Na jednym z pielgrzymich szlaków archidiecezji łódzkiej, w dekanacie zelowskim, w sercu parku miejskiego i centrum miejscowości Buczek znajduje się jeden z najstarszych kościołów w Polsce, któremu patronuje święty Jan Chrzciciel.

Świątynia na kartach historii

Erygowana w XIV wieku przez arcybiskupa gnieźnieńskiego Jarosława Bogorię ze Skotnik gotycka świątynia nosi miano jednego z najstarszych kościołów w Polsce wybudowanych z czasów początków cegły w naszym kraju. Nieregularny kształt i cenny budulec (cegłę datuje się na jedną z pierwszych cegieł w Polsce), który kościół zawdzięcza szwedzkim budowniczym do dziś przyciąga uwagę miłośników architektury. Okna są półkuliście zamknięte a na ranie jednego z nich zachowała się data 1712 roku. Z wybudowanej wieży obronnej i obserwacyjnej dostrzec można historyczny szlak do pobliskiej miejscowości Sędziejowic. Fundatorami kościoła byli właściciele dóbr - państwo Buczkowscy, których szczątki spoczywają pod murami świątyni. Przy frontowym wejściu do świątyni, warto zwrócić uwagę na granitową postać Jana Pawła II wykutą z pięciotonowego bloku, w odwzorowanych proporcjach, dłutu Jerzego Bałandy. Zgodnie z opisem kamiennej płyty rzeźba ma symbolizować niesienie dobrej nowiny mieszkańcom parafii Buczek oraz pielgrzymom udającym się na Jasną Górę.

Pomimo gotyckich korzeni świątynia posiada dwie kaplice z czasów renesansu – Walewskich oraz Gomulińskich – dwóch głównych rodów szlacheckich zamieszkujących tamtejsze tereny. W kaplicy Gomulińskich zachowany został obraz Świętej Trójcy, a w kaplica Walewskich oddaje cześć świętej Annie. To właśnie tutaj należy docenić sufit z polichromią zawierającą treść ośmiu wezwań z Litanii Loretańskiej, którą trzymają anioły. Siedemnastowieczne obrazy w ołtarzach bocznych świętego Andrzeja i świętego Józefa z Dzieciątkiem zapisane są na kartach historii od XVIII wieku, podobnie jak zdobiona ornamentami ambona. XIX - wieczne figurki aniołów pochodzące z nieistniejącego już cmentarza zdobią boczne ołtarze.

Pochodzący z 1620 roku ołtarz główny w swoim sercu zawiera obraz Madonny z Dzieciątkiem. Powyżej widnieje postać świętego Antoniego Padewskiego z Małym Jezusem a w zwieńczeniu wizerunek sceny Chrztu Chrystusa w Jordanie, datowany na początek XVII wieku.

W świątyni znajdują się kamienne XIX i XX - wieczne tablice upamiętniające m.in. członków rodów szlacheckich i gruntowną renowację kościoła. Jest także wzmianka o proboszczu parafii aresztowanego przez hitlerowców – ks. Stefana Skowrońskiego oraz innym duchownym, którzy zginęli w czasie wojny a pochodzili z tej parafii.

Patroni świątyni

Pomimo niewielkiej liczby mieszkańców parafianie cieszą się orędownictwem nie tylko świętego Jana Chrzciciela. W ołtarzu głównym wizerunek Madonny z Dzieciątkiem przypomina o wstawiennictwu Matki Bożej a pielgrzymom wędrującym na Jasną Górę o matczynej miłości. W ołtarzu bocznym obraz z wizerunkiem świętego Józefa gromadzi małe karteczki z intencjami parafian. Wierni zostawiają przy ołtarzu napisane prośby ufając w Jego wstawiennictwo w niebie. Do świętego Rocha, którego wizerunek widnieje w drugim ołtarzu bocznym wierni modlą się w intencji o ustanie pandemii.

Wspólnotowe dzieło

Pierwotnie parafia należała do archidiecezji gnieźnieńskiej, od XIX wieku wchodziła w skład diecezji włocławskiej, natomiast od 1920 roku jest częścią archidiecezji łódzkiej. Ta niewielka świątynia, na mapie pielgrzymkowych szlaków stała się dla wielu miejscem wytchnienia i spokojnej modlitwy. Kościół stoi na szlaku na Jasną Górę miast: Płock, Inowrocław i Aleksandrów Łódzki.

Figura Matki Bożej znajdująca się od strony ulicy cieszy się nieustannym towarzystwem okolicznych mieszkańców, którzy w darach dziękczynno- błagalnych przynoszą świeże kwiaty. Posługująca jako kościelna, od ponad 50 lat, Pani Janeczka obdarza wsparciem i ciepłym uśmiechem każdego przybywającego do świątyni. Działająca sygnatura codziennie woła parafian na eucharystię, przypominając o powrocie do źródła naszej wiary.

Parafianie trwają w modlitewnej róży różańcowej w okolicznych wioskach. Rodzice gromadzą się w pierwsze soboty miesiąca oraz raz w roku przywołując orędownictwa Matki Bożej Nieustającej Pomocy. Msze Święte wspiera Liturgiczna Służba Ołtarza, a duszpasterzy modlitewnie wspiera lokalna Modlitwa Apostolatu Margaretka.