Na Mszy św. żałobnej, której 17 lipca w kościele akademickim przewodniczył bp Mieczysław Cisło, zgromadzili się przedstawiciele władz KUL, przyjaciele, znajomi i byli studenci zmarłego. Jego uczeń i przyjaciel, dyrektor Instytutu Nauk o Sztuce ks. prof. Piotr Wiśniewski powiedział: „Jesteśmy tu dzisiaj, by wypowiedzieć bardzo osobiste słowa wdzięczności, ale jesteśmy tu przede wszystkim w tej godzinie z darem wdzięcznej modlitwy, bo tak czyni chrześcijańska rodzina, tak czyni nasza akademicka rodzina”. Ks. Lucjan Dyka, Prezes Stowarzyszenia Polskich Muzyków Kościelnych, podkreślił, że ks. prof. Ireneusz Pawlak „swoim dorobkiem odmienił oblicze Polski, Kościoła i liturgii w naszym języku. Jego dzieło kompozytorskie żyje i wszystko wskazuje na to, że na zawsze wpisze się w liturgię Kościoła Katolickiego w naszej Ojczyźnie”. Ks. Ireneusz Pawlak zostawił przesłanie, które podczas Mszy św. zostało odczytane: „Największym moim skarbem jest wiara, którą przekazali mi moi rodzice i którą zachowałem; Miłość Boża, której się oddałem; Kościół, który umiłowałem i Ojczyzna, dla której jestem gotów na wszystkie poświęcenia”.

Po zakończeniu Mszy św. rozpoczęła się eksporta trumny z ciałem zmarłego z Lublina do rodzinnej Wrześni, gdzie w sobotę 18 lipca w kościele pw. Wniebowzięcia NMP i św. Stanisława BM odbyły się uroczystości pogrzebowe. Żegnający zmarłego ks. Dyka powiedział: „Dzisiaj w godzinach popołudniowych i wieczornych, kiedy trumna z ciałem Księdza Profesora przemierzy Polskę ze wschodu na zachód, po drodze w wielu świątyniach będą rozbrzmiewać frazy Kyrie, Sanctus i Agnus Dei ‘Mszy Pawlaka’. Ucieszy się nasz drogi zmarły takim akompaniamentem swojej ostatniej podróży, bo jego dzieło żyje, a cała chwała i uwielbienie płyną prosto do nieba. Tak, jak zawsze tego chciał i o to dbał”.

Ks. prof. Ireneusz Pawlak (1935-2020) - muzykolog i kompozytor, emerytowany profesor KUL, były dyrektor Instytutu Muzykologii KUL. Urodzony 22 marca 1935 r. we Wrześni. W latach 1954-60 otrzymał formację seminaryjną w Gnieźnie. Po święceniach kapłańskich w 1960 r. rozpoczął studia w Instytucie Muzykologii Kościelnej KUL, które ukończył w 1965 r. Po studiach na krótko wrócił do Gniezna, gdzie objął kierownictwo Chóru Katedralnego przy Bazylice Prymasowskiej oraz prowadził wykłady w seminarium duchownym z muzyki kościelnej. W 1970 r. został zatrudniony w Instytucie Muzykologii KUL, gdzie przeszedł wszystkie szczeble kariery akademickiej. W 1976 r. uzyskał stopień doktora, w 1989 doktora habilitowanego, a w 2001 tytuł naukowy profesora. W 1974 r. założył zespół muzyczny „Schola Gregoriana KUL”, którym kierował do 2005 r. W latach 1989-1991 oraz 2003-2005 pełnił funkcję dyrektora Instytutu Muzykologii KUL. Od 1990 kierował Katedrą Monodii Liturgicznej. Wykładał na KUL przez niemal 40 lat, do 2008 r.

Zakres jego zainteresowań naukowych obejmował historię chorału gregoriańskiego w Polsce, odnowę muzyki liturgicznej po Soborze Watykańskim II oraz współczesną monodię liturgiczną. Jest autorem ponad 300 publikacji naukowych i popularnonaukowych. Jako kompozytor jest twórcą wielu kompozycji muzycznych przeznaczonych do liturgii (msze, nieszpory, pieśni, hymny, psalmy). Należał do licznych renomowanych stowarzyszeń i gremiów naukowych, m.in. w latach 1970-1995 był członkiem Podkomisji Episkopatu Polski ds. Muzyki Kościelnej, od 1988 do 1991 wiceprezesem Związku Kompozytorów Polskich Sekcji Muzykologów, a w latach 2000-2007 prezesem Stowarzyszenia Polskich Muzyków Kościelnych, a w latach 2003-2006 członkiem Komitetu Nauk Teologicznych PAN. Zainicjował powstanie rocznika „Annales Lublinenses pro Musica Sacra” (2010). Otrzymał nagrodę Prymasa Polski „Srebrna piszczałka” (2003) oraz honorowe odznaczenie Stowarzyszenia Polskich Muzyków Kościelnych „Per musicam ad fidem” (2014).