Minął okres Bożego Narodzenia, poprzedzony wielkim oczekiwaniem na przyjście Syna Bożego Jezusa Chrystusa. Przyszedł On do nas jako poczęte i narodzone życie, niosąc pokój, radość, nadzieję i światło. Wszystkim otwierającym przed Nim swe serca ukazał wielką miłość do każdego człowieka, również tego najbardziej bezbronnego, wzrastającego pod sercem matki. Jeszcze raz przypomniał, że największym darem ofiarowanym przez Boga człowiekowi jest życie, od poczęcia do naturalnej śmierci. Podobna do tej betlejemskiej, radość z oczekiwania i przyjścia na świat dziecka zrodzonego z miłości rodziców winna pojawiać się w naszych rodzinach, mogących zapewnić najlepsze warunki do godnego wychowania i rozwoju maleńkiej istoty ludzkiej. Jako świadkowie wiary, pragnący iść za Tym, który jest Drogą, Prawdą i Życiem, jesteśmy w szczególności zobowiązani do obrony życia. Ogarnijmy je zatem modlitwą do Boga, podejmując Duchową Adopcję Dziecka Poczętego, zatroszczmy się o konkretną, materialną pomoc matkom pozostającym w trudnej sytuacji finansowej. Niech nasza troska i działanie w obronie nienarodzonych będą poparte wzorem wielu wspaniałych autorytetów. Matka Teresa z Kalkuty ostrzegała: „Jeśli matka może zabić własne dziecko, kto powstrzyma ciebie lub mnie, byśmy się wzajemnie nie pozabijali”. Bądźmy czujni na zło i odważnie przeciwstawiajmy się mu, niech przytoczone niżej słowa Ojca Świętego Jana Pawła II wypowiedziane w czasie Apelu Jasnogórskiego 12 czerwca 1987 r. przygotują nasze serca i myśli do czuwania i działania: „Matko, Królowo Polski, bądź z nami, czuwaj nad każdym człowiekiem, nad każdą kobietą, nad każdym mężczyzną, nad każdym dzieckiem i to już od poczęcia w łonie matki. Czuwaj, czuwaj nad każdym sumieniem i ucz nas czuwać. Ucz czuwać wszystkie sumienia na tej ojczystej ziemi, niech nie stają się winne straszliwych grzechów. Niech żyją ze świadomością wszystkich Bożych przykazań a zwłaszcza tego, które mówi: Nie zabijaj! Nie zabijaj poczętego dziecka w łonie matki”.
Duchowa Adopcja powstała po objawieniach w Fatimie, stając się odpowiedzią na wezwanie Matki Bożej do modlitwy różańcowej, pokuty i zadośćuczynienia za grzechy, które najbardziej ranią Jej niepokalane serce. Jest to modlitwa w intencji dziecka zagrożonego zabiciem w łonie matki, która trwa dziewięć miesięcy i polega na codziennym odmawianiu jednej tajemnicy różańcowej oraz specjalnej modlitwy w intencji dziecka i jego rodziców. Duchowa Adopcja jako bardzo konkretny, bezinteresowny i osobisty dar skutecznie leczy głębokie zranienia wewnętrzne, spowodowane grzechem aborcji, pozwala matkom odzyskać wiarę w Boże miłosierdzie, przynosząc pokój ich sercom. Ludziom młodym pomaga kształtować charakter, walczyć z egoizmem, odkrywać radość odpowiedzialnego rodzicielstwa, uzdalniając do postrzegania miłości i seksu oczyma Boga. Może stać się czynnikiem odrodzenia wspólnej modlitwy i miłości w rodzinie.
W Dniu Świętości Życia obchodzonym w uroczystość Zwiastowania Pańskiego, w tym roku będzie to dzień 4 kwietnia, w wielu naszych kościołach składane będą przyrzeczenia Duchowej Adopcji Dziecka Poczętego, którą może podjąć każdy dorosły. Jedynie dzieci podejmują ją pod opieką rodziców. Wspólnota Domowego Kościoła corocznie podejmuje tę inicjatywę i zachęca wiernych w swych parafiach do modlitwy w obronie życia dzieci nienarodzonych. Pomni przestrogi Ojca Świętego Jana Pawła II: „Naród, który zabija własne dzieci, jest narodem bez przyszłości”, włączmy się w dzieło Duchowej Adopcji Dziecka Poczętego.