W dniu szóstej rocznicy kanonizacji Ojca Świętego Jana Pawła II, 27 kwietnia br. Senat Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II w Krakowie, podczas wyborczego posiedzenia (odbyło się on-line) zadecydował o powierzeniu stanowiska rektora Uniwersytetu na lata 2020-2024 ks. dr. hab. Robertowi Tyrale, prof. UPJPII (uchwała nr 78/2020 Senatu UPJPII). 31 maja 2020 r., w uroczystość Zesłania Ducha Świętego, Kongregacja ds. Edukacji Katolickiej zatwierdziła ten wybór. 8 czerwca 2020 r. w uroczystość św. Jadwigi Królowej, Wielki Kanclerz Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II w Krakowie abp Marek Jędraszewski, metropolita krakowski wręczył stosowny dokument nowemu rektorowi, który oficjalnie będzie pełnić swoje obowiązki rektora od 1 września br.

Ks. Robert Tyrała zastąpi na tym stanowisku obecnego rektora UPJPII, ks. prof. zw. dr. hab. Wojciecha Zyzaka, któremu 31 sierpnia 2020 kończy się druga kadencja.

Ks. dr hab. Robert Tyrała prof. UPJPII. ur.12 sierpnia 1965 r. w Krakowie, 19 maja 1990 roku został wyświęcony na kapłana przez kard. Franciszka Macharskiego w wawelskiej katedrze. W 1990 roku obronił pracę magisterską pt. Wiara, nadzieja i miłość w tekstach ojców apostolskich, napisaną pod kierunkiem ks. doc. dr. hab. Edwarda Stańka i uzyskał tytuł mgra teologii na Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie. W 1996 roku obronił pracę pt. Wkład ks. Grzegorza Gerwazego Gorczyckiego w rozwój muzyki w okresie baroku w Polsce w czasie potrydenckiej reformy liturgicznej, napisaną pod kierunkiem ks. prof. dr. hab. Stefana Koperka CR i uzyskał tytuł licencjata kościelnego z teologii na Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie. W 1997 roku obronił pracę magisterską pt. Jan Paweł II w utworach muzycznych, napisaną pod kierunkiem prof. Adama Walacińskiego i uzyskał tytuł mgra sztuki na Akademii Muzycznej w Krakowie. Ukończył także podyplomowe studia w zakresie chórmistrzostwa na Akademii Muzycznej w Bydgoszczy. W 2000 r. obronił pracę pt. Soborowa odnowa muzyki kościelnej w Polsce, napisaną pod kierunkiem ks. prof. dr. hab. Stefana Koperka CR i uzyskał doktorat z liturgiki na Wydziale Teologicznym Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie. W 2010 roku na podstawie dorobku i książki pt. Cecyliański ruch odnowy muzyki kościelnej na ziemiach polskich do 1939 roku habilitował się z nauk humanistycznych na Wydziale Historii i Dziedzictwa Kulturowego Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II w Krakowie. Od 2016 roku jest profesorem nadzwyczajnym Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II w Krakowie. W 2019 roku opublikował książkę profesorską pt. Międzynarodowa Federacja Pueri Cantores 1944-2017. Ludzie, historia, idee. W latach 1997-2020 pracował na Akademii Muzycznej w Krakowie, gdzie w latach 2005-2019 był kierownikiem Katedry Muzyki Religijnej. Od 2000 roku pracuje na Uniwersytecie Papieskim Jana Pawła II w Krakowie W latach 2006-2008 był Przewodniczącym Międzyuczelnianej Komisji Akademii Muzycznej w Krakowie i Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie dla stworzenia kierunku muzyka kościelna, a po jego utworzeniu do 2016 r. był dyrektorem Międzuczelnianego Instytutu Muzyki Kościelnej w Krakowie. Od 2018 roku piastuje funkcję prorektora ds. studenckich i dydaktyki UPJPII, od 2019 roku kieruje katedrą Historii Liturgii. W latach 2006-2008 był przewodniczącym Międzyuczelnianej Komisji Akademii Muzycznej w Krakowie i Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie dla stworzenia kierunku muzyka kościelna, a po jego utworzeniu był dyrektorem Międzuczelnianego Instytutu Muzyki Kościelnej w Krakowie (do 2016 r.).

Wypromował przeszło 100 licencjatów i magistrów oraz 2 doktorów. Opublikował ponad 70 artykułów naukowych. W latach 2005-2020 był przewodniczącym Archidiecezjalnej Komisji Muzyki Kościelnej w Krakowie. Od 2006 roku jest członkiem Zespołu ds. transmisji telewizyjnych Konferencji Episkopatu Polski, a od 2012 r. konsultorem Podkomisji ds. Muzyki Kościelnej Konferencji Episkopatu Polski. W latach 2004-2009 był prezydentem Polskiej Federacji Pueri Cantores, a w latach 2009-2017 prezydentem Międzynarodowej Federacji Pueri Cantores. Zasiada w Radzie Programowej Festiwalu Festival Zelioli w Lecco we Włoszech, a także w radzie naukowej czasopism: Studia Hildegardiana Sariensia wydawanego w Żorach, Musica Ecclesiatica wydawanego w Opolu, rocznika Thesaurus Musicae Sacrae wydawanego na Uniwersytecie Muzycznym im. Fryderyka Chopina w Warszawie. Jest redaktorem naczelnym czasopisma naukowego Pro Musica Sacra wydawanego przez Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie (od 2004 roku).

8 czerwca 2020 roku nowo wybrany rektor, zgodnie ze statutem UPJPII §32 mianował prorektorami:

• dr. hab. Antoniego ŚWIERCZKA, prof. UPJPII jako prorektora ds. polityki kadrowej i promocji,

• prof. dr. hab. Tomasza ROZKRUTA jako prorektora ds. nauki oraz dyrektora Szkoły Doktorskiej,

• dr hab. Małgorzatę DUDĘ, prof. UPJPII jako prorektora ds. studenckich i dydaktyki – posiadającą zgodę wyrażoną przez przedstawicieli studentów.

Ks. dr hab. Antoni Świerczek, prof. UPJPII ur. 24 kwietnia 1959 r. w Biernej k/Żywca. Szkoła podstawowa w Łodygowicach ukończona w 1974 r.; Liceum Ogólnokształcące w Bielsku-Białej ukończone w 1978 r. Studia w Wyższym Seminarium Duchownym w Krakowie oraz na Papieskim Wydziale Teologicznym, a następnie Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie. Stopień magistra teologii – 2 maja 1984 r.; święcenia kapłańskie – 20 maja 1984 r. Wikariusz w Jaworznie (1984-1988); w Nowej Hucie – Czyżynach (1988–1990). Kontynuacja studiów licencjackich na Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie (1988-1990). Uzyskanie stopnia licencjata teologii – 15 października 1991 r. Studia doktoranckie w Instytucie Katolickim w Paryżu (1990-1993). 1 września 1993 r. – 30 sierpnia 1997 r. referent Wydziału Duszpasterstwa Rodzin Kurii Metropolitalnej w Krakowie. Od 1 października 1996 r. asystent przy Katedrze Teologii Moralnej w Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie. Kontynuacja studiów w Instytucie Katolickim w Paryżu (1997–1999). Uzyskanie stopnia doktora nauk teologicznych na Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie – 8 maja 1999 r.; uzyskanie stopnia doktora habilitowanego nauk teologicznych w zakresie teologii moralnej na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II w Krakowie – 29 listopada 2013 r. Wykładowca Papieskiej Akademii Teologicznej od 1996 r., następnie Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II w Krakowie; kierownik Studium Teologii Rodziny Archidiecezji Krakowskiej (1999-2017); dyrektor Wydawnictwa św. Stanisława BM Archidiecezji Krakowskiej (2001-2005); kierownik Kierunku Nauki o rodzinie przy Wydziale Teologicznym Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie (2005-2008). W okresie 1 września 2008 r. – 30 sierpnia 2014 r. prodziekan na Wydziale Nauk Społecznych Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II w Krakowie; od 1 września 2014 dziekan tegoż wydziału. W marcu 2018 r. wybrany na prorektora ds. rozwoju i polityki kadrowej Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II w Krakowie. Konsultor Rady Naukowej Konferencji Episkopatu Polski, członek Stowarzyszenia Moralistów Polskich oraz Stowarzyszenia Familiologów Polskich. Zainteresowania naukowe skupiają się głównie wokół problematyki małżeństwa i rodziny. W opublikowanych tekstach przybliża nauczanie Kościoła nt. istoty i posłannictwa małżeństwa i rodziny, który w swym nauczaniu moralnym wskazuje na konieczność realizacji przykazania miłości Boga i bliźniego. Autor i współautor następujących książek: Budził zaufanie i ukazywał Boga. O życiu i posłudze księdza Jana Marszałka, Kraków 2004, Spowiednik wobec wymogów etyki seksualnej. Posługa w konfesjonale, Kraków 2009, Wolne związki w świetle nauczania Kościoła o małżeństwie, Kraków 2013, Rodzina silna Bogiem. Teologiczno-duszpasterska refleksja na temat rodziny, Kraków 2013, Cień wieży Babel. Obraz Rodziny w ponowoczesności, Kraków 2017. Autor ponad 30 artykułów naukowych podejmujących zagadnienia związane z teologią małżeństwa i rodziny.

Ks. prof. dr hab. Tomasz Rozkrut, ur. 18 listopada 1963 r. w Tarnowie, syn Jana – absolwenta AGH w Krakowie oraz Jadwigi z domu Piątkowskiej – absolwentki Śląskiej Akademii Medycznej. Po ukończeniu Szkoły Podstawowej nr 3 im. Marii Konopnickiej w Tarnowie w latach: 1970-1978 oraz III Liceum Ogólnokształcącego im. Adama Mickiewicza w Tarnowie w latach: 1978-1982, po zdaniu egzaminu dojrzałości w roku 1982, wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego w Tarnowie, w którym w latach 1982-1988 odbył studia filozoficzno-teologiczne. Święcenia kapłańskie z rąk biskupa tarnowskiego abpa dra Jerzego Ablewicza przyjął dnia 12 czerwca 1988 r. Natomiast na podstawie odbytych studiów w Instytucie Teologicznym w Tarnowie i przedłożonej pracy magisterskiej, napisanej na seminarium z teologii dogmatycznej pod kierunkiem ks. dra Kazimierza Kupca, Teologia pracy Jana Pawła II, uchwałą Rady Papieskiego Wydziału Teologicznego w Krakowie z dnia 21 czerwca 1988 r. uzyskał stopień magistra teologii. Doktorat z prawa kanonicznego uzyskał w 1996 r. na Papieskim Uniwersytecie św. Krzyża w Rzymie na podstawie rozprawy pt. La natura teologico-giuridica del sinodo diocesano. W roku 2002 osiągnał stopień naukowy doktora habilitowanego na Wydziale Prawa Kanonicznego UKSW w Warszawie na podstawie dorobku naukowego oraz monografii Walor opinii biegłego w kanonicznym procesie małżeńskim. Od 2006 r. konsultor Rady Prawnej Konferencji Episkopatu Polski. W roku 2011 Prezydent Rzeczypospolitej nadał ks. Tomaszowi Rozkrutowi tytuł naukowy profesora nauk prawnych; od 2014 r. na stanowisku profesora zwyczajnego Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II w Krakowie, także od roku 2014 jest dziekanem Wydziału Prawa Kanonicznego UPJPII w Krakowie. Autor publikacji głównie z prawa dotyczącego organizacji Kościoła oraz kościelnego prawa procesowego. Organizator cyklicznych sympozjum naukowych dotyczących kanonicznego materialnego prawa małżeńskiego oraz kościelnego prawa procesowego (tzw. „Ogólnopolskie Forum Sądowe” w Gródku nad Dunajcem: 2004, 2005, 2007, 2009, 2011, 2013, 2015, 2017, 2019).

Dr hab. Małgorzata Duda, prof. UPJPII, ur. 12 sierpnia 1961 r. we Wrocławiu, absolwentka socjologii Uniwersytetu Jagiellońskiego (1986) oraz teologii Papieskiej Akademii Teologicznej (1998). Doktor teologii w zakresie katolickiej nauki społecznej (2002 – temat dysertacji: Problematyka bezrobocia i jej społeczno-duchowych skutków w świetle katolickiej nauki społecznej), doktor habilitowany teologii (2011 – tytuł rozprawy habilitacyjnej: Bezdomny moim bratem. O polskiej bezdomności przełomu wieków w świetle społecznego nauczania Kościoła); nauczyciel dyplomowany (2002). Wykładowca w Policealnej Szkole Pracowników Służb Społecznych w Krakowie (1987-2003), dziekan Szkoły Wyższej im. B. Jańskiego, Wydziału Zamiejscowego w Krakowie (2004-2006); z-ca kierownika kierunku nauki o rodzinie PAT, później Instytutu Nauk o Rodzinie (2005-2011); prodziekan Wydziału Nauk Społecznych UPJPII (2014-2016). Wieloletnia dyrektor Instytutu Pracy Socjalnej. Od 2009 r. senator Papieskiej Akademii Teologicznej, obecnie Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie. Dnia 8 czerwca 2020 r. powołana na prorektora ds. studenckich i dydaktyki. Członek honorowy Pravoslávnej bohosloveckej fakulty Prešovskej univerzity v Prešove (Słowacja) od 2015 r.; Rady ds. Polityki Senioralnej w kadencji 2016- 2020 i 2020-2023 III kadencji Zespołu Monitorującego ds. Ofiar Przemocy przy Ministrze Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej; w 2019 powołana do Rady Partnerów Obserwatorium Caritas Polskiej. Dorobek naukowy w głównej mierze rozwija i opisuje szeroko rozumiane problemy społeczne, działania profilaktyczne, ograniczające możliwości powstawania grup zagrożonych wykluczeniem. Dotyczy to w szczególności osób bezrobotnych, bezdomnych, doświadczających przemocy czy szeroko rozumianych procesów starzenia się. Innym nurtem zainteresowań badawczych są kwestie związane z przeobrażeniami pracy socjalnej, jako odpowiedź na toczące się procesy demograficzne, zmiany kulturowe czy polityczne. W dorobku znajdują się badania, poświęcone tym zagadnieniom, publikacje badawcze i monograficzne, o charakterze teoretycznopoznawczym i empirycznym – zarówno redakcje monografii, jak też artykuły w czasopismach naukowych czy rozdziały w publikacjach zbiorowych. Rozwija współpracę ekspercką z podmiotami rządowymi, samorządowymi i pozarządowymi w popularyzacji doświadczeń badawczych i możliwości ich implementacji z szeroko rozumianego spektrum nauk socjologicznych, w tym nauk o rodzinie.