To dość wymagająca droga, jednak – co podkreślają sami małżonkowie świadomie nią podążający – niezwykle pożyteczna dla sakramentalnego związku dwojga ludzi.
Bogu dziękujcie, ducha nie gaście” – to tytuł albumu wydanego z okazji przypadającego w tym roku 50-lecia wspólnoty Domowego Kościoła, gałęzi rodzinnej Ruchu Światło-Życie. To także myśl przewodnia towarzysząca uroczystej diecezjalnej inauguracji nowego roku pracy tej wspólnoty. W kościele seminaryjnym zgromadziły się rodziny z różnych zakątków archidiecezji, by zaakcentować swą wierność w podążaniu drogą charyzmatu RŚ-Ż, jaką małżeństwom u progu lat 70. XX wieku zaproponował jego twórca ks. Franciszek Blachnicki.
Domowy Kościół tworzą małżeństwa, które pragną rozwijać i pielęgnować duchowość małżeńską, czyli dążenie do świętości w małżeńskiej jedności. To dość wymagająca droga, jednak, co podkreślają sami małżonkowie świadomie nią podążający, niezwykle pożyteczna dla sakramentalnego związku dwojga ludzi. Inspiruje małżonków z przeróżnym stażem i doświadczeniem do podejmowania wyzwań ciągłego nawracania się i przemiany swojego życia, stanowi przykład zgodnego życia chrześcijańskiego dla dzieci, w parafiach oraz pośród społeczeństwa. To w trosce o wzajemny wzrost życia duchowego małżonkowie wspierają się w realizacji wskazań przygotowanych specjalnie dla nich przez ks. Blachnickiego, w szczególności życia słowem Bożym, modlitwą, dawaniem świadectwa o swoim spotkaniu z Chrystusem w małżeństwie i rodzinie, a także postawy służby w Kościele i w świecie według otrzymanych darów.
Uroczystej Mszy św. inaugurującej nowy rok pracy wspólnoty przewodniczył ks. Tomasz Gruszto, diecezjalny moderator DK, któremu w gronie przybyłych na tę uroczystość kapłanów towarzyszyli: ks. Wojciech Koladyński, diecezjalny moderator RŚ-Ż, ks. Piotr Listwoń, moderator filialny RŚ-Ż oraz ks. Tomasz Ceniuch z Fundacji Donum Vitae. Po Mszy św. odbyło się przekazanie posług par rejonowych małżeństwom, które w tym roku rozpoczęły pełnienie tej funkcji oraz reaktywowano diakonię ewangelizacyjną.
Arcybiskup Andrzej Dzięga dokonał poświęcenia i konsekracji trzech dzwonów w parafii Przemienienia Pańskiego.
Rozpoczął się ostatni etap budowy naszej świątyni – wieży, w której zostaną umieszczone dzwony. Czekaliśmy na to ponad 30 lat – mówią parafianie. Ksiądz prał. Zygmunt Wichrowski, proboszcz, poprosił metropolitę szczecińsko--kamieńskiego, który przewodniczył Mszy św., o dokonanie poświęcenia i konsekracji dzwonów oraz modlitwę za parafian, szczególnie za fundatorów.
Wielki Post to czas, w którym Kościół szczególną uwagę zwraca na krzyż i dzieło zbawienia, jakiego na nim dokonał Jezus Chrystus. Krzyże z postacią Chrystusa znane są od średniowiecza (wcześniej były wysadzane drogimi kamieniami lub bez żadnych ozdób). Ukrzyżowanego pokazywano jednak inaczej niż obecnie. Jezus odziany był w szaty królewskie lub kapłańskie, posiadał koronę nie cierniową, ale królewską, i nie miał znamion śmierci i cierpień fizycznych (ta maniera zachowała się w tradycji Kościołów Wschodnich). W Wielkim Poście konieczne było zasłanianie takiego wizerunku (Chrystusa triumfującego), aby ułatwić wiernym skupienie na męce Zbawiciela. Do dzisiaj, mimo, iż Kościół zna figurę Chrystusa umęczonego, zachował się zwyczaj zasłaniania krzyży i obrazów.
Współczesne przepisy kościelne z jednej strony postanawiają, aby na przyszłość nie stosować zasłaniania, z drugiej strony decyzję pozostawiają poszczególnym Konferencjom Episkopatu. Konferencja Episkopatu Polski postanowiła zachować ten zwyczaj od 5 Niedzieli Wielkiego Postu do uczczenia Krzyża w Wielki Piątek.
Zwyczaj zasłaniania krzyża w Kościele w Wielkim Poście jest ściśle związany ze średniowiecznym zwyczajem zasłaniania ołtarza. Począwszy od XI wieku, wraz z rozpoczęciem okresu Wielkiego Postu, w kościołach zasłaniano ołtarze tzw. suknem postnym. Było to nawiązanie do wieków wcześniejszych, kiedy to nie pozwalano patrzeć na ołtarz i być blisko niego publicznym grzesznikom. Na początku Wielkiego Postu wszyscy uznawali prawdę o swojej grzeszności i podejmowali wysiłki pokutne, prowadzące do nawrócenia. Zasłonięte ołtarze, symbolizujące Chrystusa miały o tym ciągle przypominać i jednocześnie stanowiły post dla oczu. Można tu dopatrywać się pewnego rodzaju wykluczenia wiernych z wizualnego uczestnictwa we Mszy św. Zasłona zmuszała wiernych do przeżywania Mszy św. w atmosferze tajemniczości i ukrycia.
Podróżujący koleją mogą teraz dotrzeć do Watykanu bez kontaktu z ruchem samochodowym. W Rzymie w sobotę na stacji San Pietro otwarto ścieżkę dla pieszych, która prowadzi na Plac św. Piotra bez konieczności przechodzenia przez ulicę.
„Passeggiata del Gelsomino” (przejście jaśminowe) rozpoczyna się na włoskiej stacji kolejowej Watykan i prowadzi przez stary most kolejowy z którego roztacza się wspaniały widok na Bazylikę św. Piotra, bezpośrednio do Murów Watykańskich. Idąc nimi dochodzi się do Placu św. Piotra. Według władz miasta koszt renowacji, która obejmowała także zasadzenie ponad tysiąca roślin, wyniósł 2,6 mln euro.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
