolasach.
Przeżyła już dziewięćdziesiątkę,
jest bystra jak dawniej
i modli się za nas nieustannie,
bo zawsze była mocna.

Dziś, kiedy piszę do Ciebie ten list,
w Lesznie Wielkopolskim jest pogrzeb
śp. Gieńka Grockiego.
Patrz, ten radosny chłopak
ze Starołęki,
grający na skrzypcach
i śpiewający jak Stuligroszowy słowik,
uprzedził nas do nieba.
Pewnie Miecio Bąk
wyszedł mu na spotkanie,
bo się serdecznie przyjaźnili.
Że też takim
serdecznym ludziom
pęka serce i koniec.

Sylwku Kochany,
piszę do Ciebie,
a nie o Tobie.
Ty już jesteś profesorem zwyczajnym,
tylko nie wiem, czy Ty z Żoną
to rozmawiasz po łacinie,
czy po polsku.
Jeśli po łacinie,
to używasz na pewno
formy grzecznościowej
- coniunctivus optativus.
Muszę Ją kiedyś popytać,
jakie to jest życie
z takim filologiem klasycznym?

Wiem, że masz wielką wiarę,
bo widziałem Was, jak modliliście się
w Puszczykowie.
A powiedz mi, czy Ty
wyznanie wiary to mówisz
po polsku czy po łacinie?
Wiem, że nie podobała Ci się
gramatyka łaciny kościelnej
i zamiast: Credo in unum Deum,
Ty wolałeś mówić ze składnią
accusativus cum infinitivo
Credo unum Deum esse.

Miejsza o składnię,
ale i ja mam tęsknotę za łaciną,
tym bardziej że poloniści
często nie odróżniają
imperfectum od perfectum,
dlatego w modlitwach, gdzie jest:
Deus, qui voluisti -
tłumaczą:
- Boże, który chciałeś.
Nieprawda, bo „chciałeś”,
znaczy, że Ci nie wyszło,
a voluisti
trzeba przetłumaczyć:
Boże, który zechciałeś...
Wtedy wiem, że wola Boga
stała się na pewno.

Sylwek, będą nas kląć
Czytelnicy Niedzieli.
O czym pisze ten Tymoteusz?
To tylko takie nasze łacińskie
tęsknotki wrodzone.

Inne listy będę pisał
ludzkim językiem.
Tymczasem pozdrów Żonę,
a ja ściskam Cię
jak poznańskiego szczuna.
Valde!