To sformułowanie stało się mottem, które inspirowało twórców literatury i sztuki pokazujących bohaterów w drodze – wędrowców, pielgrzymów podążających w różnych kierunkach i w różnych celach.
Zawsze jednak przez tę drogę zyskiwali wiarę, wiedzę i mądrość. Biblia także często ukazuje ludzi jako wędrowców, ale nie tylko w znaczeniu geograficznym i czasowym, ale także jako ludzi wezwanych do rozwoju i duchowego wzrastania.
Termin homo viator – człowiek w drodze, pielgrzym – doskonale zrozumieli parafianie z Nowej Wsi Grodziskiej, którzy od niemal trzech lat nieustannie poznają Polskę i podbijają świat, nie tylko zgłębiając zagadnienia geografii i historii, ale także duchowości i wiary. Jako pielgrzymi pragną doświadczyć spotkania z Bogiem zwłaszcza w miejscach naznaczonych Jego szczególną obecnością. Stąpanie po ziemi, dotykanie kamieni, pamiątek, relikwii, nawiedzanie sanktuariów czy grobów świętych, to coś więcej, niż zwykła przygoda – to wkraczanie w sferę sacrum.
W tym roku w niemal pięćdziesięcioosobowej grupie z proboszczem ks. Łukaszem Langenfeldem postanowili przedłużyć świętowanie Zmartwychwstania Pańskiego i pod koniec oktawy wyruszyli do dwóch biblijnych krajów: Izraela i Egiptu, aby przez dwa tygodnie (od 14 do 28 kwietnia) poznawać tamtejszą kulturę, ziemię, sztukę, zabytki, obyczaje, a przede wszystkim na nowo odnaleźć Boga i pogłębić swoją osobową relację z Nim. W ten sposób uczynili ze swego podróżowania drogę w głębszym znaczeniu tego słowa – drogę ku szczególnemu doświadczeniu Boga, drogę ku zrozumieniu sensu życia, drogę ku świętości, ku zbawieniu.
Wszystko rozpoczęło się od wspólnej podróży do Warszawy, by tam – jeszcze przed wylotem do Izraela – wspólnie modlić się o dobre owoce pielgrzymowania. W odkrywaniu świętych miejsc oraz ich biblijnego znaczenia, historii i tradycji wspaniale pomagali pielgrzymom p. Małgosia Kurzajewska-Zarinah i jej mąż Ramzi, którzy wykazali się już po raz kolejny niesamowitym profesjonalizmem, doświadczeniem i wiedzą – teologiczną, historyczną i kulturową.
Pielgrzymi, słuchając na każdym kroku słowa Bożego, uczestnicząc w codziennej Eucharystii, spowiadając się, czy przyjmując Komunię św., z pomocą Ducha Świętego odkrywali to, co prawdziwe, co przedstawia wartość bez względu na zmieniające się okoliczności. Miejmy nadzieję, że swoich przemyśleń i przeżyć nie zatrzymają tylko dla siebie, ale umiejętnie będą się nimi dzielić ze wszystkimi.
Codzienne fotorelacje z parafialnej pielgrzymki śledziło w internecie ponad 4 tys. osób, które tak bardzo zafascynowała ta „Piąta Ewangelia”, że prosiły o zorganizowanie jeszcze jednej wyprawy. Pielgrzymowanie po Ziemi Zbawiciela powtórzymy więc w marcu przyszłego roku i już na nie zapraszamy (szczegóły na stronie parafii: www.anielskanowawiesgrodziska.pl).
Góra Tabor kojarzy nam się z Przemienieniem Pańskim, ale tam też, według tradycji, mieszkał Melchizedek, a po nim mnisi, m.in. paulini…
Tabor pokryty był za czasów Pana Jezusa gęstym lasem. Później wchodziło się tam po 4340 schodach do świątyni wybudowanej na miejscu Przemienienia Pańskiego. Obecnie na górę można dojechać jedną z kursujących taksówek, a kto czuje się na siłach, przemierza tę drogę pieszo. Na szczycie ukazuje się piękna świątynia, a przy niej… ruiny kryjące w sobie misterium zamierzchłych czasów.
Interesująca jest Grota Melchizedeka, związana ze strarożytną tradycją, mówiącą, że na Taborze mieszkał właśnie ten tajemniczy kapłan i król. Wspomina o tym również św. Atanazy. Jak wiemy, Melchizedek spotkał się z Abramem i ofiarował chleb i wino (por. Rodz. 14, 18-20). Co ciekawe, w Bazylice Grobu Pańskiego w Jerozolimie, w kaplicy Abisyńczyków, pokazywany był kamień, na którym miała dokonać się ta pierwsza tajemnicza ofiara, bedąca zapowiedzią Eucharystii. Na samym zaś Taborze stała przez wieki kaplica pod wezwaniem św. Melchizedeka.
Tajemnicza góra Tabor jest niejednokrotnie wspominana w Starym Testamencie oraz w literaturze okołobiblijnej. W midraszu „Yalkut” czytamy, że gdyby nie objawienie z nieba, to świątynia dla Jahwe stanęłaby na Taborze, a nie w Jerozolimie. Nie dziwi nas więc fakt, że Chrystus wybrał właśnie to wzniesienie, aby objawić siebie apostołom (por. Mt 17, 1-8).
Miejsce Przemienienia Pańskiego zostało upamiętnione jedną z pierwszych świątyń w Ojczyźnie Jezusa, ufundowaną przez św. Helenę na początku IV wieku. Sprzyjało to rozwojowi ruchu monastycznego. Tak jak na na Karmelu osiedlili się mnisi chrześcijańscy, na Taborze zakładali swoje eremy mnisi pochodzenia judeochrześcijańskiego.
W kolejnych latach Tabor przechodził burzliwe dzieje. Przechodził z rąk do rąk, będąc w posiadaniu: Persów, Arabów, Krzyżowców i na powrót Arabów. Na początku XII wieku ufundowano tutaj klasztor Benedyktynów (z Cluny), ale już pod koniec tamtego stulecia wzgórze zawłaszczyli sobie muzułmanie. Na początku XIII wieku Tabor wraca do chrześcijan. Król Węgier Andrzej II sprowadza na Tabor Zakon Eremitów św. Pawła Pustelnika, znanych nam pod popularną nazwą paulinów. Wkrótce dołączają do nich benedyktyni. Jednak już w 1263 r. sułtan Bibros zamienia klasztory i świątynie w rumowisko. Na początku XIV wieku kronikarz pisze z nieukrywanym żalem, że w tym świętym miejscu pozostały tylko ruiny porośnięte trawą. I tak było przez kolejne stulecia. W 1631 r. ojcowie franciszkanie uzyskali prawo własności do tego sanktuarium. Odtąd można było w większe uroczystości sprawować tutaj Eucharystię, ale nie pozwalano nic budować. Dlatego jeszcze w 1771 r. pielgrzym z Mediolanu o imieniu Antoni z nostalgią wspomina, iż wyspowiadał się pod drzewem, a do Komunii św. przystąpił na ruinach starożytnej świątyni.
Tak było do 1888 r., kiedy to erygowano klasztor franciszkański, którego pierwszym przełożonym był Polak - o. Alfons Dombrowski. Na początku XX wieku poświęcono nową świątynię, która do dziś koronuje mistyczne wzgórze Tabor.
Maj i czerwiec to miesiąc personalnych zmian wśród duchownych. Przedstawiamy bieżące zmiany księży proboszczów i wikariuszy w poszczególnych diecezjach.
Biskupi w swoich diecezjach kierują poszczególnych księży na nowe parafie.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
