Maj jest wyjątkowym miesiącem pod każdym względem. Czcimy wówczas w szczególny sposób Najświętszą Maryję Pannę, obchodzimy najważniejsze uroczystości związane z naszym narodem oraz Kościołem w Polsce.

W pasmo tych wyjątkowych zdarzeń wpisują się także święcenia kapłańskie w naszej archidiecezji, które 27 maja w bazylice archikatedralnej w Przemyślu przyjęło dziewięciu diakonów. Jest to szczególnie radosne wydarzenie dla naszego Kościoła lokalnego, gdyż na niwie Pańskiej w dzisiejszym, trudnym świecie wciąż jest zbyt mało głosicieli Dobrej Nowiny. Tym większe dziękczynienie i uwielbienie zanosimy do Wszechmogącego Boga, że zechciał obdarzyć nas swoim powołaniem i powierzyć w nasze ręce służbę w postaci sprawowania Najświętszych Sakramentów.

Święty Jan Paweł II powołanie kapłańskie nazwał „darem i tajemnicą”. Rzeczywiście tak patrzymy na to, co nas spotkało. Pochodzimy z różnych okolic naszej archidiecezji, wychowaliśmy się w różnych rodzinach, skończyliśmy różne szkoły, posiadamy różne zainteresowania, pasje i hobby, mamy różny bagaż życiowych doświadczeń, ale tym, co pomimo tylu różnic nas połączyło, były słowa Chrystusa ,,Pójdź za Mną”. Decydując się na drogę powołania wcale nie pożegnaliśmy się z wątpliwościami, czy to aby na pewno nasza ścieżka życia. Co jakiś czas one wracały, ale wówczas w naszych sercach odciskały znamię słowa, które już w swojej księdze zawarł Syrach: „Bądź Mi wierny, a zajmę się tobą, prostuj swe drogi i zaufaj Mi” (por. Syr 2,6).

Swoją ufność wyraziliśmy już rok temu przyjmując święcenia diakonatu. Dzisiaj jeszcze bardziej pragniemy to uczynić. Przez akt leżenia krzyżem przed ołtarzem podczas śpiewu Litanii do Wszystkich Świętych chcemy wyrazić całkowitą gotowość i wierność do podjęcia tej drogi. Wiemy, że sami na niej nie będziemy, gdyż tylko dzięki wsparciu i mocy płynących od źródła naszego powołania, którym jest Chrystus, będziemy mogli iść do świata, z którego zostaliśmy wezwani. Wiemy też, że na tej drodze towarzyszyć nam będzie modlitwa życzliwych nam osób, za którą z serca dziękujemy.

Kulminacyjnym i najważniejszym momentem święceń jest nałożenie rąk biskupa i modlitwa nad kandydatami. Pierwszy gest dokonał się w absolutnej ciszy, podchodziliśmy jeden za drugim do naszego arcybiskupa Adama, który powtórzył gest Apostołów udzielając nam Ducha Świętego i władzy do sprawowania sakramentów. Następnie ordynariusz naszej archidiecezji odmówił modlitwę, w której prosił Ducha Świętego, abyśmy stali się kapłanami na wzór Chrystusa, który nie przyszedł, aby Mu służono, lecz aby służyć. Właśnie tutaj objawia się prawdziwy cel powołania kapłańskiego, nie to by być urzędnikiem kościelnym, ale wiernym pasterzem, który swoje życie będzie poświęcał dla owiec, tzn. będzie się spalał dla wspólnoty sobie powierzonej. Nie wystarczy jednak chcieć służyć, ale trzeba nam nieustannie prosić Boga o łaskę wspomagającą nas w tym dziele. Dlatego też chcemy was prosić, byście i wy błagali za nami Dobrego Boga, aby nie zabrakło nam zapału i łaski na trud pełnienia misji Chrystusowego kapłaństwa.

Kolejnymi dopełniającymi obrzęd czynnościami były: ubranie nas w ornaty przez księży proboszczów z naszych rodzinnych parafii, namaszczenie naszych dłoni olejem krzyżma, oraz symbolicznie przekazanie nam kielicha i pateny na znak Eucharystii, którą będziemy sprawować.

Mamy nadzieję, że to nasze kapłaństwo będzie wędrówką dwóch bliskich sobie serc: mojego serca, serca kapłana i Serca Chrystusa, w które z każdym dniem będziemy chcieli się jeszcze mocniej zanurzać. Niech na tej drodze kapłańskiego życia Chrystus będzie nam Drogowskazem, Przewodnikiem, Obrońcą a przede wszystkim Przyjacielem.

Na koniec chcielibyśmy całej Redakcji oraz wszystkim Czytelnikom Niedzieli Przemyskiej z serca udzielić prymicyjnego błogosławieństwa: W imię Ojca i Syna i Ducha Świętego. Niech Pan Bóg wam wszystkim obficie błogosławi. Szczęść Boże!

ks. Piotr Bolanowski, parafia Iwonicz
„Panie, Ty wszystko wiesz, Ty wiesz, że Cię kocham” (J 21, 17)

ks. Norbert Faliszek, parafia Jaśliska
„Powierz Panu swoją drogę i zaufaj Mu: On sam będzie działał” (Ps 37,5)

ks. Łukasz Juszczyk, parafia Sanok Fara
„Paś owce moje!” (J 21, 17)

ks. Dariusz Kurzydło, parafia Rokietnica
„Nie bój się, wierz tylko” (Mk 5, 36)

ks. Karol Mendrala, parafia Kraczkowa
„Panie, do kogo pójdziemy? Ty masz słowa życia wiecznego” (J 6, 68)

ks. Wojciech Nogaj, parafia Brzozów
„Znam cię po imieniu i jestem ci łaskawy” (Wj 33, 12)

ks. Damian Ołowiańczyk, parafia Sanok Chrystusa Króla
„Pan moją mocą i źródłem męstwa” (Wj 15, 2)

ks. Dawid Orzechowski, parafia Średnia Wieś
„Kimże ja jestem, o Panie, Boże, i czym mój ród, że doprowadziłeś mnie aż dotąd?” (1 Krn 17,16)

ks. Marcin Piotrowski, parafia Piwoda
„O jak przedziwna wyrozumiałość Twej darmowej łaski, jak niepojęta czułość Twej miłości: By wyzwolić niewolnika, poświęciłeś Syna!” (fragment z Orędzia Paschalnego)