Tu mihi loquere solus

Bądź na bieżąco!

Red. Lidia Dudkiewicz: - Przejęci trwogą u stóp Synaju Izraelici wołali do Mojżesza: Ty sam mów do nas, niech Pan do nas nie mówi. My natomiast, uczniowie Chrystusa, ufnie i modlitewnie powiadamy: Ty sam mów do nas, Ciebie pragniemy słuchać.

Br. Stanisław Rybicki FSC: - Młodego Samuela wybrał Bóg na proroka. Heli, dotychczasowy prorok, pouczył młodzieńca, by - usłyszawszy tajemnicze wołanie - mówił posłusznie: „Mów, Panie, bo sługa Twój słucha!”. Sednem Nowego Testamentu jest właśnie to, że Bóg raczy jako „Abba” objawiać się człowiekowi, darząc go swoim słowem. Czyni to przez Syna, wciąż obecnego w Kościele, w Słowie Zbawiciela. Być chrześcijaninem - to skwapliwie przyjmować Słowo Boże i według niego postępować; to - w ślad za Dziewicą Nazaretańską - mówić: „Niech mi się stanie według Twego słowa”, według Ewangelii. Ona to objawione Słowo zachowywała w swoim sercu, by nim żyć w łączności z łaską powołania jako „KECHARITOMENE”, „ŁASKI PEŁNA”. To „słowo Jego łaski” (por. Dz 20,32) jest wciąż obecne i żywe w Kościele... Rozmyślać nad nim „dniem i nocą” (Ps 1, 2) jest naszym powołaniem.

- Jakie są konsekwencje obecności Słowa Bożego w naszym życiu?

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

- Zaakceptowanie Słowa Bożego w naszym życiu osobistym i kościelnym - to coś więcej niż wielki dar, to źródło naszego przeobrażenia, jest ono bowiem „żywe, skuteczne i ostrzejsze niż obosieczny miecz i tak przenikliwe, że rozdziela spojenia i rdzenie duszy i ducha, a zdolne jest rozsądzać myśli i zamiary serca” (Hbr 4,12). Oto rewelacyjny hymn na cześć słowa Bożego, oto personifikacja Bożego objawienia. Wszystko to w nas podlega przenikliwemu osądowi słowa Bożego, słowa z Ojcem współwiecznego. Stąd Jego zasadnicza deklaracja: „Ja jestem drogą i prawdą, i życiem”. Dzięki Jego Słowu stajemy się nowym stworzeniem. Do tego Słowa kierujemy naszą myśl i nasze serce: „Mów, Panie, bo sługa Twój słucha”. Gdy świat przestaje słuchać swego Stwórcy, popada w chaos i barbarzyństwo.

- Sednem Eucharystii jest harmonijne zintegrowanie liturgii SŁOWA z liturgią OFIARY. Ten sam Jezus Chrystus objawia się nam w akcie Objawienia i w akcie DARU. Czy nie za mało cenimy walor SŁOWA?

- W Katechizmie Kościoła Katolickiego czytamy, że „elementy te konstytuują jeden i ten sam akt kultu” (KKK 1408). W świętej liturgii przemawia do nas SŁOWO, które stało się CIAŁEM, przemawia Kościół słuchający i głoszący Ewangelię.

- Dziękuję za rozmowę.

2003-12-31 00:00

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Niebo – misja na co dzień!

2024-05-07 08:46

Niedziela Ogólnopolska 19/2024, str. 22

O. Krzysztof Osuch, jezuita

[ TEMATY ]

homilia

Karol Porwich/Niedziela

Zmartwychwstały Pan dał swoim uczniom wystarczająco wiele dowodów na to, że żyje. A teraz, przed wstąpieniem do Ojca, przygotowuje ich do nowego etapu w dziejach zbawienia ludzkiej rodziny. Rozstający się z Apostołami Pan objawia im swoje (i Ojca) dalekosiężne plany. Oto dość zwyczajni ludzie – uczniowie Jezusa, chrześcijanie – mają maksymalnie zaangażować się w rozwój królestwa Bożego na ziemi. Wnet ruszą w świat z Dobrą Nowiną. Pamiętają też, że mają się modlić, wiedzą, jak to czynić i o co prosić Ojca: „Przyjdź królestwo Twoje, bądź wola Twoja jako w niebie, tak i na ziemi”. Podczas licznych spotkań ze Zmartwychwstałym uczniowie zostali obdarowani tchnieniem Ducha Pocieszyciela. Ale będzie Go „więcej”. Jezus uroczyście obiecał, że wydarzy się cud zstąpienia Ducha Świętego, który obdarzy uczniów mocą i licznymi nadprzyrodzonymi darami. Tak wyposażeni będą zdolni nieść Ewangelię „aż po krańce ziemi”. Dobra Nowina o zbawieniu powinna być zaniesiona do wszystkich ludzi. A tymczasem Jezus – po wydaniu misyjnego polecenia i złożeniu obietnicy – „uniósł się w ich obecności w górę i obłok zabrał Go im sprzed oczu. Kiedy jeszcze wpatrywali się w Niego, jak wstępował do nieba, przystąpili do nich dwaj mężowie w białych szatach. I rzekli: «Mężowie z Galilei, dlaczego stoicie i wpatrujecie się w niebo? Ten Jezus, wzięty od was do nieba, przyjdzie tak samo, jak widzieliście Go wstępującego do nieba»”. Osamotnieni uczniowie, a po nich kolejne pokolenia wierzących mają się przystosować do nowego rodzaju obecności Zbawiciela. Już się boleśnie przekonali, że nie potrafią zatrzymać Go przy sobie. Teraz mają codziennie pielęgnować i doskonalić sztukę słuchania słowa Bożego, by odradzała się i rosła ich ufna wiara w Jezusa obecnego pośród nich – obecnego i udzielającego się szczególniej w eucharystycznej Ofierze i Uczcie.

CZYTAJ DALEJ

Wniebowstąpienie Pańskie

Niedziela zamojsko-lubaczowska 22/2006

Janusz Nowacki

[ TEMATY ]

wniebowstąpienie

Rafael Santi

Rafael Santi "Przemienienie Pańskie" (1516-1520)

Według tradycji chrześcijańskiej największym wydarzeniem w dziejach świata jest narodzenie Pana Jezusa. Owa data słusznie została wyeksponowana tak dalece, że właśnie od przyjścia na naszą ziemię Jezusa Chrystusa liczy się lata nowej ery. Dla Kościoła Chrystusowego najdonioślejszym znakiem jest Zmartwychwstanie Pana Jezusa, zgodnie ze słowami św. Pawła Apostoła: „A jeśli Chrystus nie zmartwychwstał, daremne jest nasze nauczanie, próżna jest także wasza wiara” (1 Kor 15, 14). Właśnie przez fakt zmartwychwstania Pan Jezus potwierdził, że był tym, za kogo się podawał.

CZYTAJ DALEJ