Reklama

Historia parafii pw. św. Stanisława Kostki w Jerzyskach

Niedziela podlaska 6/2005

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Miejscowość Jerzyska swymi początkami sięga połowy XVIII w., kiedy to ok. 1752 r. w te rejony Puszczy Kamienieckiej zaczęli przybywać pierwsi osadnicy, nadając osadzie nazwę Budy Jeżyskie. Na początku XIX w. pozostawiono jedynie drugą część nazwy: Jerzyska. Od 1763 r. wieś ta oficjalnie została przypisana do parafii Kamionna.
W 1918 r. powstała myśl o utworzeniu tutaj samodzielnego ośrodka duszpasterskiego. Starania o budowę kaplicy podjęli mieszkańcy dopiero w 1932 r. Materiał i plac pod budowę kościoła (2,5 morgi) oraz beneficjum (20 mórg) ofiarowała Elżbieta Maria z hr. Zamoyskich Kurnatowska h. Łodzia (1882-1940) z Warszawy, właścicielka dóbr jadowskich, łochowskich, kołodziążskich (od 1911 r.), żona Eryka hr. Kurnatowskiego h. Łodzia (1882-1975). W październiku 1933 r. ukończono budowę drewnianej kaplicy pw. św. Stanisława Kostki. Jej poświęcenia dokonał 26 listopada 1933 r. ks. Kazimierz Czarkowski (1888-1982), dziekan węgrowski (1933-1968). Dzięki staraniom ks. Czesława Zgorzałka (1904-1952), pierwszego proboszcza parafii Jerzyska (1933-1945), który organizował nową placówkę duszpasterską, Henryk Przeździecki, biskup siedlecki, czyli podlaski (1918-1939), 8 grudnia 1933 r. erygował parafię w Jerzyskach.
Obecny murowany kościół został wybudowany w stanie surowym w latach 1948-1965 staraniem kolejnych duszpasterzy: ks. Antoniego Lipińskiego (1903-1957), proboszcza w latach 1947-1950, ks. Józefa Kocyka (1880-1968), proboszcza w latach 1950-1963, a także ks. Michała Domańskiego (ur. 19.03.1939), administratora parafii (1963-1977). Wersję wstępną projektu świątyni wykonał arch. Andrzej Boni (zm. 1964 r.) z Warszawy, a wersję poprawioną arch. Barbara Brukalska z Warszawy. 11 lipca 1948 r. ks. Marian Jankowski (1899-1962), sufragan siedlecki, czyli podlaski (1948-1962), poświęcił kamień węgielny i fundamenty nowego kościoła. Podczas wizytacji kanonicznej w dniach 7-8 czerwca 1971 r. ks. Wacław Skomorucha (1915-2001), sufragan siedlecki, czyli podlaski (1962-1992), poświęcił ołtarz główny, kończąc etap wznoszenia nowej świątyni. W okresie pobytu ks. Henryka Kalinowskiego (proboszcza w latach 1995-2002) zostały wstawione metalowe okna i witraże, wykonane w pracowni Wiery i Romana Godlewskich z Ciechanowca.
Nieopodal kościoła stoi drewniana plebania, zbudowana w 1934 r. staraniem wspomnianego ks. Czesława Zgorzałka.

Reklama

Kaplice:
Szumin - pierwotnie istniała tutaj mała leśna kapliczka. W 2000 r. została rozbudowana staraniem „Komitetu Kościółkowego” w składzie: Ryszard i Danuta Kulinowie, Stanisław i Maria Szczepkowscy, Bogdan i Lidia Horoneskulowie, Tadeusz i Emilia Matuszkiewiczowie oraz Bronisława Gęsiorek.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Porządek Mszy św.:
- niedziele i święta:
- kościół parafialny: 9.00, 11.00.
- kaplica w Szuminie: 18.00 (każda sobota - od 1 maja do 15 września)
- w święta niebędące dniami wolnymi od pracy:
- kościół parafialny: 11.00, 18.00.

Odpust w parafii: św. Stanisława Kostki - niedziela po 18 września, św. Jakuba Apostoła - niedziela po 25 lipca.

Nabożeństwo adoracyjne: dwa dni przed uroczystością św. Stanisława Kostki.

Księgi metrykalne:
Księgi Chrztów: od 1933 r.
Księgi Małżeństw: od 1933 r.
Księgi Zmarłych: od 1933 r.

Bibliografia:
Archiwum Diecezjalne w Drohiczynie. III /Q/. Akta parafii Jerzyska 1933-1964; 1932-1982; 1982-1991; M. Głowacki, Katalog duchowieństwa i parafii Diecezji Siedleckiej czyli Podlaskiej, Siedlce 1985; S. Ulaczyk (oprac.), Rocznik Diecezji Drohiczyńskiej. Spis parafii i duchowieństwa 1999, Drohiczyn 1999.

2005-12-31 00:00

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Dzieweczko Lipska, módl się za nami...

2024-05-03 20:00

[ TEMATY ]

Rozważania majowe

Wołam Twoje Imię, Matko…

Karol Porwich/Niedziela

Od wieków żywa i nieustanna miłość do Matki Najświętszej sprawiła, że 2 lipca 1969 roku doszło do koronacji „Maryi Lipskiej w maleńkiej posturze”. Dokonał jej Prymas Polski, Stefan Kardynał Wyszyński.

Rozważanie 4

CZYTAJ DALEJ

Św. Florian - patron strażaków

Św. Florianie, miej ten dom w obronie, niechaj płomieniem od ognia nie chłonie! - modlili się niegdyś mieszkańcy Krakowa, których św. Florian jest patronem. W 1700. rocznicę Jego męczeńskiej śmierci, właśnie z Krakowa katedra diecezji warszawsko-praskiej otrzyma relikwie swojego Patrona. Kim był ten Święty, którego za patrona obrali także strażacy, a od którego imienia zapożyczyło swą nazwę ponad 40 miejscowości w Polsce?

Zachowane do dziś źródła zgodnie podają, że był on chrześcijaninem żyjącym podczas prześladowań w czasach cesarza Dioklecjana. Ten wysoki urzędnik rzymski, a według większości źródeł oficer wojsk cesarskich, był dowódcą w naddunajskiej prowincji Norikum. Kiedy rozpoczęło się prześladowanie chrześcijan, udał się do swoich braci w wierze, aby ich pokrzepić i wspomóc. Kiedy dowiedział się o tym Akwilinus, wierny urzędnik Dioklecjana, nakazał aresztowanie Floriana. Nakazano mu wtedy, aby zapalił kadzidło przed bóstwem pogańskim. Kiedy odmówił, groźbami i obietnicami próbowano zmienić jego decyzję. Florian nie zaparł się wiary. Wówczas ubiczowano go, szarpano jego ciało żelaznymi hakami, a następnie umieszczono mu kamień u szyi i zatopiono w rzece Enns. Za jego przykładem śmierć miało ponieść 40 innych chrześcijan.
Ciało męczennika Floriana odnalazła pobożna Waleria i ze czcią pochowała. Według tradycji miał się on jej ukazać we śnie i wskazać gdzie, strzeżone przez orła, spoczywały jego zwłoki. Z czasem w miejscu pochówku powstała kaplica, potem kościół i klasztor najpierw benedyktynów, a potem kanoników laterańskich. Sama zaś miejscowość - położona na terenie dzisiejszej górnej Austrii - otrzymała nazwę St. Florian i stała się jednym z ważniejszych ośrodków życia religijnego. Z czasem relikwie zabrano do Rzymu, by za jego pośrednictwem wyjednać Wiecznemu Miastu pokój w czasach ciągłych napadów Greków.
Do Polski relikwie św. Floriana sprowadził w 1184 książę Kazimierz Sprawiedliwy, syn Bolesława Krzywoustego. Najwybitniejszy polski historyk ks. Jan Długosz, zanotował: „Papież Lucjusz III chcąc się przychylić do ciągłych próśb monarchy polskiego Kazimierza, postanawia dać rzeczonemu księciu i katedrze krakowskiej ciało niezwykłego męczennika św. Floriana. Na większą cześć zarówno świętego, jak i Polaków, posłał kości świętego ciała księciu polskiemu Kazimierzowi i katedrze krakowskiej przez biskupa Modeny Idziego. Ten, przybywszy ze świętymi szczątkami do Krakowa dwudziestego siódmego października, został przyjęty z wielkimi honorami, wśród oznak powszechnej radości i wesela przez księcia Kazimierza, biskupa krakowskiego Gedko, wszystkie bez wyjątku stany i klasztory, które wyszły naprzeciw niego siedem mil. Wszyscy cieszyli się, że Polakom, za zmiłowaniem Bożym, przybył nowy orędownik i opiekun i że katedra krakowska nabrała nowego blasku przez złożenie w niej ciała sławnego męczennika. Tam też złożono wniesione w tłumnej procesji ludu rzeczone ciało, a przez ten zaszczytny depozyt rozeszła się daleko i szeroko jego chwała. Na cześć św. Męczennika biskup krakowski Gedko zbudował poza murami Krakowa, z wielkim nakładem kosztów, kościół kunsztownej roboty, który dzięki łaskawości Bożej przetrwał dotąd. Biskupa zaś Modeny Idziego, obdarowanego hojnie przez księcia Kazimierza i biskupa krakowskiego Gedko, odprawiono do Rzymu. Od tego czasu zaczęli Polacy, zarówno rycerze, jak i mieszczanie i wieśniacy, na cześć i pamiątkę św. Floriana nadawać na chrzcie to imię”.
W delegacji odbierającej relikwie znajdował się bł. Wincenty Kadłubek, późniejszy biskup krakowski, a następnie mnich cysterski.
Relikwie trafiły do katedry na Wawelu; cześć z nich zachowano dla wspomnianego kościoła „poza murami Krakowa”, czyli dla wzniesionej w 1185 r. świątyni na Kleparzu, obecnej bazyliki mniejszej, w której w l. 1949-1951 jako wikariusz służył posługą kapłańską obecny Ojciec Święty.
W 1436 r. św. Florian został ogłoszony przez kard. Zbigniewa Oleśnickiego współpatronem Królestwa Polskiego (obok świętych Wojciecha, Stanisława i Wacława) oraz patronem katedry i diecezji krakowskiej (wraz ze św. Stanisławem). W XVI w. wprowadzono w Krakowie 4 maja, w dniu wspomnienia św. Floriana, doroczną procesję z kolegiaty na Kleparzu do katedry wawelskiej. Natomiast w poniedziałki każdego tygodnia, na Wawelu wystawiano relikwie Świętego. Jego kult wzmógł się po 1528 r., kiedy to wielki pożar strawił Kleparz. Ocalał wtedy jedynie kościół św. Floriana. To właśnie odtąd zaczęto czcić św. Floriana jako patrona od pożogi ognia i opiekuna strażaków. Z biegiem lat zaczęli go czcić nie tylko strażacy, ale wszyscy mający kontakt z ogniem: hutnicy, metalowcy, kominiarze, piekarze. Za swojego patrona obrali go nie tylko mieszkańcy Krakowa, ale także Chorzowa (od 1993 r.).
Ojciec Święty z okazji 800-lecia bliskiej mu parafii na Kleparzu pisał: „Święty Florian stał się dla nas wymownym znakiem (...) szczególnej więzi Kościoła i narodu polskiego z Namiestnikiem Chrystusa i stolicą chrześcijaństwa. (...) Ten, który poniósł męczeństwo, gdy spieszył ze swoim świadectwem wiary, pomocą i pociechą prześladowanym chrześcijanom w Lauriacum, stał się zwycięzcą i obrońcą w wielorakich niebezpieczeństwach, jakie zagrażają materialnemu i duchowemu dobru człowieka. Trzeba także podkreślić, że święty Florian jest od wieków czczony w Polsce i poza nią jako patron strażaków, a więc tych, którzy wierni przykazaniu miłości i chrześcijańskiej tradycji, niosą pomoc bliźniemu w obliczu zagrożenia klęskami żywiołowymi”.

CZYTAJ DALEJ

Ludzie o wielkim sercu

2024-05-04 15:21

Ks. Wojciech Kania/Niedziela

Z okazji wspomnienia św. Floriana w Sandomierzu odbyły się uroczystości z okazji Dnia Strażaka.

Obchody rozpoczęła Mszy św. w bazylice katedralnej, której przewodniczył Biskup Sandomierski Krzysztof Nitkiewicz. Eucharystię koncelebrował ks. kan. Stanisław Chmielewski, diecezjalny duszpasterz strażaków oraz strażaccy kapelani. We wspólnej modlitwie uczestniczyli samorządowcy na czele panem Marcinem Piwnikiem, starostą sandomierskim, komendantem powiatowym straży pożarnej bryg. Piotrem Krytusem, komendantem powiatowym policji insp. Ryszardem Komańskim oraz strażacy wraz z rodzinami.

CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję