8 lipca w diecezjalnym sanktuarium w Szczaworyżu na czuwaniu modlitewnym zgromadzili się parafianie i pielgrzymi. Powitał ich jak zawsze proboszcz Stanisław Kondrak. Przed słynącym łaskami obrazem Matki Bożej modlili się o potrzebne łaski dla siebie, rodzin oraz o ustanie pandemii. Czuwanie wypełniała modlitwa różańcowa, do której rozważania przygotowały członkinie Róży Różańcowej ze Skotnik Małych.

Eucharystię koncelebrowało 7 prezbiterów pod przewodnictwem ks. prałata Tadeusza Pytla. W czasie homilii ks. Pytel mówił o stałej i czułej opiece Boga nad każdym człowiekiem. Nawiązał do ewangelii o cudzie w Kanie Galilejskiej i tłumaczył, że Maryja jest pośredniczką tych łask Bożych.

Czuwania modlitewne w sanktuarium w Szczaworyżu odbywają się od ingresu obrazu Matki Bożej Łaskawej po jego renowacji 2 maja 2014 roku. Towarzyszy im procesja z kopią obrazu Matki Bożej Łaskawej. Przybywają na nie nie tylko parafianie, ale również grupy czcicieli i pątnicy z różnych okolic naszej diecezji. Kolejne czuwanie modlitewne odbędzie się 12 sierpnia 2020 r. o godzinie 19.00.

Obraz Matki Bożej przywędrował do kościoła w Szczaworyżu dzięki kamedułom z klasztoru na górze Chełmicy. W czasie najazdu szwedzkiego, zakonnicy obawiali się, że najeźdźcy mogą zniszczyć wizerunek Maryi, dlatego drogocenny skarb potajemnie przewieźli do kościoła w Szczaworyżu. Ich przypuszczenia spełniły się, Szwedzi nie oszczędzili ani klasztoru, który spalili ani zakonników. Obraz ocalał.

Wizerunek powstał prawdopodobnie we włoskiej pracowni malarskiej w końcu XVI wieku lub początkach XVII wieku. Nie znamy jednak jego autora. Od początku otaczany był wielką czcią. Mieszkańcy do dziś modlą się przed wizerunkiem Maryi, zwłaszcza w drugi dzień Zielonych Świątek – w Święto Matki Bożej Kościoła, który stało się dniem drugiego parafialnego odpustu.

Sanktuarium, będące perłą Ponidzia, leży na Małopolskiej Drodze Świętego Jakuba i przyciąga jak magnes wielu pątników i turystów. Pierwszy drewniany kościółek pw. św. Jakuba datowany jest na 1126 rok. Obecna świątynia wzniesiona została ok. 1430 roku, a rozbudowana w 1618 roku stylu późnorenesansowym z gotyckimi pozostałościami. Kościół konsekrował w tym samym roku bp krakowski Tomasz Oborski. Świątynię rozbudowywano w XVII i XVIII wieku. W ostatnich dziesięcioleciach świątynia została gruntownie odrestaurowana i zachwyca na nowo swoim pięknem. Warto, będąc nawet przejazdem, nawiedzić ją w te wakacje.

Katarzyna Dobrowolska