Był to czas poświęcony modlitwie, adorowaniu Jezusa w Najświętszym Sakramencie, słuchaniu, rozważaniu i dzieleniu się słowem Bożym, a także okazja do spotkania i rozmowy na temat Kościoła. Obecnie trwa pierwszy etap synodu archidiecezji wrocławskiej. Powołane komisje synodalne intensywnie pracują nad kształtem roboczych dokumentów synodalnych, czyli zarysu nowego stylu życia Kościoła wrocławskiego. Zostaną one przedstawione i przekazane 30 listopada br. Parafialnym Zespołom Synodalnym. Wtedy też zakończy się ten etap i rozpocznie nowy, którym będzie rozeznawanie w synodalnych zespołach parafialnych i tematycznych. W ostatni dzień listopada o godz. 9.30 w kościele NMP na Piasku we Wrocławiu rozpocznie się spotkanie centralne. Tego dnia odbędzie się także modlitwa o jedność. Wiąże się to ze słowami kard. Bolesława Kominka z listu biskupów polskich do biskupów niemieckich: „Przebaczamy i prosimy o przebaczenie”, w kolejną rocznicę jego powstania.
W parafii i dekanacie
Reklama
Równolegle do prac komisji synodalnych swój etap formacji i pracy mają Parafialne Zespoły Synodalne, które w październiku gromadziły się na dekanalnych spotkaniach. Format spotkania był bardzo podobny do tego, który odbywał się w czasie presynodalnym. W jednych dekanatach rozpoczynano od wspólnej Eucharystii, w innych od modlitwy. Z racji tego, że w pierwszym roku synodu rozważane jest 8 cudów/znaków Pana Jezusa, tym razem konferencja poświęcona była trzeciemu znakowi – uzdrowieniu chromego (J 5, 1-18). Pierwszym znakiem był cud w Kanie Galilejskiej. Jako drugi fragment omawiany był cud uzdrowienia syna urzędnika królewskiego.
Głoszący konferencję otrzymali od Sekretariatu Synodu konkretne wytyczne odnośnie jej przeprowadzenia. Była ona prowadzona według trzech kluczy: jesteśmy pielgrzymami nadziei, nie jesteśmy więźniami rozpaczy, nie błądzimy bez celu. Nawiązanie do bycia pielgrzymem nadziei nie może dziwić, ponieważ wielkimi krokami zbliża się rok 2025 – Rok Jubileuszowy. Oficjalnie jego otwarcie w archidiecezji wrocławskiej będzie miało miejsce 29 grudnia 2024 r. Temu wydarzeniu przewodniczyć będzie abp Józef Kupny, metropolita wrocławski. Tego dnia zostaną podane tzw. kościoły jubileuszowe oraz tzw. “znaki nadziei”, czyli miejsca, w których Kościół niesie ludziom konkretną pomoc, wsparcie i wolność.
Pielgrzymi nadziei czy więźniowie rozpaczy?
W kontekście bycia pielgrzymem nadziei, słuchacze mieli konkretny autorytet. Jest nim Jezus Chrystus. Jest on pierwszym pielgrzymem nadziei. Jest ciągle w ruchu, ciągle się przemieszcza, żyje w drodze, nie mając stałego miejsca zamieszkania. Tam, gdzie przechodzi, rodzi się nadzieja. Niósł on nadzieję tam, gdzie wydawać by się mogło, że jej brakuje, nawet jeśli Jego przybycie jest niezrozumiałe czy odrzucane. Przykładem takiego człowieka jest chromy z Ewangelii. On nie widzi, że Jezus chce mu pomóc, ale zaczyna zawile tłumaczyć, że się na pewno to nie uda, że nie ma człowieka. Uzdrowiony człowiek nie rozpoznaje znaczenia tego, co wydarzyło się w jego życiu. Spotkanie z Jezusem nie rodzi w nim pytań i nie prowadzi do podjęcia refleksji. Nie ma w nim nadziei, a to sprawia, że nie jest „pielgrzymem nadziei”, ale więźniem rozpaczy.
Rozważanie słowa Bożego
Nierozłącznym elementem spotkań synodalnych jest rozważanie fragmentu Ewangelii. To przestrzeń, w której następuje próba rozeznawania tego, co Bóg chce powiedzieć w tym konkretnym słowie do człowieka. A samo dzielenie się słowem z innymi uczestnikami jest przestrzenią do wzajemnego ubogacenia się.
Abp Józef Kupny z uhonorowanymi s. Marią Czepiel i Adrianą Kwiatkowską
W ramach przygotowań do Synodu Archidiecezji Wrocławskiej odbył się diecezjalny dzień skupienia dla kobiet. W czasie jego trwania kobiety rozważały słowo Boże, adorowały Jezusa w Najświętszym Sakramencie, słuchały konferencji, uczestniczyły w grupach dzielenia.
Towarzyszyli im: bp Jacek Kiciński, bp Maciej Małyga oraz ks. Krystian Charchut, proboszcz parafii NMP na Piasku, wraz z księżmi z parafii. Kulminacyjnym momentem była Eucharystia pod przewodnictwem abp. Józefa Kupnego, metropolity wrocławskiego. Siostra Maria Czepiel, elżbietanka i Adriana Kwiatkowska wraz z obecnymi rozważały słowo Boże mówiące o nawiedzeniu św. Elżbiety (Łk 1, 39-56). Siostra Maria zauważyła, że Bóg również dzisiaj jest z nami w swoim słowie. – Niektórym z nas może się wydawać w codzienności życia, że zostałyśmy same z problemem, z rzeczywistością, która nas otacza. Kiedy nie ma gdzie zadzwonić, nie ma się przed kim wygadać, to zawsze można znaleźć ratunek w słowie Boga. Jeśli otworzysz księgę Pisma Świętego i z wiarą usłyszysz to, co Bóg do Ciebie mówi, to naprawdę zacznie zmieniać twoje życie – podkreślała s. Maria. Adriana Kwiatkowska podzieliła się osobistym świadectwem relacji z Maryją. – Odkryłam, że Maryja to ekspertka od szczęścia. Dzisiaj mówi o tym św. Elżbieta: „Szczęśliwa, któraś uwierzyła, że spełnią się słowa powiedziane Ci od Pana”. A ja zawsze chciałam być szczęśliwa – mówiła Adriana, podkreślając, że umiejętność bycia szczęśliwym to odwaga wejścia w Boży plan bez posiadania wszystkich danych.
Kiedy troska o dusze staje się samowolą [Felieton]
2025-09-13 23:34
ks. Łukasz
Karol Porwich/Niedziela
W piątkowe popołudnie opublikowany został list otwarty do abp. Józefa Kupnego autorstwa ks. Karla Stehlina FSSPX, przełożonego polskiego dystryktu. List, w którym możemy odnaleźć słowa stanowiące wyraz troski o „misję ratowania dusz” i niepodważalnej wierności tradycji. Zauważyć też można, że działanie Bractwa to nic innego jak heroizm wobec „upadającego Kościoła”. Kapłani Bractwa chcą chronić wiernych przed „zepsutymi rytami” po Soborze Watykańskim II. Brzmi heroicznie, dramatycznie wręcz. Tylko że… wierność w Kościele katolickim obejmuje nie tylko gorliwość o liturgię i nauczanie, ale również pełne posłuszeństwo papieżowi i biskupom.
W Liście padają słowa, że “Stolica Apostolska wydała wiele zarządzeń, które potwierdzają słuszność naszej misji od samego początku.” Podkreślony jest fakt, że papież Franciszek w liście apostolskim “Misericordia et misera” udzielił kapłanom Bractwa jurysdykcji do ważnego słuchania spowiedzi i rozgrzeszania. Jednak wkrada się w to pewna wybiórczość. Bo przecież w 12 punkcie czytamy: „Dla duszpasterskiego dobra wiernych, kierowanych wolą wyjścia naprzeciw ich potrzebom i zapewnienia im pewności co do możliwości otrzymania rozgrzeszenia, postanawiam z własnej decyzji udzielić wszystkim kapłanom Bractwa Św. Piusa X upoważnienia do ważnego i godziwego udzielania sakramentu pojednania.” Kluczowe są tutaj dwa elementy. Pierwszy to: dla duszpasterskiego dobra wiernych” – Papież Franciszek nie mówi, że czyni to jako „uznanie misji” Bractwa, lecz ze względu na dobro duchowe wiernych, którzy korzystają z ich posługi. Chodzi o to, by nie mieli wątpliwości co do ważności i godziwości sakramentu spowiedzi. Drugi: „udzielam upoważnienia” – papież nie stwierdza, że Bractwo ma je z mocy prawa czy własnej misji. Przeciwnie – uznaje, że takiego upoważnienia nie mieli i dlatego nadaje je swoją decyzją.To rozróżnienie jest istotne: papież działa z troski o wiernych, a nie jako potwierdzenie „kanonicznej misji” Bractwa. Właśnie dlatego Benedykt XVI pisał wcześniej, że „dopóki Bractwo nie ma statusu kanonicznego, jego duchowni nie pełnią żadnej posługi w sposób legalny”. Franciszek nie zmienił tego faktu, lecz zrobił wyjątek dla sakramentów: Pokuty i Pojednania oraz Małżeństwa, aby wierni nie żyli w niepewności co do sakramentów. Innymi słowy – to akt miłosierdzia wobec wiernych, a nie potwierdzenie misji Bractwa.
Objawienia aniołów towarzyszą ludzkości od niepamiętnych czasów i są obecne w tradycji wielu narodów. Biblia mówi o aniołach jako posłańcach Boga, którzy wypełniają Jego wolę, chronią ludzi i narody oraz przekazują Boże orędzia. W historii świata pojawiają się świadectwa niezwykłych spotkań z tymi niebiańskimi istotami, które objawiały się wybranym osobom, niosąc przesłania, ostrzeżenia i łaski.
Jednym z najstarszych znanych objawień Anioła Stróża narodu jest historia związana z Portugalią. Objawienie Anioła Stróża Portugalii nie jest szeroko udokumentowane w źródłach historycznych, ale jego kult sięga średniowiecza i był silnie zakorzeniony w portugalskiej duchowości. Już w XIV w., w klasztorze Batalha, na jego wschodniej ścianie znajdował się ołtarz poświęcony Aniołowi Stróżowi Portugalii, co wskazuje, że wierzono w jego szczególną rolę jako opiekuna narodu. W 1504 r. na prośbę króla Manuela I papież Juliusz II oficjalnie ustanowił święto Anioła Stróża Królestwa (Anjo Custódio do Reino). Decyzja ta mogła być inspirowana przeświadczeniem, że Portugalia znajduje się pod szczególną opieką anioła, który chroni jej mieszkańców i kieruje jej losami. Choć nie ma konkretnych zapisów o objawieniu się anioła królowi Manuelowi I, fakt, że sam monarcha zwrócił się do papieża o ustanowienie święta, sugeruje, że kult ten był dla niego wyjątkowo ważny. Być może władca sam doświadczył mistycznego natchnienia lub otrzymał świadectwa cudownych interwencji anioła w historii Portugalii.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
