W kościele pw. Miłosierdzia Bożego w Bielsku Podlaskim 17 czerwca o godz. 20 rozpoczęła się tegoroczna IV Motocyklowa Pielgrzymka do Matki Bożej Ostrobramskiej. Spotkanie pielgrzymów rozpoczęła wspólna modlitwa prowadzona przez organizatora motopielgrzymki ks. Janusza Szymańskiego, kapelana motocyklistów podlaskich oraz lidera bielskiej grupy motocyklowej Godboys.
W sobotę o godz. 5 rano wyruszyła z Bielska w kierunku Białegostoku kawalkada 144 motocykli z pielgrzymami pochodzącymi z różnych części Polski. O godz. 7.30 w kościele w Suchowoli rozpoczęła się Msza św. w intencji pielgrzymki i w intencjach własnych. Na początku Mszy św. został wprowadzony nasz sztandar - motocyklistów podlaskich, wyświęcony w tym roku podczas rozpoczęcia sezonu motocyklowego. Msza św. w kościele w Suchowoli jest naszym pokłonem dla bł. ks. Jerzego Popiełuszki wywodzącego się z suchowolskiej parafii, który jest patronem naszych motopielgrzymek. Następnym przystankiem w drodze było polsko-litewskie przejście graniczne w Ogrodnikach, gdzie zjedliśmy wspólne śniadanie. Droga po stronie litewskiej, mimo kolejnych kilometrów na liczniku, to czysta przyjemność. Przejeżdżając przez Niemen, przypomniałem sobie słowa naszego wieszcza: "Do tych pagórków leśnych, do tych łąk zielonych…". Litwa nam, Polakom, jest bardzo bliska i mimo kilkudziesięciu lat od ustanowienia pojałtowskiego porządku w Europie jest w naszej świadomości częścią historii Polski. Polskość Litwy, choć tak bardzo "wymazywana" w ostatnich latach, jest bardzo widoczna na każdym kroku. Od przydrożnych cmentarzy, przez zabytki, historię, po architekturę.
Dzień nam minął na zwiedzaniu Wilna, odwiedzinach u Sióstr Bernardynek, obiad zjedliśmy w Starym Młynie i wieczorem wyjechaliśmy na nocleg do Solecznik. Aby tradycji stało się zadość, po wyjeździe z Wilna zaczął padać deszcz, który to towarzyszy każdej dotychczasowej pielgrzymce, a jest udręką dla każdego motocyklisty.
Motocyklowa karawana zatrzymała się w miejscowości Jaszuny przy pozostałościach po niedawno spalonym domu polskiej rodziny. Przekazaliśmy im pieniądze zebrane w gminie Boćki i wśród motocyklistów. Dalsza droga na nocleg w solecznickiej szkole, mimo deszczu, była wielką przyjemnością. W mijanych wsiach byliśmy witani przez miejscowych Polaków z wielkim przejęciem, z polskimi flagami i łzami w oczach. To właśnie ci Polacy, mimo XXI wieku, obecności w Unii Europejskiej, strefie Schengen, za wywieszenie polskiej flagi na domu np. 11 Listopada czy 3 Maja płacą mandaty karne. Nie mogą pisać swojego nazwiska w języku polskim, a w sejmie litewskim cudem, jak na razie, nie zostaje przegłosowana restrykcyjna dla Polaków ustawa. Motocykliści przywieźli zebrane dla Polaków na Litwie książki, które są kolejnym spontanicznym, małym darem od nas dla nich. Przy rozmowach przy kolacji w solecznickiej szkole dzieliliśmy się wrażeniami i spostrzeżeniami z naszej wspólnej drogi.
Niedziela, 7 rano - śniadanie, wspólne rodzinne zdjęcie, "na koń" i powrót do Wilna. Ponownie przez polskie wsie, głośno, bo wszyscy na wciśniętych klaksonach, wśród huku silników, pozdrawiani przez miejscową ludność i znów łzy i prośba pewnej pani z polską flagą: "Nie zapominajcie o nas…".
Poranek w Wilnie rozpoczęliśmy od zwiedzania polskiego cmentarza Na Rossie. Grób Matki i Serca Syna Marszałka Piłsudskiego w literacki sposób omówione przez naszą przewodniczkę Alicję i wiersze starszej pani opierającej się na kulach, która wycieczkom recytuje swoje utwory o Wilnie, jego historii i sprawach obecnych. Ta starsza pani kilkoma wersami prostej prozy potrafi zacisnąć gardło niejednemu twardzielowi. W podziękowaniu za wyrecytowane wiersze odśpiewaliśmy hymn Polski, który głośno rozniósł się między grobami Rossy.
No i następnie uwieńczenie naszej pątniczej drogi - Ostra Brama, a w niej nasza Matka Boża, "co w Ostrej świeci Bramie". Msza św. prowadzona przez ks. Janusza w ciszy, mimo tłumu, z tak dobranymi i trafnymi słowami o tym, co się w życiu liczy, dokąd podążamy i co jest prawdą. Tyle planów, tyle wyrzeczenia, tyle trudu, tyle spowiedzi, tyle Komunii św., tyle postanowień, tyle próśb, tyle radości, i to wszystko Matce Bożej Ostrobramskiej. Po błogosławieństwie słowa przyrzeczenia z cichym wstawieniem własnego postanowienia - ja ze swego rozliczę się za rok…
Następnie wyjazd z Ostrej Bramy. Wilno przez nas zakorkowane, blokujemy boczne drogi, motocykle wyjeżdżają, znów klaksony motorów, a w niejednym tonie domyślne: "Wrócimy za rok". W dalszej naszej drodze jest przejazd do zamku w Trokach, zwiedzanie, odpoczynek i wyjazd w kierunku Polski.
Podsumowując wyjazd, muszę stwierdzić, że bardzo budującym był widok pojedynczych osób oraz małżeństw na motocyklach jadących z prośbą do Matki Bożej, a w moim przypadku ja i żona na motocyklach oraz z nami nasza córka Dominika z podziękowaniem oraz prośbą.
Hasłem naszej pielgrzymki były słowa bł. Jana Pawła II: "Bogu dziękujcie, ducha nie gaście".
Dziękuję ks. Januszowi za organizacje pielgrzymki, towarzyszom drogi, spotkanym ludziom i Matce Bożej Ostrobramskiej za Jej orędownictwo i chwile przeżyte wspólnie razem.