To zaleciłby procedurę, która jest masowo stosowana w polskich szpitalach. Aborcja eugeniczna jest przecież młodszą siostrą stosowanej w III Rzeszy eugeniki, która stała się "bohaterką" wielu procesów norymberskich.

"Proszę o łaskę śmierci dla syna" - z taką prośbą wiosną 1939 r. zwrócił się ojciec upośledzonego noworodka. Jeszcze w tym samym roku na polecenie Adolfa Hitlera powstał program uśmiercania dzieci stanowiących obciążenie dla społeczeństwa. Gdyby III Rzesza miała broń w postaci USG i badań prenatalnych, to ich polityka eugeniczna wyglądałaby tak samo, jaką obecnie mamy w Polsce.

To prawdziwy paradoks historii, że obecnie obowiązujące prawo w Polsce jest bardzo podobne do tego, które obowiązywało w III Rzeszy w stosunku do rasy aryjskiej. Był zakaz aborcji zdrowych dzieci, ale "wadliwych" i podejrzanych o chorobę mordowano na potęgę. Hitler polecił stworzyć instytucję mającą decydować, czy dziecko jest "warte" czy "niewarte" życia. W sierpniu 1939 r. nakazano lekarzom i położnym zgłaszać wszystkie przypadki narodzin dzieci upośledzonych: m.in. z Zespołem Downa, wodogłowiem, niedorozwojem kończyn, porażeniem. Niemowlęta, którym eksperci komisji nie dawali szans na normalne życie, wysyłano do specjalistycznych oddziałów dziecięcych, gdzie miały być "usypiane". Z czasem do szpitali zaczęły trafiać coraz starsze dzieci, nawet nastolatki. Również pierwszymi ofiarami niemieckiego ludobójstwa w okupowanej Polsce byli chorzy psychicznie i niepełnosprawni. Dla nazistów stanowili oni jedynie poligon doświadczalny planowanego Holokaustu.

Patrząc na historię III Rzeszy z perspektywy współczesnej Europy, a także Polski pod wieloma względami nie różnimy się od nazistów. Polskie szpitale realizują niemal wprost założenia polityki Hitlera. Jedyną zmianą jest rozwój techniki uśmiercania dzieci. Gdyby nazistowscy "lekarze" mieliby współczesny sprzęt medyczny, to procedura „likwidacja życia niewartego życia” odbywała się tak jak dziś przed narodzeniem.

Na terenie Niemiec, a później w krajach okupowanych zamordowano ponad 70 tys. chorych umysłowo, neurologicznie i niepełnosprawnych fizycznie. Eugeniczne czystki przeprowadzono ramach tzw. "Akcji T4" pod hasłem „likwidacja życia niewartego życia”, czyli dokładnie z tych samych powodów, dla których mordowano także Żydów i Romów.

Obecnie w Polsce zabija się rocznie ponad tysiąc dzieci rocznie. Ponad 90 proc. traci życie ze względu na tzw. przesłankę eugeniczną. W Polsce ginie wiele dzieci z Zespołem Downa, bo tę wadę najłatwiej można wykryć w łonie matki. To kolejna analogia do III Rzeszy, gdzie osoby z zespołem Downa, obok innych chorych były masowymi ofiarami selekcyjnej i rasistowskiej polityki Hitlera.

Celowo porównuje aborcję do zbrodni hitlerowskich. Często bowiem przeciwnicy aborcji nazywani są fanatykami religijnymi, a nawet faszystami. Historia i ten przykład pokazuje, że jest dokładnie odwrotnie, a jeśli ktoś jest kontynuatorem nazizmu, to są nimi zwolennicy aborcji. Oni jednak bardzo boją się takich porównań, bo przecież skrajna lewica teoretycznie walczy z przejawami nazizmu i faszyzmu. Historia jednak pokazuje, że jest dokładnie na odwód, bo to feministki realizują program Hitlera, a organizacje pro-life walczą z przejawami nazizmu w polskim Prawie.

Obecnie w Sejmie są dwa przeciwstawne projekty ustaw. Pod aborcją na życzenie podpisało się najprawdopodobniej niespełna 200 tys. osób, a pod zakazem zabijania niepełnosprawnych i chorych dzieci poprało pięć razy więcej Polaków... Niebawem zobaczymy, po której stronie opowiedzą się nasi posłowie.