...w bazylice archikatedralnej Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny i św. Andrzeja Apostoła we Fromborku (diec. warmińska) znajdują się dwadzieścia trzy ołtarze?
Przywilej lokacyjny Frombork otrzymał 8 lipca 1310 r. od bp. Eberharda z Nysy. Początkowo miasto stanowiło własność biskupów warmińskich, a od 1320 r. należało do kapituły warmińskiej. Wybudowanie w latach 1329-88 katedry Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny i św. Andrzeja Apostoła znacznie podniosło prestiż miasta. Nieco później powstały: kaplice, zespół ołtarzy bocznych, kaplica św. Jerzego i kaplica Zbawiciela, św. Teodora i Wszystkich Świętych, zwana od nazwiska fundatora kaplicą Szembeka. Siedzibę kapituły we Fromborku tworzył gotycki kompleks zabudowań na wzgórzu katedralnym: archikatedra, pałac biskupi, kuria, kapitularz oraz mury obronne z basztami i wieżą Kopernika.
Najcenniejszym z ołtarzy jest dawny ołtarz główny, późnogotycki poliptyk szafiasty z 1504 r., wykonany w Toruniu, ufundowany przez bp. Łukasza Watzenrode, wuja Mikołaja Kopernika. Równie bogato zdobiony jest ołtarz św. Karola Boromeusza i św. Rozalii, ufundowany w 1640 r. przez bp. Mikołaja Szyszkowskiego – z wdzięczności za uratowanie diecezji przed szerzącą się wówczas zarazą.
Bazylika archikatedralna była również świadkiem życia i wiary kanonika Mikołaja Kopernika, który zamieszkał we Fromborku w 1510 r. Początkowo był wizytatorem, posłem i kanclerzem kapituły, później generalnym administratorem biskupstwa. Jako kanonik był członkiem Warmińskiej Kapituły Katedralnej, posiadał w katedrze swój ołtarz i dwie kanonie. Tu opracował swoje najważniejsze dzieło De revolutionibus orbium coelestium (O obrotach sfer niebieskich), prowadził obserwacje nieba i dokonywał odkryć. Jego doczesne szczątki spoczęły w murach bazyliki w maju 1543 r. Biskup Marcin Kromer ufundował mu epitafium, natomiast dzieła Kopernika są przechowywane w biskupiej bibliotece.
Rok 2023 to rok jubileuszu 550. rocznicy urodzin i 480. rocznicy śmierci kanonika Mikołaja Kopernika – wielkiego astronoma, prawnika, matematyka, lekarza i ekonomisty.
Mikołaj Kopernik był wybitnym renesansowym polihistorem, zajmował się m.in. astronomią, matematyką, prawem, ekonomią, strategią wojskową, astrologią, był również lekarzem i tłumaczem
W 2013 roku przeżywamy dwie rocznice związane z wybitnym Polakiem, genialnym astronomem, Mikołajem Kopernikiem – 540. rocznicę urodzin i 470. rocznicę jego śmierci.
Św. Jan Nepomucen urodził się w Pomuku (Nepomuku) koło Pragi.
Jako młody człowiek odznaczał się wielką pobożnością i religijnością.
Pierwsze zapiski o drodze powołania kapłańskiego Jana pochodzą z
roku 1370, w których figuruje jako kleryk, zatrudniony na stanowisku
notariusza w kurii biskupiej w Pradze. W 1380 r. z rąk abp. Jana
Jenzensteina otrzymał święcenia kapłańskie i probostwo przy kościele
św. Galla w Pradze. Z biegiem lat św. Jan wspinał się po stopniach
i godnościach kościelnych, aż w 1390 r. został mianowany wikariuszem
generalnym przy arcybiskupie Janie. Lata życia kapłańskiego św. Jana
przypadły na burzliwy okres panowania w Czechach Wacława IV Luksemburczyka.
Król Wacław słynął z hulaszczego stylu życia i jawnej niechęci do
Rzymu. Pragnieniem króla było zawładnąć dobrami kościelnymi i mianować
nowego biskupa. Na drodze jednak stanęła mu lojalność i posłuszeństwo
św. Jana Nepomucena.
Pod koniec swego życia pełnił funkcję spowiednika królowej
Zofii na dworze czeskim. Zazdrosny król bezskutecznie usiłował wydobyć
od Świętego szczegóły jej spowiedzi. Zachowującego milczenie kapłana
ukarał śmiercią. Zginął on śmiercią męczeńską z rąk króla Wacława
IV Luksemburczyka w 1393 r. Po bestialskich torturach, w których
król osobiście brał udział, na pół żywego męczennika zrzucono z mostu
Karola IV do rzeki Wełtawy. Ciało znaleziono dopiero po kilku dniach
i pochowano w kościele w pobliżu rzeki. Spoczywa ono w katedrze św.
Wita w bardzo bogatym grobowcu po prawej stronie ołtarza głównego.
Kulisy i motyw śmierci Świętego przez wiele lat nie był znany, jednak
historyk Tomasz Ebendorfer około 1450 r. pisze, że bezpośrednią przyczyną
śmierci było dochowanie przez Jana tajemnicy spowiedzi. Dzień jego
święta obchodzono zawsze 16 maja. Tylko w Polsce, w diecezji katowickiej
i opolskiej obowiązuje wspomnienie 21 maja, gdyż 16 maja przypada
św. Andrzeja Boboli. Jest bardzo ciekawą kwestią to, że kult św.
Jana Nepomucena bardzo szybko rozprzestrzenił się na całą praktycznie
Europę.
W wieku XVII kult jego rozpowszechnił się daleko poza
granice Pragi i Czech. Oficjalny jednak proces rozpoczęto dopiero
z polecenia cesarza Józefa II w roku 1710. Papież Innocenty XII potwierdził
oddawany mu powszechnie tytuł błogosławionego. Zatwierdził także
teksty liturgiczne do Mszału i Brewiarza: na Czechy, Austrię, Niemcy,
Polskę i Litwę. W kilka lat potem w roku 1729 papież Benedykt XIII
zaliczył go uroczyście w poczet świętych.
Postać św. Jana Nepomucena jest w Polsce dobrze znana.
Kult tego Świętego należy do najpospolitszych. Znajduje się w naszej
Ojczyźnie ponad kilkaset jego figur, które można spotkać na polnych
drogach, we wsiach i miastach. Często jest ukazywany w sutannie,
komży, czasem w pelerynie z gronostajowego futra i birecie na głowie.
Najczęściej spotykanym atrybutem św. Jana Nepomucena jest krzyż odpustowy
na godzinę śmierci, przyciskany do piersi jedną ręką, podczas gdy
druga trzyma gałązkę palmową lub książkę, niekiedy zamkniętą na kłódkę.
Ikonografia przedstawia go zawsze w stroju kapłańskim, z palmą męczeńską
w ręku i z palcem na ustach na znak milczenia. Również w licznych
kościołach znajdują się obrazy św. Jana przedstawiające go w podobnych
ujęciach. Jest on patronem spowiedników i powodzian, opiekunem ludzi
biednych, strażnikiem tajemnicy pocztowej.
W Polsce kult św. Jana Nepomucena należy do najpospolitszych.
Ponad kilkaset jego figur można spotkać na drogach polnych. Są one
pamiątkami po dziś dzień, dawniej bardzo żywego, dziś już jednak
zanikającego kultu św. Jana Nepomucena.
Nie ma kościoła ani dawnej kaplicy, by Święty nie miał
swojego ołtarza, figury, obrazu, feretronu, sztandaru. Był czczony
też jako patron mostów i orędownik chroniący od powodzi. W Polsce
jest on popularny jako męczennik sakramentu pokuty, jako patron dobrej
sławy i szczerej spowiedzi.
W sobotę 17 maja - w przededniu uroczystego rozpoczęcia urzędowania przez Leona XIV - we francuskim Chambéry odbyła się beatyfikacja urodzonego tam w pierwszej połowie XIX wieku kapłana Kamila Costa de Beauregarda. Temu pierwszemu w nowym pontyfikacie obrzędowi tego rodzaju przewodniczył w miejscowej katedrze pw. św. Franciszka Salezego nuncjusz apostolski we Francji abp Celestino Migliore. Nowy błogosławiony zasłynął z działalności wychowawczo-ewangelizacyjnej wśród młodzieży męskiej, wspierany w tym przez św. Jana Bosco.
Kamil (Camille) Costa de Beauregard urodził się 17 lutego 1841 w Chambéry - stolicy Sabaudii - w rodzinie markiza Pantaléona Costa de Beauregarda i Marty de Saint Georges de Vérac jako piąte z 11 ich dzieci. Ich wychowaniem zajmowała się głównie matka, gdyż ojciec często bywał na dworze książęcym w Turynie, z którym był blisko związany. Chłopiec uczył się w domu i w szkołach katolickich, ale w 1854 ciężko zachorował i wyjechał na dalszą naukę do Tuluzy.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
