Słowa: "Czego chcesz od nas, Panie, za Twe hojne dary? Czego za dobrodziejstwa, którym nie masz miary? Kościół Cię nie ogarnie, wszędy pełno Ciebie i w otchłani, i w morzu, na ziemi
i w niebie" zamieścili księża neoprezbiterzy na swoich prymicyjnych zaproszeniach. Dwunastu diakonów z Wyższego Seminarium Duchownego w Łomży przyjęło 31 maja br. w katedrze łomżyńskiej
święcenia kapłańskie, których udzielił bp Stanisław Stefanek. We Mszy św. udział wzięli: bp. Tadeusz Zawistowski, Księża Profesorowie, księża pracujący w łomżyńskiej Kurii, proboszczowie, ojcowie
zakonni, siostry zakonne, bracia zakonni oraz rodziny nowo wyświęconych.
Msza św. rozpoczęła się o godz. 10.00. Przed jej rozpoczęciem wierni mogli wysłuchać komentarza liturgicznego wygłoszonego przez ks. prał. Jana Sołowianiuka - wikariusza biskupiego. W homilii
Pasterz diecezji wyraził radość, że w tym roku święcenia kapłańskie przypadły w święto Nawiedzenia Najświętszej Maryii Panny. "To jest pewien znak dla naszych braci neoprezbiterów, aby Wieczernik
Chrystusa wpisać w scenę nawiedzenia Maryi" - powiedział Biskup Stanisław. "Każdy z was powinien dzisiaj powtarzać słowa: «Wielbi dusza moja Pana (...), bo wielkie rzeczy mi uczynił».
To jest dla was zadanie, abyście biorąc swoje kapłaństwo, nieśli je do ludzi potrzebujących, zapomnianych, którzy przeżywają trudną codzienność naszego ojczyźnianego życia" - dodał. Neoprezbiterzy otrzymali
od Księdza Biskupa w podarunku ostatnią encyklikę Ojca Świętego Ecclesia de Eucharystia. W imieniu nowo wyświęconych za trud wychowania i nauczania podziękował wszystkim ks. Wojciech
Chudzik. Po zakończeniu Mszy św. Biskup Stanisław zaprosił do Domu Biskupiego rodziców i rodzeństwo nowych kapłanów. Tam księża odebrali dokumenty kapłańskie. "Na dekrety kierujące was na placówkę
duszpasterską musicie jeszcze poczekać. Stanie się to w dniu zakończenia roku akademickiego w Wyższym Seminarium Duchownym" - oświadczył Ksiądz Biskup.
Msze św. prymicyjne neoprezbiterzy odprawili w swoich rodzinnych parafiach, tj.: w Łosewie, Zambrowie, Lubielu Nowym, Łomży, Ostrołęce, Wąsoszu, Płoniawach, Wysokiem Mazowieckiem, Grajewie,
Wiźnie, Płonce Kościelnej. Dziękczynną Mszę św. odprawili także w seminaryjnej kaplicy oraz na Jasnej Górze. Teraz księży czeka krótki urlop, by pod koniec czerwca stawić się do pracy w wyznaczonych
diecezjalnych placówkach.
„Nie wykluczajmy cierpienia z naszych środowisk. Uczyńmy z niego raczej okazję do wspólnego wzrastania, aby pielęgnować nadzieję dzięki miłości, którą Bóg jako pierwszy rozlał w sercach naszych” - zaapelował Ojciec Święty do chorych i pracowników służby zdrowia. Przybyli oni do Rzymu na swe uroczystości jubileuszowe. Przygotowaną przez Franciszka homilię odczytał proprefekt Dykasterii do spraw Ewangelizacji, abp Rino Fisichella.
„Oto Ja dokonuję rzeczy nowej; pojawia się właśnie. Czyż jej nie poznajecie?” (Iz 43, 19). Są to słowa, które Bóg, za pośrednictwem proroka Izajasza, kieruje do ludu Izraela będącego na wygnaniu w Babilonie. Dla Izraelitów jest to trudny okres, wydaje się, że wszystko zostało stracone. Jerozolima została zdobyta i spustoszona przez żołnierzy króla Nabuchodonozora II, a wygnanemu ludowi nic nie pozostało. Perspektywa wydaje się być zamknięta, przyszłość mroczna, wszelka nadzieja zniweczona. Wszystko może skłaniać wygnańców do załamania się, do gorzkiej rezygnacji, do poczucia, że nie są już błogosławieni przez Boga.
Wielki Post to czas, w którym Kościół szczególną uwagę zwraca na krzyż i dzieło zbawienia, jakiego na nim dokonał Jezus Chrystus. Krzyże z postacią Chrystusa znane są od średniowiecza (wcześniej były wysadzane drogimi kamieniami lub bez żadnych ozdób). Ukrzyżowanego pokazywano jednak inaczej niż obecnie. Jezus odziany był w szaty królewskie lub kapłańskie, posiadał koronę nie cierniową, ale królewską, i nie miał znamion śmierci i cierpień fizycznych (ta maniera zachowała się w tradycji Kościołów Wschodnich). W Wielkim Poście konieczne było zasłanianie takiego wizerunku (Chrystusa triumfującego), aby ułatwić wiernym skupienie na męce Zbawiciela. Do dzisiaj, mimo, iż Kościół zna figurę Chrystusa umęczonego, zachował się zwyczaj zasłaniania krzyży i obrazów.
Współczesne przepisy kościelne z jednej strony postanawiają, aby na przyszłość nie stosować zasłaniania, z drugiej strony decyzję pozostawiają poszczególnym Konferencjom Episkopatu. Konferencja Episkopatu Polski postanowiła zachować ten zwyczaj od 5 Niedzieli Wielkiego Postu do uczczenia Krzyża w Wielki Piątek.
Zwyczaj zasłaniania krzyża w Kościele w Wielkim Poście jest ściśle związany ze średniowiecznym zwyczajem zasłaniania ołtarza. Począwszy od XI wieku, wraz z rozpoczęciem okresu Wielkiego Postu, w kościołach zasłaniano ołtarze tzw. suknem postnym. Było to nawiązanie do wieków wcześniejszych, kiedy to nie pozwalano patrzeć na ołtarz i być blisko niego publicznym grzesznikom. Na początku Wielkiego Postu wszyscy uznawali prawdę o swojej grzeszności i podejmowali wysiłki pokutne, prowadzące do nawrócenia. Zasłonięte ołtarze, symbolizujące Chrystusa miały o tym ciągle przypominać i jednocześnie stanowiły post dla oczu. Można tu dopatrywać się pewnego rodzaju wykluczenia wiernych z wizualnego uczestnictwa we Mszy św. Zasłona zmuszała wiernych do przeżywania Mszy św. w atmosferze tajemniczości i ukrycia.
Wrażenie podczas spotkania robił kościół pełen kobiet
„Córka Głosu” – pod takim hasłem w sanktuarium w Otyniu odbyło się wielkopostne czuwanie dla kobiet.
Był czas na konferencję, modlitwę wstawienniczą, adorację Najświętszego Sakramentu i oczywiście Eucharystię. Czuwanie, które odbyło się 5 kwietnia, poprowadziła Wspólnota Ewangelizacyjna „Syjon” wraz z zespołem, a konferencję skierowaną do pań, które wyjątkowo licznie przybyły tego dnia na spotkanie, wygłosiła Justyna Wojtaszewska. Liderka wspólnoty podzieliła się w nim osobistym doświadczeniem swojego życia. – Konferencja jest zbudowana na moim świadectwie życia kobiety, która doświadczyła nawrócenia przez słowo Boże i która każdego dnia, kiedy to słowo otwiera, zmienia przez to swoją rzeczywistość. Składając swoje świadectwo chciałam zaprosić kobiety naszego Kościoła katolickiego do wejścia na tą drogę, żeby nauczyć się życia ze słowem Bożym i tak to spotkanie dzisiaj przygotowaliśmy, żeby kobiety poszły dalej i dały się zaprosić w tą zamianę: przestały analizować, zamartwiać się, tylko, żeby uczyły się tego, że głos Boga jest pierwszym źródłem życia, z którego czerpiemy każdego dnia. Taki jest zamysł tego spotkania, dlatego nazywa się ono „Córka Głosu” – mówi liderka Wspólnoty Ewangelizacyjnej „Syjon”.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
