Reklama

Polityka

PO w miejsce legalizacji związków partnerskich proponuje ustawę o wspólnym pożyciu

[ TEMATY ]

polityka

sejm

związki partnerskie

RAFAŁ ZAMBRZYCKI/SEJM.GOV.PL

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Projekt „ustawy o wspólnym pożyciu” chcą wnieść do Sejmu konserwatywni posłowie Platformy Obywatelskiej. KAI dotarła do założeń projektu, którego celem jest ułatwienie codziennego funkcjonowania osobom, które pozostają ze sobą w fakycznym wspólnym pożyciu, niezależnie od tego jakiej są płci. Projekt przewiduje zatem prawo do dziedziczenia po zmarłym partnerze, prawo do wspólnego pochówku, prawo do reprezentowania przed sądami, prawo do odmowy składania zeznań, itp. Proponowana regulacja nie wprowadza jednak instytucji alternatywnej dla małżeństwa, lecz przewiduje zmianę kilkunastu obowiązujących ustaw.

Projekt konserwatystów z PO odnosi się do istniejącej w polskim prawie definicji „wspólnego pożycia”, która, jak podkreślają wnioskodawcy, nie została do tej pory jasno określona, została jednak wskazana w kilku orzeczeniach Sądu Najwyższego, m.in. w uchwale Izby Cywilnej z 21 maja 2002 r.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Podkreślono w niej, że „wspólne pożycie musi obejmować istnienie łącznie więzi duchowej, gospodarczej i fizycznej. Zdaniem sądu oznacza to istnienie ogniska domowego charakteryzującego się duchową, fizyczną i ekonomiczną więzią łączącą mężczyznę oraz kobietę". Podobna myśl wyrażona została już wcześniej, w 1988 r.: „konkubinat, stanowiący współżycie analogiczne do małżeńskiego z tą jednak różnicą, że pozbawione legalnego węzła. Zdaniem sądu oznacza to istnienie ogniska domowego charakteryzującego się duchową, fizyczną i ekonomiczną więzią łączącą mężczyznę oraz kobietę”.

Odniesienie „wspólnego pożycia” do związku osób różnej płci – zauważają autorzy projektu – pozostaje jednak w kolizji z wyrokiem Europejskiego Trybunału Praw Człowieka z 2 marca 2010 r. w sprawie z powództwa p. Kozak przeciwko Polsce, w którym zakwestionowano jakoby „faktyczne wspólne pożycie miało miejsce tylko wówczas, gdy kobieta i mężczyzna zamieszkuje razem” oraz „że nie dotyczy partnerów pozostających w związkach homoseksualnych, nawet jeżeli łączą ich stabilne emocjonalne i fizyczne więzy”.

Reklama

Dlatego proponowana przez konserwatystów definicja „wspólnego pożycia”, opisując „pewien stan faktyczny, który zachodzi w ramach stosunków zachodzących w społeczeństwie”, jednocześnie „ujednolica jego określenie, bez względu na to, czy relacjami tymi są objęte osoby o różnej czy też tej samej płci” – czytamy w uzasadnieniu projektu.

„W projekcie nie ma rozróżnienia na związki homo- i hetero-, dlatego że po orzeczeniu Sądu Najwyższego nie ma wątpliwości, że każde wspólne pożycie niezależnie od płci jest stanem faktycznym. Te prawa wynikają nie z umowy między stronami, przysługują w oparciu o ten stan faktyczny” – powiedział KAI współautor projektu poseł Jacek Żalek.

Jak w takim razie projekt odnosi się do związków osób tej samej płci, w których de facto wychowuje się dziecko jednego z partnerów ze związku heteroseksualnego? - Ta kwestia nie jest regulowana – powiedział Żalek i zaznaczył, że w świetle ustawy takie osoby będą „traktowane jako osoby samotnie wychowujące dzieci, niezależnie od tego, czy z kimś współżyją”.

Projekt – jak czytamy w uzasadnieniu - ma odpowiadać „zachodzącym zmianom społecznym, na skutek których coraz częściej odchodzi się od sformalizowanych form pożycia”. Ponadto „postulowane zmiany stwarzają realną przestrzeń, w której osoby pozostającej we wspólnym pożyciu mogą realizować swoje prawa”.

Poseł Żalek wyjaśnia, że „jeżeli ktoś pozostaje we wspólnym pożyciu, czyli konkubinacie, to już dziś przysługuje mu prawo do informacji o stanie zdrowia czy prawo wstąpienia w prawo najmu”.

Ponadto według projektu, takie osoby mogą zostać np. dodane jako te, którym według ustawy o cmentarzach przysługuje prawo do pochowania zmarłego. Są to w pierwszej kolejności: małżonek, następnie krewni zstępni i wstępni, krewni boczni oraz powinowaci. Prawo to przysługiwałoby także „osobie pozostającej ze zmarłym we wspólnym pożyciu”.

Reklama

Oprócz prawa pochówku, chodziłoby m.in. o prawo do dziedziczenia (ale dopiero w ostatnim kręgu dziedziczenia przed Skarbem Państwa), prawo do informacji o stanie zdrowia, wstąpienie w prawo najmu, a także ochronę osobistych praw autorskich zmarłego. Projekt nowelizowałby też prawo bankowe – chodziłoby o dodanie osoby pozostającej we wspólnym pożyciu do tych, na rzecz której posiadacz rachunku może polecić pisemnie bankowi dokonanie – po swojej śmierci – wypłaty określonej kwoty.

Osobom pozostającym we wspólnym pożyciu przysługiwałby także szereg praw w postępowaniach sądowych: cywilnych, administracyjnych i podatkowych. Chodziłoby np. o prawo do reprezentowania przed sądami, prawo do odmowy składania zeznań, prawo do złożenia wniosku o wyłączenie sędziego na danym etapie postępowania. To ostatnie uprawnienie dotyczyłoby także np. różnych urzędników szczebla administracyjnego czy np. naczelnika Urzędu Skarbowego lub jego podwładnych w postępowaniu podatkowym.

Projekt zakłada także, że dla zapewnienia przejrzystości przy przetargach lub konkursach publicznych, z uczestnictwa w nich mają być wyłączane nie tylko małżonkowie lub krewni, ale też osoby pozostające we „wspólnym pożyciu”.

W projekcie nie zaproponowano natomiast możliwości wspólnego rozliczania się przed fiskusem. – Prowadziłoby to do nieprawdopodobnych nadużyć – każdy mógłby ominąć prawo, biorąc fikcyjny rozwód po to, by unikać płacenia podatków – wyjaśnił KAI Żalek.

Wprowadzając termin „wspólne pożycie” projekt konserwatystów przewidywałby zmianę kilkunastu ustaw, w tym m.in. Kodeksu cywilnego, ustawy o działalności ubezpieczeniowej; o funkcjonowaniu funduszy emerytalnych czy o spółdzielniach mieszkaniowych.

Reklama

W Sejmie ponownie zostały już złożone projekty dotyczące związków partnerskich autorstwa SLD i Ruchu Palikota. Ponownego procedowania swojego projektu chce też Artur Dunin (PO).

- Będę głosował przeciwko niekonstytucyjnym projektom – zapowiada już dziś Żalek. - Nie ma żadnego powodu, by na nie głosować tylko po to, by zrobić komuś przyjemność. My zgłosimy nasz projekt, a izba zadecyduje, ale jasno wynika, że jest to jedyny projekt do zaakceptowania, dlatego że będzie on zgodny z polskim porządkiem prawnym.

Posłowie konserwatywni chcą złożyć swój projekt nie później, niż w momencie ponownego wniesienia projektu przez posła Dunina. – To jest jeszcze kwestia dyskusji wewnątrz klubu, ale myślę, że to będzie wspólny projekt Platformy – mówi o konserwatywnych propozycjach Żalek. - A przynajmniej nie sądzę, żeby klub odmówił inicjatywie konserwatystów – dodał.

Żalek ma nadzieję, że projekt konserwatywny pogodzi zwaśnione frakcje w PO.

„To są udogodnienia, które nie godzą w rodzinę. Z racji tego, że ten sposób myślenia zyskał aprobatę prezydenta, jest zgodny z opinią Sądu Najwyższego i reguluje te kwestie, o których mówił pan premier, jest duża szansa, że ten projekt pogodzi Platformę. Równocześnie zagwarantuje, że konstytucja nie zostanie naruszona, a małżeństwo nie będzie zagrożone” – powiedział KAI Jacek Żalek.

- Nie ingerujemy w małżeństwo, nie tworzymy „paramałżeństwa”, mówimy jasno: nie dla legalizacji związków innych niż małżeństwo – zastrzega przy tym pos. Żalek.

Pod koniec stycznia Sejm odrzucił w pierwszym czytaniu wszystkie trzy projekty w sprawie związków partnerskich zgłoszone, oddzielnie, przez PO, Ruch Palikota i SLD.

W ub. tygodniu prezydent Bronisław Komorowski zasugerował, by zamiast nowej ustawy wprowadzić raczej zmiany w już istniejących przepisach, tak aby uniknąć ryzyka niekonstytucyjności.

2013-02-06 09:16

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Trzeba zmieniać ludzką mentalność

KS. ADAM STACHOWICZ: – Prowadzi Ksiądz duszpasterstwo małżeństw niesakramentalnych, czyli rozwodników, którzy założyli nowe rodziny. Takie duszpasterstwo jest ciągle przyjmowane w społeczeństwie z pewną nieufnością. Ludzie pytają: po co?

CZYTAJ DALEJ

Kościół czci patronkę Europy - św. Katarzynę ze Sieny

[ TEMATY ]

św. Katarzyna

pl.wikipedia.org

Kościół katolicki wspomina dziś św. Katarzynę ze Sieny (1347-80), mistyczkę i stygmatyczkę, doktora Kościoła i patronkę Europy. Choć była niepiśmienna, utrzymywała kontakty z najwybitniejszymi ludźmi swojej epoki. Przyczyniła się znacząco do odnowy moralnej XIV-wiecznej Europy i odbudowania autorytetu Kościoła.

Katarzyna Benincasa urodziła się w 1347 r. w Sienie jako najmłodsze, 24. dziecko w pobożnej, średnio zamożnej rodzinie farbiarza. Była ulubienicą rodziny, a równocześnie od najmłodszych lat prowadziła bardzo świątobliwe życie, pełne umartwień i wyrzeczeń. Gdy miała 12 lat doszło do ostrego konfliktu między Katarzyną a jej matką. Matka chciała ją dobrze wydać za mąż, podczas gdy Katarzyna marzyła o życiu zakonnym. Obcięła nawet włosy i próbowała założyć pustelnię we własnym domu. W efekcie popadła w niełaskę rodziny i odtąd była traktowana jak służąca. Do zakonu nie udało jej się wstąpić, ale mając 16 lat została tercjarką dominikańską przyjmując regułę tzw. Zakonu Pokutniczego. Wkrótce zasłynęła tam ze szczególnych umartwień, a zarazem radosnego usługiwania najuboższym i chorym. Wcześnie też zaczęła doznawać objawień i ekstaz, co zresztą, co zresztą sprawiło, że otoczenie patrzyło na nią podejrzliwie.
W 1367 r. w czasie nocnej modlitwy doznała mistycznych zaślubin z Chrystusem, a na jej palcu w niewyjaśniony sposób pojawiła się obrączka. Od tego czasu święta stała się wysłanniczką Chrystusa, w którego imieniu przemawiała i korespondowała z najwybitniejszymi osobistościami ówczesnej Europy, łącznie z najwyższymi przedstawicielami Kościoła - papieżami i biskupami.
W samej Sienie skupiła wokół siebie elitę miasta, dla wielu osób stała się mistrzynią życia duchowego. Spowodowało to jednak szereg podejrzeń i oskarżeń, oskarżono ją nawet o czary i konszachty z diabłem. Na podstawie tych oskarżeń w 1374 r. wytoczono jej proces. Po starannym zbadaniu sprawy sąd inkwizycyjny uwolnił Katarzynę od wszelkich podejrzeń.
Św. Katarzyna odznaczała się szczególnym nabożeństwem do Bożej Opatrzności i do Męki Chrystusa. 1 kwietnia 1375 r. otrzymała stygmaty - na jej ciele pojawiły się rany w tych miejscach, gdzie miał je ukrzyżowany Jezus.
Jednym z najboleśniejszych doświadczeń dla Katarzyny była awiniońska niewola papieży, dlatego też usilnie zabiegała o ich ostateczny powrót do Rzymu. W tej sprawie osobiście udała się do Awinionu. W znacznym stopniu to właśnie dzięki jej staraniom Następca św. Piotra powrócił do Stolicy Apostolskiej.
Kanonizacji wielkiej mistyczki dokonał w 1461 r. Pius II. Od 1866 r. jest drugą, obok św. Franciszka z Asyżu, patronką Włoch, a 4 października 1970 r. Paweł VI ogłosił ją, jako drugą kobietę (po św. Teresie z Avili) doktorem Kościoła. W dniu rozpoczęcia Synodu Biskupów Europy 1 października 1999 r. Jan Paweł II ogłosił ją wraz ze św. Brygidą Szwedzką i św. Edytą Stein współpatronkami Europy. Do tego czasu patronami byli tylko święci mężczyźni: św. Benedykt oraz święci Cyryl i Metody.
Papież Benedykt XVI 24 listopada 2010 r. poświęcił jej specjalną katechezę w ramach cyklu o wielkich kobietach w Kościele średniowiecznym. Podkreślił w niej m.in. iż św. Katarzyna ze Sieny, „w miarę jak rozpowszechniała się sława jej świętości, stała się główną postacią intensywnej działalności poradnictwa duchowego w odniesieniu do każdej kategorii osób: arystokracji i polityków, artystów i prostych ludzi, osób konsekrowanych, duchownych, łącznie z papieżem Grzegorzem IX, który w owym czasie rezydował w Awinionie i którego Katarzyna namawiała energicznie i skutecznie by powrócił do Rzymu”. „Dużo podróżowała – mówił papież - aby zachęcać do wewnętrznej reformy Kościoła i by krzewić pokój między państwami”, dlatego Jan Paweł II ogłosił ją współpatronką Europy.

CZYTAJ DALEJ

To praca jest dla człowieka

2024-04-29 15:37

Magdalena Lewandowska

Do parafii na Nowym Dworze przybyły liczne poczty sztandarowe i przedstawiciele Dolnośląskiej Solidarności.

Do parafii na Nowym Dworze przybyły liczne poczty sztandarowe i przedstawiciele Dolnośląskiej Solidarności.

W parafii Opatrzności Bożej na Nowym Dworze we Wrocławiu modlono się w intencji ofiar wypadków przy pracy.

Eucharystii, na którą licznie przybyły poczty sztandarowe i członkowie Solidarności, przewodniczył o. bp Jacek Kiciński. – Dzisiaj obchodzimy Światowy dzień bezpieczeństwa i ochrony zdrowia w pracy oraz Dzień pamięci ofiar wypadków przy pracy i chorób zawodowych. Cieszę się, że modlimy się razem z bp. Jackiem Kicińskim i przedstawicielami Dolnośląskiej Solidarności – mówił na początku Eucharystii ks. Krzysztof Hajdun, proboszcz parafii i diecezjalny duszpasterz ludzi pracy.

CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję