Najpierw wyraził radość, że odpust wypada w czasie żniw. Akcentował potrzebę dziękowania Bogu za chleb powszedni oraz chleb eucharystyczny.

- Nie brakuje chleba powszedniego i chleba, który daje Pan. Ale nie może być tak, że przez ten dostatek nie potrafimy dziękować Panu Bogu - przestrzegał. Nawiązał do rolniczej, wymagającej pracy, przeżywanych trudności, szacunku do chleba i wiary przodków, budząc - za Norwidem - tęsknotę za sacrum i Ojczyzną „'wyprostowanych Polaków”.

Kaznodzieja wspomniał o świadectwie wiary ks. Dominika Maja, „kapłana według Serca Bożego, męczennika, który przeszedł gehennę obozów koncentracyjnych i życie swe strawił na ofiarnej i niestrudzonej pracy”. Budząc pragnienie chleba eucharystycznego, mówił: - „Czy wierzysz w to, że w małej kruszynie chleba jest ukryty Bóg? Św. Jan Maria Vianney nie miał żadnej wątpliwości”.

Przypomniawszy fakty z jego probostwa w Ars, uwypuklił znaczenie Eucharystii jako „rzeczywistej obecności Boga na ziemi, związanej z kapłaństwem” i pokazał wielkość kapłaństwa, apelując o żarliwą modlitwę za kapłanów i o nowe powołania. Kaznodzieja podkreślał: - „Ksiądz nie jest kapłanem dla siebie, jest kapłanem dla was. Dbajcie o księży”. Po zakończonej sumie nastąpiło wystawienie Najświętszego Sakramentu i odmówiono Litanię do św. Proboszcza z Ars, następnie wyruszyła procesja wokół kościoła. Po jej powrocie zabrzmiało patetyczne „Te Deum”.

Po błogosławieństwie Najświętszym Sakramentem, najpierw kapłani a później wszyscy wierni, ucałowali relikwie św. Jana Marii Vianneya jako wciąż aktualnego wzoru życia i ascezy kapłańskiej, gorliwości pasterskiej oraz pobożności i kultu eucharystycznego.