Reklama

Kultura

Innowacyjny, ciekawy, zaskakujący

Serial "The Chosen" zgarnął najwyższe noty na wszystkich największych serwisach filmowych – w teorii neutralnych, w praktyce często lewicujących. Jak do tego doszło?

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

W 1965 r. powstał monumentalny film o Jezusie (którego zagrał wybitny Max von Sydow) o bardzo chwytliwym tytule: Opowieść wszech czasów. Racja: żadna historia nie była bardziej znacząca i nie wywarła większego wpływu na ludzkość. Nie można zaprzeczyć. A jednak tytuł ten wywoływał u mnie zawsze pewien niedosyt. Dlaczego historii wszech czasów nie da się opowiedzieć w ciekawy, wciągający sposób, a większość tzw. chrześcijańskich filmów to realizacyjne paździerze?

Przed Chrystusem, po Chrystusie

Na przestrzeni dekad zdarzały się wyjątki. Wspomniana Opowieść wszech czasów (1965), Jezus z Nazaretu (1977) Franca Zeffirellego, Pasja (2004) Mela Gibsona. Punkty wspólne? Błyskotliwość reżysera, wybitna wrażliwość artystyczna i estetyczna, wizja... Z tych filmów tylko jeden robiony był przez zagorzałego katolika. Zeffirelli był kontrowersyjnym homoseksualistą i specjalistą od Szekspira, a nie Biblii, a Mel Gibson niemal zrujnował swoją karierę, gdy w 2006 r. został aresztowany za jazdę po pijaku i świat obiegły jego antysemickie komentarze. Jak to się dziwował próżnością i sprośnością Mozarta Salieri w Amadeuszu Miloša Formana (parafrazuję): „Jak to możliwe, że Bóg może objawiać swoją doskonałość przez tak niedoskonałe dzieła”. A jednak. Objawiał się w taki sposób już przez Apostołów, ale o tym zaraz.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Siła świeckości

Reklama

Dallas Jenkins (reżyser The Chosen) nie jest wybitnym nazwiskiem w świecie kina. To, co miał jednak wspólne z autorem niniejszego tekstu, to przekonanie o niskiej jakości kina chrześcijańskiego, a z wielkimi reżyserami: śmiała wizja szeroko zakrojonej produkcji i miłość zarówno do opowiadanej historii, jak i do samego rzemiosła kina. Jenkins, jako syn autora bardzo głośnej i popularnej serii Powieść o czasach ostatecznych (60 mln sprzedanych egzemplarzy), zanurzonej w proroctwach biblijnych i Apokalipsie św. Jana, i jako osoba wierząca, miał w sobie mocny fundament ewangeliczny. Przy tworzeniu scenariusza o Jezusie i Apostołach inspirował się jednak nie samymi dziełami „natchnionymi” (i nienatchnionymi, ale o tym za chwilę), ale przede wszystkim świeckimi serialami, które podbiły serca widzów na całym świecie swoim kunsztem realizacyjnym, takimi jak Prawo ulicy (The Wire), Gra o Tron czy Stranger Things. Szczególnie to pierwsze wydaje się świetnym odniesieniem – serial z początku tego wieku o policjantach z Baltimore, którzy próbują rozbić gangi narkotykowe, był w zasadzie obszernym traktatem socjologicznym, poruszał bowiem kwestie politycznej korupcji, hipokryzji władzy, opresji policyjnej hierarchii, małości jednostki wobec zła świata i wreszcie predestynacji człowieka do zła, jeśli urodził się pośród niego. Piękna i straszna zarazem produkcja o człowieczeństwie. Dlaczego jednak to taki ważny kontekst dla dzieła o życiu i śmierci Jezusa?

Odpowiedź nasuwa się sama: to ma być zupełnie inne spojrzenie na Chrystusa. Nie obiektywnymi oczami narratora, który jest tylko biernym depozytariuszem historii ewangelicznych (jak to miało miejsce dotychczas), ale oczami tych, którzy Chrystusa spotkali, którzy Go słuchali, którzy poszli za Nim lub nie. The Chosen z angielskiego można równie dobrze tłumaczyć „wybrany”, jak i „wybrani” – to celowy zabieg; na pierwszym planie stawiamy, oczywiście, Jezusa, ale w takim samym stopniu nobilitujemy Apostołów, jako najważniejszych uczniów w historii. Efekt jest prosty, ale piorunujący – poznajemy ich przede wszystkim jako ludzi, ze wszystkimi ich słabościami, wątpliwościami, grzechami, błędami i głupotami. Jezus był mężczyzną i cieślą, tworzył więc przedmioty z drewna, śmiał się i żartował, płakał, przeżywał żal i gniew. Trudno to ukazać, gdy nasza oś czasu obejmuje tylko nauczanie i pasję. Reżyser postawił sobie prosty cel: „Skoro ludzie potrafią obsesyjnie oglądać takie seriale jak Gra o Tron czy Stranger Things, to dlaczego nie mieliby tak oglądać historii o Jezusie?”.

Panorama

Dallas Jenkins tworzy misterną sieć fabularną, w której odkrywa przed widzem cały kontekst „opowieści wszech czasów”. Stosunki rzymsko-żydowskie, spory doktrynalne wewnątrz Sanhedrynu, codzienne życie Żydów i pogan, rytuały religijne, geografia Galilei i Judei, a wreszcie pogłębione portrety Apostołów i szeroko zakrojonej „świty” Chrystusa. Reżyser konsultuje się nie tylko z historykami, aby jak najwierniej oddać rzeczywistość wczesnego I wieku w danym regionie, lecz także z rabinami, księżmi i pastorami, by wydestylować jak najbogatszy i jak najczystszy przekaz biblijny. Taki rodzaj ekumenicznej pracy, poszerzonej o inspiracje z apokryfów i wzbogaconej konieczną w paru miejscach licentia poetica, pozwala powołać do życia najszczersze sylwetki Apostołów, z jakimi dotychczas miałem/mieliśmy do czynienia. Przykład?”Gdy Jezus przyszedł do domu Piotra, ujrzał jego teściową, leżącą w gorączce. Ujął ją za rękę, a gorączka ją opuściła. Wstała i usługiwała Mu”. Jedno zdanie w Nowym Testamencie. Ale skoro Piotr miał teściową... to miał też żonę. Jaką tworzyli rodzinę? Jak żona zareagowała na porzucenie przez męża zawodu rybaka i pójście za Jezusem? Jak reagowali uczniowie Jezusa, gdy nie rozwiązywał ich doczesnych problemów, a uzdrawiał nieznajomych? To są właśnie przyziemne sprawy, które chcemy wiedzieć o Apostołach. W tych detalach kryje się potencjał apostolski, który wielu może nawrócić, który wielu pomoże uświadomić, że ideał świętości nie jest mrzonką, ale ideałem pracy nad sobą i przezwyciężania słabości i grzechu. Apostołowie przestają być alegoriami – możemy zrozumieć motywację i degenerację Judasza, zazdrość o wywyższenie Piotra, a przede wszystkim ogromne zagubienie ludzi, którzy nie mogli objąć rozumem, z kim i z czym mają do czynienia. My też nie potrafimy i nie potrafilibyśmy. To są konteksty, które jako mąż i ojciec bardzo doceniam.

Słowo stało się ciałem

Nie jestem biblistą, ale amatorem dobrej sztuki i uważam, że forma serialowa pozwoliła Jenkinsowi zekranizować Nowy Testament w sposób tak szczegółowy, jak nigdy wcześniej. Z historii Apostołów i zbawienia wyłania się (niejako wbrew przykazaniu) oblicze Boga: dostojne, piękne i tragiczne jak to z całunu. Serial jeszcze się nie skończył, ale „zdaje mi się, że widzę... gdzie? Przed oczyma duszy mojej”.

Wszystkie sezony dostępne są za darmo na stronie serialu: watch.thechosen.tv

2024-07-30 13:55

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Ponad 50 tysięcy widzów w polskich kinach na pokazach 4. sezonu "The Chosen"

[ TEMATY ]

„The Chosen”

Materiały promocyjne/thechosen.pl

Serial o Jezusie z kolejnym sukcesem. W polskich kinach 4. sezon zebrał ponad 50 000 widzów, a licznik wciąż rośnie. Kolejne odcinki serialu, co stało się całkowitym fenomenem w branży filmowej, wciąż wyświetlane są w kinach.

Poza repertuarowym wyświetlaniem w kinach, również społeczność ambasadorów serialu organizuje w całej Polsce pokazy grupowe, które nierzadko mają sale zajęte do ostatnich miejsc. W wielu miejscowościach można wybrać się na taki pokaz czy to do kina sieciowego, lokalnego czy domu kultury. Kina widząc ogromne zainteresowanie same wstawiają do repertuaru kolejne odcinki lub powtarzają wyświetlanie od 1 odcinka. Już pojawiają się pierwsze całodzienne maratony z 4. sezonem.
CZYTAJ DALEJ

Kolejna noc Papieża w Klinice Gemelli minęła spokojnie

2025-02-21 08:28

[ TEMATY ]

papież Franciszek

Vatican Media

Klinika Gemelli

Klinika Gemelli

Ojciec Święty spędził kolejną noc w Klinice Gemelli. Jak podało Biuro Prasowe Stolicy Apostolskiej, noc minęła spokojnie, Franciszek wstał z łóżka i zjadł śniadanie.

Ostatni komunikat lekarski został wydany wczoraj wieczorem. Oto jego treść: „Stan kliniczny Ojca Świętego nieznacznie się poprawia. Nie ma gorączki, a jego parametry hemodynamiczne są nadal stabilne. Dziś rano przyjął Komunię, a następnie podjął pracę”.
CZYTAJ DALEJ

Osobisty wybór Jezusa

2025-02-21 19:40

Magdalena Lewandowska

W parafii na Nowym Dworze spotkali się kapłani, świeccy i osoby konsekrowane, by dalej modlić się i współpracować na drodze synodalnej.

W parafii na Nowym Dworze spotkali się kapłani, świeccy i osoby konsekrowane, by dalej modlić się i współpracować na drodze synodalnej.

W parafii Opatrzności Bożej na Nowym Dworze odbyło się synodalne spotkanie dekanatu Wrocław-Zachód Kozanów.

Nie zabrakło wspólnej modlitwy, dzielenia się Słowem Bożym i własnymi doświadczeniami z prac parafialnych zespołów synodalnych. Katechezę o uzdrowieniu niewidomego od urodzeniu przez Pana Jezusa wygłosił ks. Paweł Nizioł. Zauważył, że kiedy człowiek widzi taki znak, jego serce dokonuje wewnętrznego osadu: albo opowiada się za Chrystusem, albo przeciwko Niemu. Zaczyna wierzyć albo staje się wobec Jezusa wrogo nastawiony. – Gdy Jezus uzdrowił niewidomego, w sercach ludzi zaczynają dokonywać się wybory, każdy zajmuje jakieś stanowisko. Jedni twierdzą, że doszło do cudu, inni nie wierzą. Co ciekawe podział przebiega nie między grupami – faryzeuszami, sąsiadami – ale wewnątrz nich. Ten podział przebiega przez serce człowieka. To pokazuje nam, że tak naprawdę nie ważne, do jakiej grypy się należy: starszych, młodszych, duchownych, świeckich, mężczyzn, kobiet. Wybór Jezusa to mój osobisty wybór, w którym nikt mnie nie zastąpi. To ja decyduję w swojej wolności, grupa nie podejmie za mnie decyzji. To musi być moja osobista decyzja – podkreślał ks. Paweł Niozioł. Zauważył, że ta decyzja wymaga ciągłej aktualizacji: – Nie podejmujemy jej raz na zawsze, nasza wiara wymaga ciągłego wybierania Chrystusa na nowo. Wymaga naszego nawracania się.
CZYTAJ DALEJ
Przejdź teraz
REKLAMA: Artykuł wyświetli się za 15 sekund

Reklama

Najczęściej czytane

REKLAMA

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję