W parafii św. Marii Magdaleny w Biłgoraju jest ok. 70 ministrantów, którzy służą Chrystusowi podczas Eucharystii i uczestniczą we wszystkich kościelnych ceremoniach. W nagrodę za ich oddanie Bogu ks. Dariusz Bajwoluk - nasz opiekun - postanowił zorganizować pielgrzymkę w góry. Po przygotowaniach i spotkaniach z rodzicami 42 ministrantów i 8 opiekunów 8 listopada br. wyruszyło do Zakopanego.
Pielgrzymkę rozpoczęliśmy Mszą św., prosząc o szczęśliwą podróż i opiekę Matki Bożej. Wyruszyliśmy o godz. 6.30. W pielgrzymce brali też ministranci z Dereźni i Woli Dereźniańskiej, w których to miejscowościach parafia ma swoje kaplice.
W czasie drogi modliliśmy się, oglądaliśmy bajki, a także podziwialiśmy piękno polskiej przyrody. W drodze do Zakopanego wstąpiliśmy do Krościenka, gdzie znajduje się Centrum Oazy.
Pierwsze kroki w Zakopanem skierowaliśmy na Gubałówkę. Dotarliśmy na górę, gdzie podziwialiśmy widniejące na horyzoncie piękne Tatry. O godz. 18 byliśmy w domu noclegowym na Harendzie, gdzie każdy rozlokował się w swoim pokoju, a następnie wszyscy zjedli posiłek. Mimo zmęczenia, niektórzy z nas późno poszli spać. W nocy słychać było bieganie po schodach, rozmowy i śmiechy. Drugiego dnia pielgrzymki wyruszyliśmy do sanktuarium Matki Bożej Fatimskiej na Krzeptówkach, by wziąć udział we Mszy św. Przed Mszą św. modliliśmy się na różańcu w przepięknej, wykonanej prawie w całości z drewna, kaplicy Matki Bożej. Kolejnym punktem naszej pielgrzymki była Dolina Kościeliska. Wyruszyliśmy górską dróżką pnącą się wzdłuż lasów i górskich strumyków. Pogoda była piękna, choć były to dni listopada. Bóg nam błogosławił. W końcu dotarliśmy do schroniska po przejściu 6,5 km. Teraz czekało na nas 6,5 km z powrotem. Po powrocie do Harendy zorganizowaliśmy ognisko.
10 listopada był dniem powrotu. Rozpoczęliśmy go zwiedzaniem skoczni narciarskich, a później wybraliśmy się na Krupówki. Każdy z nas przywiózł ze sobą pamiątki i oscypki. W drodze powrotnej braliśmy udział we Mszy św. u Gaździny Podhala w Ludzimierzu.
Pielgrzymka była bardzo udana, wszyscy wróciliśmy pełni wrażeń i nadziei, że niedługo będzie następna. Słowa uznania i podziękowania kierujemy do ks. Dariusza, dzięki któremu przeżyliśmy niezapomniane chwile. Dziękujemy też Matce Bożej, która otoczyła nas swą opieką i dała nam piękną słoneczną pogodę.
„Dobrej niedzieli dla wszystkich. Bardzo dziękuję” - powiedział Ojciec Święty, który niespodziewanie pojawił się na koniec Mszy św. sprawowanej z okazji Jubileuszu Osób Chorych i Pracowników Służby Zdrowia.
Po zakończeniu Mszy św. odczytano komunikat w różnych językach: „Jego Świątobliwość Papież Franciszek serdecznie pozdrawia wszystkich, którzy wzięli udział w tej celebracji, dziękując im z całego serca za modlitwy wznoszone do Boga w intencji jego zdrowia. Życzy, aby pielgrzymka jubileuszowa przyniosła obfite owoce. Udziela im apostolskiego błogosławieństwa, obejmując nim również bliskich, chorych i cierpiących, a także wszystkich wiernych, którzy dzisiaj się zgromadzili”.
„Nie wykluczajmy cierpienia z naszych środowisk. Uczyńmy z niego raczej okazję do wspólnego wzrastania, aby pielęgnować nadzieję dzięki miłości, którą Bóg jako pierwszy rozlał w sercach naszych” - zaapelował Ojciec Święty do chorych i pracowników służby zdrowia. Przybyli oni do Rzymu na swe uroczystości jubileuszowe. Przygotowaną przez Franciszka homilię odczytał proprefekt Dykasterii do spraw Ewangelizacji, abp Rino Fisichella.
„Oto Ja dokonuję rzeczy nowej; pojawia się właśnie. Czyż jej nie poznajecie?” (Iz 43, 19). Są to słowa, które Bóg, za pośrednictwem proroka Izajasza, kieruje do ludu Izraela będącego na wygnaniu w Babilonie. Dla Izraelitów jest to trudny okres, wydaje się, że wszystko zostało stracone. Jerozolima została zdobyta i spustoszona przez żołnierzy króla Nabuchodonozora II, a wygnanemu ludowi nic nie pozostało. Perspektywa wydaje się być zamknięta, przyszłość mroczna, wszelka nadzieja zniweczona. Wszystko może skłaniać wygnańców do załamania się, do gorzkiej rezygnacji, do poczucia, że nie są już błogosławieni przez Boga.
Przeprowadziłam eksperyment i zadałam pytanie Chatowi GPT: Czy masz świadomość, gdzie jesteś? Odpowiedział: Ciekawe pytanie... Nie mam świadomości w takim sensie, w jakim mają ją ludzie — nie czuję, nie mam własnego „ja” ani poczucia miejsca. Działam w cyfrowym środowisku, odpowiadając na Twoje pytania i analizując dane, ale nie „jestem” fizycznie nigdzie. Można powiedzieć, że jestem tu, gdzie mnie używasz — teraz akurat w Twoim urządzeniu lub przeglądarce.
Sam Chat GPT podpowiada, że sztuczna inteligencja tylko analizuje dane, nie jest zaś inteligencją podobną do ludzkiej. Nie ma ona świadomości istnienia, nie ma też… inteligencji! Dlatego należy ją postrzegać nie jako sztuczną formę inteligencji, tylko jako jeden z jej produktów. Właśnie na takie różnice między sztuczną inteligencją a świadomością ludzką zwrócili kilka dni temu uwagę uczestnicy konferencji w Sekretariacie Episkopatu, prezentując polskie tłumaczenie watykańskiego dokumentu nt. sztucznej inteligencji „Antiqua et nova” – adresowanego, co ciekawe, m.in. do duszpasterzy. I właśnie na ten aspekt pragnę zwrócić uwagę: w jaki sposób i w jakich granicach można zastosować sztuczną inteligencję w Kościele.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
