Reklama

Nieszawa

Człowiek człowiekowi bliźnim...

- To, co kiedyś przyciągało Stachurę do Nieszawy, dziś przyciąga tych, którzy są „zastachurzeni” - tak ks. kan. Wojciech Sowa, proboszcz miejscowej parafii, podsumował pięć dotychczasowych edycji Ogólnopolskich Spotkań Poetów, którym patronuje Edward Stachura.

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

„Biała Lokomotywa” - pod takim hasłem odbywa się cykl wydarzeń artystycznych przypominających sylwetkę poety i sprzyjających poezji. Impreza odbywa się w miejscach przeniesionych przez niego do krainy mitu literackiego (powieść Cała jaskrawość) i na ogół zaczyna się w Aleksandrowie Kujawskim, a kończy w Nieszawie. Tak było i w tym roku. „Biała Lokomotywa” wyruszyła 5 września, zatrzymała swój bieg po trzech dniach. - To były bardzo gorące dni, jako że istotą tej imprezy są spotkania ludzi z ludźmi, sztuk różnych ze sobą i wszystkich możliwych sytuacji, w których poezja występuje i jest ważna - dodała zadowolona Daria Danuta Lisiecka, główna organizatorka spotkań z ramienia aleksandrowskiego Miejskiego Centrum Kultury.
W programie imprezy znalazły się m.in.: recital Jerzego Stachury - bratanka poety, który jest nie tylko pieśniarzem, bardem, ale i postacią literacką (stryj Edward zadedykował mu wiele fragmentów swojej twórczości), koncert pieśni mistycznych Sol et Luna M. Litwińskiego i S. Krasoczko, które zabrzmiały w różnych językach świata (kościół parafialny pw. Przemienienia Pańskiego w Aleksandrowie Kujawskim), spotkania autorskie poetów Wybrzeża i nie tylko, spektakle plenerowe, konkursy i turnieje. Podczas nieszawskiego etapu „Białej Lokomotywy” organizatorzy zaproponowali: minirecital poetycki Mariana Kostka Zielińskiego, spotkanie autorskie grupy poetyckiej Topola i piosenkę autorską Andrzeja Garczarka. Znany pieśniarz, gwiazda tegorocznych spotkań, wśród wielu piosenek i ballad wykonał także tę o Stachurze: Stachuro, Stachuro - ty już idziesz górą, a nam tu, w dolinie, gorzko i ponuro. Na zakończenie imprezy jej uczestnicy zanurzyli się w atmosferze Całej jaskrawości, podążając nieszawskimi śladami poety.
- Poezja Stachury to znak naszych czasów. Myślę o swoim pokoleniu i trochę młodszym. Z twórczością poety zetknąłem się dzięki polonistce Krystynie Woźnickiej, która za pewną powinność poczytywała sobie opiekę nad matką Stachury. W związku z tym bardzo często jeździła do Łazieńca i na bieżąco mnie o wszystkim informowała - wspomina ks. W. Sowa. Ksiądz Proboszcz cieszy się, iż przyjazdy poety do Nieszawy zaowocowały powieścią Cała jaskrawość, a jej pokłosiem są doroczne imprezy, które do tej małej ojczyzny Stachury (Aleksandrów Kujawski, Łazieniec, Ciechocinek, Nieszawa) ściągają rzesze młodych ludzi zafascynowanych jego poezją.
Zdarzyło się już w historii spotkań, że „Biała Lokomotywa” zatrzymała się przy nieszawskim kościele parafialnym pw. św. Jadwigi. I tak w murach ponadpięciowiekowej świątyni odbył się spektakl z efektami świetlnymi, m.in. z użyciem pochodni, oraz koncert Konfederacji Lubelskich Bardów. Artyści wybrali takie utwory, które nie naruszały powagi miejsca.
Po tych pięciu latach można powiedzieć, że spotkania dojrzewają. Marzeniem organizatorów jest, aby wszystkich miłośników poezji - a ci przyjeżdżają z różnych stron kraju i jest ich wielu - można było godniej przyjąć. Natomiast życzeniem samych uczestników jest, aby spotkania nie miały końca.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

2003-12-31 00:00

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Kryzys powołań czy kryzys powołanych?

Tę wspólną troskę o powołania powinno się zacząć nie tylko od tygodniowego szturmowania nieba, ale od systematycznej modlitwy.

Często wspominam pewną rozmowę o powołaniu. W czasach gdy byłem rektorem seminarium, poprosił o nią młody student. Opowiedział mi trochę o sobie, o dobrze zdanej maturze i przypadkowo wybranym kierunku studiów. Zwierzył się jednak z największego pragnienia swojego serca: że głęboko wierzy w Boga, lubi się modlić, że jego największe pasje dotyczą wiary, a do tego wszystkiego nie umie uciec od przekonania, iż powinien zostać księdzem. „Dlaczego więc nie przyjdziesz do seminarium, żeby choć spróbować wejść na drogę powołania?” – zapytałem go trochę zdziwiony. „Bo się boję. Gdyby ksiądz rektor wiedział, jak się mówi u mnie w domu o księżach, jak wielu moich rówieśników śmieje się z kapłaństwa i opowiada mnóstwo złych rzeczy o Kościele, seminariach, zakonach!” – odpowiedział szczerze. Od tamtej rozmowy zastanawiam się czasem, co dzieje się dziś w duszy młodych ludzi odkrywających w sobie powołanie do kapłaństwa czy życia konsekrowanego; z czym muszą się zmierzyć młodzi chłopcy i młode dziewczyny, których Pan Bóg powołuje, zwłaszcza tam, gdzie ziemia dla rozwoju ich powołania jest szczególnie nieprzyjazna. Kiedy w Niedzielę Dobrego Pasterza rozpoczniemy intensywny czas modlitwy o powołania, warto zacząć nie tylko od analiz dotyczących spadku powołań w Polsce, od mniej lub bardziej prawdziwych diagnoz tłumaczących bolesne zjawisko malejącej liczby kapłanów i osób życia konsekrowanego, ale od pytania o moją własną odpowiedzialność za tworzenie przyjaznego środowiska dla wzrostu powołań. Zapomnieliśmy chyba, że ta troska jest wpisana w naturę Kościoła i nie pojawia się tylko wtedy, gdy tych powołań zaczyna brakować. Kościół ma naturę powołaniową, bo jest wspólnotą ludzi powołanych przez Boga, a jednocześnie jego najważniejszym zadaniem jest, w imieniu Chrystusa, powoływać ludzi do pójścia za Bogiem. Ewangelizacja i troska o powołania są dla siebie czymś nieodłącznym, a odpowiedzialność za powołania dotyczy każdego człowieka wierzącego. Myśląc więc o powołaniach, zacznijmy od siebie, od osobistej odpowiedzi na to, jak ja sam buduję klimat dla rozwoju swojego i cudzego powołania. Indywidualna i wspólna troska o powołania nie może wynikać z negatywnych nastawień. Mamy się troszczyć o powołania nie tylko dlatego, że bez nich nie uda nam się dobrze zorganizować Kościoła, ale przede wszystkim z tego powodu, iż każdy człowiek jest powołany przez Boga i potrzebuje naszej pomocy, aby to powołanie rozeznać, mieć odwagę na nie odpowiedzieć i wiernie je zrealizować w życiu.

CZYTAJ DALEJ

Święty ostatniej godziny

Niedziela przemyska 15/2013, str. 8

[ TEMATY ]

święty

pl.wikipedia.org

Nawiedzając pewnego dnia przemyski kościół Ojców Franciszkanów byłem świadkiem niecodziennej sytuacji: przy jednym z bocznych ołtarzy, wśród rozłożonych książek, klęczy młoda dziewczyna. Spogląda w górę ołtarza, jednocześnie pilnie coś notując w swoim kajeciku. Pomyślałem, że to pewnie studentka jednej z artystycznych uczelni odbywa swoją praktykę w tutejszym kościele. Wszak franciszkański kościół, dzisiaj mocno już wiekowy i „nadgryziony” zębem czasu, to doskonałe miejsce dla kontemplowania piękna sztuki sakralnej; wymarzone miejsce dla przyszłych artystów, ale także i miłośników sztuki sakralnej. Kiedy podszedłem bliżej ołtarza zobaczyłem, że dziewczyna wpatruje się w jeden obraz górnej kondygnacji ołtarzowej, na którym przedstawiono rzymskiego żołnierza trzymającego w górze krucyfiks. Dziewczyna jednak, choć później dowiedziałem się, że istotnie była studentką (choć nie artystycznej uczelni) wbrew moim przypuszczeniom nie malowała tego obrazu, ona modliła się do świętego, który widniał na nim. Jednocześnie w przerwach modlitewnej kontemplacji zawzięcie wertowała kolejne stronice opasłego podręcznika. Zdziwiony nieco sytuacją spojrzałem w górę: to św. Ekspedyt - poinformowała mnie moja rozmówczyni; niewielki obraz przedstawia świętego, raczej rzadko spotykanego świętego, a dam głowę, że wśród większości młodych (i chyba nie tylko) ludzi zupełnie nieznanego... Popularność zdobywa w ostatnich stu latach wśród włoskich studentów, ale - jak widać - i w Polsce. Znany jest szczególnie w Ameryce Łacińskiej a i ponoć aktorzy wzywają jego pomocy, kiedy odczuwają tremę...

CZYTAJ DALEJ

Kard. Parolin: unikać eskalacji konfliktu na Bliskim Wschodzie

2024-04-20 13:00

[ TEMATY ]

Watykan

kard. Pietro Parolin

wikimedia/CC BY-SA 2.0

Kard. Pietro Parolin

Kard. Pietro Parolin

Wszyscy pracują nad tym, aby konflikt na Bliskim Wschodzie nie eskalował – powiedział kard. Pietro Parolin przy okazji konferencji na Papieskim Uniwersytecie Urbanianum. W kwestii aborcji Sekretarz Stanu Stolicy Apostolskiej podkreślił: „Jesteśmy za wszystkimi instrumentami, które pozwalają nam potwierdzić prawo do życia”.

„Wydaje mi się, że jak dotąd sprawy, poszły całkiem dobrze, w tym sensie, że nie było tego, czego się obawiano i że obie strony starają się nie prowokować w taki sposób, aby poszerzyć konflikt” – zaznaczył kard. Parolin w kwestii napięć między Iranem a Izraelem w ostatnim czasie.

CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję