Córki Maryi Wspomożycielki - Siostry Salezjanki zajmują się dziełem wychowania chrześcijańskiego, zgodnie z systemem prewencyjnym św. Jana Bosko. Zgromadzenie powstało 5 sierpnia 1872 r. w Mornese, we Włoszech, "z daru Ducha Świętego i dzięki bezpośredniej interwencji Maryi (...) jako odpowiedź zbawcza na głębokie oczekiwania dziewcząt" ( Konstytucje CMW, art.1).

Pan Bóg posłużył się założycielem św. Janem Bosko i współzałożycielką św. Marią Dominiką Mazzarello, by powołać do życia rodzinę zakonną Sióstr Salezjanek. Ks. Bosko wiele w swym życiu zawdzięczał Matce Bożej. Chciał spłacić ten dług wdzięczności, budując piękną bazylikę Wspomożycielki w Turynie. Czuł, że to jednak za mało. Toteż Córki Maryi Wspomożycielki miały być "żywym pomnikiem wdzięczności" względem Maryi Wspomożycielki i jego "dziękuję" przedłużanym w czasie.

Działalność Salezjanek w Polsce zapoczątkowała w 1922 r. s. Laura Meozzi - sługa Boża (Włoszka, dla której Polska stała się drugą ojczyzną), otwierając pierwszy sierociniec w Różanymstoku ( diecezja wileńska). Powstawały nowe domy w Wilnie (1924), Mysłowicach ( 1929), Łodzi (1930), Sokołowie Podlaskim (1930), na terenach świeżo karczowanych lasów wileńskich w Laurowie (1934), w Komornikach k. Poznania (1936).

Gdziekolwiek Siostry przybyły, dom zapełniał się dziećmi i młodzieżą. Prowadziły bowiem przedszkola, szkoły podstawowe, zawodowe, różnego rodzaju kursy, przygotowujące młode dziewczęta do przyszłej pracy i życia.

Historia obecności Sióstr Salezjanek w Sokołowie Podlaskim rozpoczyna się w październiku 1930 r., kiedy to na zaproszenie Księży Salezjanów Siostry przyjechały obejrzeć dom, a w styczniu 1931 r. podjęły się prowadzenia kuchni, szatni i opieki nad działem gospodarstwa domowego przy zakładzie salezjańskim. W Sokołowie w tym czasie istniał poważny problem, odnośnie do młodzieży żeńskiej, chcącej uczęszczać do gimnazjum. Dziewczęta musiały dojeżdżać do Siedlec, o ile chciały mieć wykształcenie średnie.

16 lipca 1937 r. Salezjanie kupili nieruchomość rolną przy ul. Polnej i przez 2 lata budowali gmach pod Prywatne Gimnazjum Żeńskie Salezjanek, które równolegle rozpoczęło w roku szkolnym 1937/38 pracę w drewnianym budynku przy ul. Wolności.

18 czerwca 1939 r. nowy gmach przy ul. Polnej został poświęcony przez Prymasa Augusta Hlonda wobec przedstawicieli władz kościelnych, wojskowych i cywilnych oraz organizacji młodzieżowych. Dalsze funkcjonowanie przerwała wojna. Okupant zmienił gimnazjum na wojskowy szpital. Siostry zostały rozproszone, ze względu na bardzo trudną sytuację.

Zarząd Miejski Sokołowa Podlaskiego w osobie burmistrza, przydzielił Siostrom pismem z dnia 19 czerwca 1944 r. barak na ochronkę przy ul. Sadowej. Siostry zaraz uruchomiły w nim prywatne przedszkole oraz kurs kroju i szycia.

1 września1944 r. zorganizowano i otwarto Gimnazjum i Liceum Towarzystwa Salezjańskiego. Siedzibą był gmach Gimnazjum żeńskiego przy ul. Polnej nr 23.

13 listopada 1945 r. Siostry przeniosły się z ul. Sadowej na ul. Polną i w gmachu Gimnazjum zajęły II piętro i sutereny. Obok kursu kroju i szycia, przemianowanego na "Jednoroczny Kurs Przysposobienia Zawodowego", otwarły internat dla dziewcząt i przedszkole.

24 sierpnia 1948 r. komunistyczne władze państwowe zajęły bezprawnie i siłą część lokali w gmachu szkolnym przy ul. Polnej i przekazały je Państwowej Szkole Podstawowej. Gimnazjum i Liceum Salezjańskie rozwiązano.

Z dniem 1 lipca 1950 r. następuje zamknięcie "Jednorocznego Kursu Przysposobienia Zawodowego", ze względu na złożony przez Zgromadzenie sprzeciw na przyjęcie kierownictwa świeckiego

W 1952 r. burzliwie i z szykanami zamknięto internat dla dziewcząt, mimo oporu uczennic, rodziców i Sióstr. Jednocześnie atakowano przedszkole, usiłując je upaństwowić, ale nieustępliwa obrona rodziców i sióstr sprawiła, że szczęśliwie funkcjonowało jeszcze 10 lat.

Niestety, w październiku 1962 r. w brutalny sposób zamknięto przedszkole i przeprowadzono eksmisję. Lokale, w których mieściło się przedszkole, zostały zapieczętowane i przeszły na użytek Szkoły Podstawowej nr 1.

Zdawało się, że Siostry nie będą już mogły pełnić swej misji wychowawczej wśród dzieci i młodzieży. Tymczasem Opatrzność Boża sprawiła, że rodzice sami powierzali opiece Sióstr swoje pociechy, przed i poza lekcjami w szkole, tworząc w ten sposób rodzaj świetlicy. Matki zaczęły także prosić Siostry o opiekę nad maleństwami żłobkowymi. Siostry dwoiły się i troiły w swoich obowiązkach, by jakoś zaradzić tej potrzebie. Część swoich pomieszczeń Siostry przeznaczyły na potrzeby dzieci, otwierając: punkt opieki nad dzieckiem tzw. "Przystań dziecięcą" w formie usług sąsiedzkich, okolicznościowe oratorium (świetlica z obiadami dla grupy dzieci szkolnych), usługowy punkt krawiecki. Siostry podjęły się również prowadzenia katechezy w Sokołowie i pobliskich wioskach.

1 lipca 1987 r. Siostry Salezjanki przeniosły się do nowego domu przy ul. Kosowskiej nr 26, w którym są do dnia dzisiejszego. Obecnie siostry w Sokołowie katechizują, od 1981 r. prowadzą przedszkole, oratorium "Maryi Wspomożycielki", gdzie dzieci mają możliwość odrobienia lekcji, zabawy, zjedzenia podwieczorku, a uboższe - również obiadu. W naszym domu mieści się także stancja dla dziewcząt.

Podsumowując, trzeba powiedzieć, że w Sokołowie Podlaskim pracowało ponad 130 sióstr, w różnych latach, kilka z nich jest obecnie na misjach. Trzeba podkreślić też fakt , że sokołowska ziemia wydała dużo powołań. Ponad 20 sióstr pochodzi z Sokołowa i okolic. Za wszystkie te lata pobytu, pracy i zmagań Sióstr Salezjanek i wszystkich tych, którzy nam pomagali w dziele wychowania dobrych chrześcijan i uczciwych obywateli, chcemy powiedzieć: Deo Gratias.