Oto słowa Ojca Świętego skierowane do Polaków:

Serdecznie pozdrawiam polskich pielgrzymów. Drodzy bracia i siostry, na progu nowego roku zawierzmy siebie Panu. Prośmy Go, aby zawsze nam towarzyszył ze światłem swojego Słowa, z łaską swojej miłości i mocą swojego Ducha. Z serca wam błogosławię!

Papieską katechezę streścił po polsku ks. prał. Paweł Ptasznik z Sekretariatu Stanu Stolicy Apostolskiej:

Księga Dziejów Apostolskich w części końcowej mówi, że Ewangelia kontynuuje swój bieg nie tylko po lądzie, ale drogą morską, na okręcie, który wiedzie więźnia Pawła z Cezarei do Rzymu (por. Dz 27,1–28.16), do serca Imperium. Żegluga od samego początku napotykała na niesprzyjające warunki. Trzeba było zejść na ląd w Myrze, a potem płynąć wzdłuż południowego wybrzeża Krety. Wiatr rozszalał się do tego stopnia, że załoga utraciła kontrolę nad okrętem. Kiedy zdawało się, że śmierć jest już blisko, Paweł uspokajał swoich towarzyszy, mówiąc: „ukazał mi się anioł Boga, do którego należę i któremu służę, i powiedział: «Nie bój się, Pawle, musisz stanąć przed Cezarem i Bóg podarował ci wszystkich, którzy płyną razem z tobą»” (Dz 27,23-24). Rzeczywiście, rozbitkowie bezpiecznie wylądowali na Malcie, której mieszkańcy okazali troskliwą gościnność. Podczas rozpalania ogniska Paweł został ukąszony przez żmiję, ale nie poniósł żadnej szkody, a został wręcz wzięty za jakieś bóstwo. W istocie spełniła się obietnica Pana skierowana do wierzących: „węże brać będą do rąk, i jeśliby co zatrutego wypili, nie będzie im szkodzić. Na chorych ręce kłaść będą, i ci odzyskają zdrowie” (Mk 16, 18).

Pobyt na Malcie stał się dla Pawła dobrą okazją, by potwierdzać słowo, które głosił, przez posługę współczucia i uzdrawiania chorych. Jest to prawo Ewangelii: kiedy wierzący doświadcza zbawienia, nie zatrzymuje go dla siebie, ale przekazuje innym.

Paweł uczy nas przeżywać trudne doświadczenia trzymając się kurczowo Chrystusa, by dojrzewało „przekonanie, że Bóg może działać w jakichkolwiek okolicznościach, nawet pośród pozornych niepowodzeń”, a „kto się ofiaruje i oddaje się Bogu z miłości, z pewnością będzie przynosił obfity owoc”.