Mszy św. koncelebrowanej w parafii św. Faustyny Kowalskiej w Łodzi przewodniczył biskup płocki Szymon Stułkowski. – Zgromadziliśmy się, aby uczcić patronkę tej świątyni i naszego miasta – św. Faustynę. Świątynia ta została wybudowana na szlaku, który przeszła Helenka z Parku Wenecja, gdzie brała udział w zabawie, do katedry św. Stanisława Kostki, aby w niej, leżąc krzyżem przed tabernakulum, usłyszeć polecenie Jezusa. Powstanie tutejszej parafii i jej patronat nad naszym miastem, to wielkie dzieło arcybiskupa seniora Władysława Ziółka – mówił łódzki biskup pomocniczy Ireneusz Pękalski.
Podczas homilii bp Stułkowski podzielił się swoim osobistym spotkaniem z Apostołką Bożego Miłosierdzia i Orędziem. – Najbardziej możemy naśladować Pana Boga w Jego wszechmocy, kiedy potrafimy przebaczyć. Boża wszechmoc najbardziej objawia się w łasce przebaczenia. Z tego wielokrotnie korzystaliśmy. Ale tak, jak w kolekcje była prośba, byśmy naśladowali św. Faustynę w czynach miłości – czyniąc miłosierdzie, możemy naśladować wszechmoc Boga, wtedy, kiedy jesteśmy gotowi przebaczyć – zauważył kaznodzieja.
Po zakończeniu liturgii wyruszyła procesja z relikwiami św. Faustyny z kościoła jej poświęconego do łódzkiej katedry, w nawiązaniu do drogi, którą przemierzyła z parku do katedry św. Stanisława Kostki, gdy po raz pierwszy zobaczyła Jezusa cierpiącego. Podczas procesji wierni wysłuchali fragmentów Dzienniczka oraz wspólnie odmówili Koronkę do Bożego Miłosierdzia. Po dotarciu do katedry został odmówiony Akt oddania archidiecezji łódzkiej Jezusowi Miłosiernemu, a bp Marek Marczak udzielił błogosławieństwa relikwiami patronki Łodzi. Uroczystość zakończył koncert oratoryjny z okazji 100-lecia objawień św. Faustyny zatytułowany Radość Miłosierdzia, w którym wystąpili: Iwona Socha, Andrzej Lampert, Michał Sławecki oraz chór i orkiestra Teatru Wielkiego w Łodzi, jak również chór kameralny „Vivid Singers”.
Ukoronowaniem Roku Miłosierdzia Bożego w goleniowskiej parafii pw. św. Jerzego było wprowadzenie do parafialnego wieczernika relikwii św. s. Faustyny Kowalskiej, apostołki Miłosierdzia Bożego, oraz bł. ks. Michała Sopoćki, jej przewodnika duchowego i wytrwałego głosiciela Bożego Miłosierdzia. To ważne dla parafian wydarzenie miało miejsce 16 października podczas Mszy św. sprawowanej pod przewodnictwem abp. Andrzeja Dzięgi
Termin 16 października wybrany został nieprzypadkowo – tego dnia w 1978 r. na Stolicę Piotrową wybrany został kard. Karol Wojtyła, który jako papież Jan Paweł II ustanowił święto Miłosierdzia Bożego. Jego relikwie są u św. Jerzego od dwóch lat, teraz będą w nim także relikwie św. s. Faustyny i bł. ks. Michała Sopoćki. – Stają dzisiaj przed nami św. s. Faustyna i bł. ks. Michał Sopoćko, którzy przekazali nam naukę o Bożym Miłosierdziu. Dzisiaj zapraszamy ich do naszej wspólnoty, choć tak naprawdę byli z nami od dawna, bo od kilkunastu lat w naszej świątyni w każdy piątek o godz. 15 odmawiana jest Koronka do Miłosierdzia Bożego i sprawowana Msza św. o Bożym Miłosierdziu. Zapraszamy ich, by nas ubogacili, by wyjednali u Boga łaski, które są potrzebne naszej parafialnej rodzinie (...). Z radością i wdzięcznością przyjmujemy ich relikwie, będziemy otaczać je czcią i prosić, by przekazywali Bogu wszystko, co jest w naszych sercach – powiedział ks. proboszcz Wacław Nowak na początku Eucharystii, witając Metropolitę Szczecińsko-Kamieńskiego.
Kard. Stanisław Dziwisz, wieloletni sekretarz Jana Pawła II (1978-2005), wziął udział w debacie na temat ewentualnej rezygnacji z urzędu papieża Franciszka. Powiedział włoskiej gazecie „Repubblica”: „Nie schodzi się z krzyża Chrystusa. Nigdy. Nie zrobił tego po strasznym zamachu w 1981 r., ani 24 lata później, gdy choroba przykuła go do łóżka, bez głosu, bez sił, ale w służbie Kościołowi z sercem i duszą oraz czujnym umysłem”.
O Franciszku, który od prawie trzech tygodni przebywa w tej samej sali szpitalnej, co jego poprzednik z Polski, kard. Dziwisz powiedział: „Jestem pewien, że Franciszek zrobi to samo (...). Będzie przewodził Kościołowi tak długo, jak zechce tego Bóg. Będzie nadal mocno obejmował krzyż i nie cofnie się ani o krok”.
Ojcze mój, jeśli nie może ominąć Mnie ten kielich, i muszę go wypić, niech się stanie wola Twoja. /Mt 26,42.
Po ludzku to szalenie trudne poddać się woli Bożej. Będąc tu na ziemi nie znam planu, jaki ma dla mnie Bóg, a i tak idę za Nim, bo ufam, że ten plan jest dla mnie najlepszy. Utrata upragnionego dziecka, które
nawet nie zdążyło przyjść na świat to największy ból, jakiego doznałem. Patrzenie na cierpienie żony,
moja fizyczna bezradność i brak zrozumienia wśród otaczających nas ludzi, doprowadzały do zadawania pytań: „Boże, czemu my? Czemu inni mogą, a my nie? Czemu nie chcesz nam pomóc?”. Długie rozmowy,
cierpliwe modlitwy i pogłębianie relacji małżeńskiej doprowadziły nas małymi krokami do momentu, w
którym staliśmy się spokojniejsi i znów chcieliśmy spróbować. Był w nas jakby promyk nadziei. Po
niespełna dwóch latach sytuacja się powtórzyła. Nasze drugie dziecko umarło, zanim przyszło na świat,
ale my jesteśmy zupełnie inni, wciąż mamy w sobie ten płomień. Jesteśmy spokojni i wierzący w
doskonałość Bożego planu, którego teraz nie rozumiemy i przyjmujemy ten krzyż, jednocześnie wierząc,
że po każdym Wielkim Piątku przyjdzie Zmartwychwstanie!
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
