Reklama

Niedziela w Warszawie

W zwyczajności Nazaretu

O tym, czy da się żyć duchowością nazaretańską w życiu świeckim, o ewangelizacji młodzieży i planach warszawskiej prowincji na najbliższe lata, z s. Wiesławą Hyzińską CSFN rozmawia Łukasz Krzysztofka.

Niedziela warszawska 48/2022, str. I

[ TEMATY ]

nazaretanki

Archiwum s. WH

S. Wiesława Hyzińska, nazaretanka

S. Wiesława Hyzińska, nazaretanka

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Łukasz Krzysztofka: Została Siostra wybrana przełożoną prowincjalną warszawskiej Prowincji Najświętszego Imienia Jezus. Jak odczytała Siostra ten wybór?

S. Wiesława Hyzińska: Zrozumiałam, że Bóg pragnie ode mnie jeszcze głębszej relacji z Nim, całkowitego oddania się Jemu. Po to, by moje serce stawało się coraz szersze dla moich sióstr, by było w nim coraz więcej miłości, cierpliwości i wyrozumiałości, by była to miłość już nie tylko siostrzana, ale matczyna – wyrażająca się w trosce i odpowiedzialności.

Na czym opiera się duchowość nazaretanek?

Życie Świętej Rodziny pokazuje nam, że Bóg jest obecny w najprostszych i najzwyklejszych doświadczeniach ludzkiego życia. Maryja i Józef inspirują nas pięknem ukrytego życia przeżywanego w głębokiej wierze i zażyłości z Jezusem. Duchowość nazaretańska jest mistyką zwyczajności.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Czy można żyć tą duchowością w życiu świeckim?

Przy zgromadzeniu działa Stowarzyszenie Najświętszej Rodziny, które gromadzi rodziny, jak i osoby samotne pragnące żyć charyzmatem Nazaretu. Dla młodzieży siostry prowadzą Duszpasterstwo Młodzieży Nazaretańskiej. Organizujemy również regularne spotkania przy swoich klasztorach, szkołach i przedszkolach. W czasie wakacyjnym prowadzimy rekolekcje, pielgrzymki i wiele innych form, które pozwalają świeckim zanurzyć się w duchowości Nazaretu i wprowadzać ją w swoją codzienność.

W jakich krajach pracują siostry?

Nasze siostry mieszkają i posługują w 140 wspólnotach w 14 krajach na 5 kontynentach, m.in. w Kazachstanie, USA, Australii, Anglii, Francji, Ukrainie i Włoszech. Najmłodszymi placówkami misyjnymi nazaretanek są domy w Ghanie i Hiszpanii. Najwięcej sióstr jest w Polsce.

Czym zajmują się siostry w Polsce i na świecie?

Jesteśmy przy odrzuconych i opuszczonych, prowadząc okna życia, domy samotnej matki, domy dziecka, domy opieki dla osób starszych czy niepełnosprawnych. Nazaretanki to także lekarki, pielęgniarki i opiekunki. Angażujemy się również w wychowanie i edukację dzieci i młodzieży, prowadząc żłobki, przedszkola, szkoły i świetlice środowiskowe. Ważnym elementem naszej posługi jest pomoc duchowa: siostry prowadzą domy rekolekcyjne, organizują rekolekcje i dni skupienia.

Reklama

Ile trwa i jak wygląda formacja u nazaretanek?

Formacja początkowa składa się z 4 etapów: aspiratu, postulatu, nowicjatu i junioratu. Po tym czasie, czyli co najmniej po 8 latach, siostra składa śluby wieczyste. Aspirat to duchowe włączenie do zgromadzenia, kiedy dziewczyna rozpoznaje czy Bóg rzeczywiście wzywa ją do życia zakonnego. Postulat jest początkiem życia we wspólnocie. Siostry poznają charyzmat i historię zgromadzenia, a przede wszystkim codzienność, którą żyją nazaretanki. Przyjmując biały welon i nowe imię zakonne, siostry rozpoczynają nowicjat, gdzie przygotowują się do oddania życia Jezusowi w ślubach czystości, ubóstwa i posłuszeństwa. Przez kolejnych 5 lat siostry co roku ponawiają śluby, by ostatecznie w zaślubinach wieczystych oddać się Bogu na zawsze.

Jak trafiła Siostra do Sióstr Najświętszej Rodziny z Nazaretu i dlaczego właśnie to zgromadzenie?

Pragnęłam być misjonarką i oddać się Bogu poprzez posługę biednym i cierpiącym. Zastanawiając się nad wyborem zgromadzenia, spisałam na kartce te, w których mogłabym posługiwać jako pielęgniarka, ale za każdym razem pojawiały się także nazaretanki. Uznałam, że muszę je dodać do listy, ale i tak założyłam, że do nich nie wstąpię, bo ich chryzmat to głównie wychowanie i edukacja. Ostatecznie na liście pozostały dwa zgromadzenia: albertynki i nazaretanki. Do obu wysłałam list. Ten napisany do nazaretanek dotarł do sióstr 25 listopada, w uroczystość bł. Franciszki Siedliskiej, założycielki zgromadzenia. Postanowiłam odwiedzić siostry nazaretanki, a w drodze powrotnej zatrzymać się u albertynek. Do nazaretanek w Kaliszu przyjechałam 28 grudnia... i to, jak siostry mnie powitały i przyjęły sprawiło, że nigdy już nie dojechałam do sióstr albertynek. Postulantki zaśpiewały „Był w Nazarecie dom” i moje serce przepadło! Do dziś pamiętam to uczucie, które mnie wtedy ogarnęło – a było to ponad 30 lat temu! Poczułam szczęście i ogromny wewnętrzny pokój i już wiedziałam, że to jest mój dom. Najpiękniejsze zgromadzenie, które sam Bóg dla mnie wybrał i upatrzyła mnie sobie bł. Franciszka Siedliska.

Reklama

Co jest dla Siostry najpiękniejsze na drodze powołania zakonnego?

Doświadczenie bycia kochaną przez Pana Boga i obdarowaną łaską powołania. Poczucie spełnienia i szczęścia, to pokój serca, który tkwi głęboko w duszy nawet w chwilach trudnych. A także poczucie, że Bóg jest blisko i to naprawdę wystarczy.

W jaki sposób ewangelizować dzisiaj ludzi młodych?

Jako siostry nazaretanki staramy się nieustannie poszukiwać nowych form dotarcia do ludzi, zwłaszcza do młodzieży. W dzisiejszym zabieganym świecie młody człowiek najbardziej potrzebuje obecności drugiej osoby, tego, by zatrzymać się z nim, wysłuchać i wsłuchać się razem z nim w głos Boga. Młodzi potrzebują naszego świadectwa oraz towarzyszenia im w ich zmaganiach i odkrywaniu planów Boga wobec nich.

Jakie zadania i plany ma Siostra na najbliższą kadencję jako przełożona prowincjalna?

Siostry nazaretanki zbliżają się do pięknego czasu jubileuszowego: 150-lecia istnienia zgromadzenia oraz 100-lecia działalności prowincji warszawskiej. Jest więc przestrzeń i potrzeba, by na nowo powrócić do korzeni Nazaretu, do spuścizny, którą pozostawiła nam Franciszka Siedliska. Będzie to czas, kiedy razem z moimi siostrami poprzez wspólnotowe i indywidualne rozeznawanie będziemy starały się odczytywać dokąd kieruje nas Duch Święty, jakie stawia przed nami nowe inspiracje i wyzwania. Pragniemy nieustannie odpowiadać na potrzeby Kościoła i rodzin.

S. Wiesława Hyzińska, nazaretanka, przełożona Prowincjalna warszawskiej Prowincji Najświętszego Imienia Jezus

2022-11-22 14:17

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Poświęcono baranki, z których wełny powstaną paliusze

[ TEMATY ]

paliusz

nazaretanki

św. Agnieszka

Archiwum sióstr nazaretanek w Rzymie

Jak co roku w uroczystość św. Agnieszki, w rzymskiej bazylice św. Agnieszki za Murami poświęcono dwie owieczki, których wełna zostanie użyta do utkania paliuszy dla nowych arcybiskupów. I choć tradycja ta ewoluowała w ostatnich latach, bowiem od 2019 r. papież nie błogosławi już zwierzątek w Watykanie, to jednak, nieprzerwanie od drugiej połowy XIX w., ważną rolę w całym obrzędzie odgrywają polskie siostry zakonne – nazaretanki z domu macierzystego zgromadzenia przy via Machiavelli.

Tradycja błogosławienia baranków we wspomnienie św. Agnieszki sięga najprawdopodobniej IV w. „Od VI w. mówi się o błogosławieństwie jagniątek przy grobie Agnieszki – wyjaśniał w rozmowie z Radiem Watykańskim opat kanoników laterańskich z bazyliki św. Agnieszki za Murami, o. Franco Bergamin – Tradycja ta jest kontynuowana do dnia dzisiejszego. Zwierzęta, dostarczane przez kanoników z bazyliki św. Agnieszki, były darem kanoników Jana na Lateranie w podzięce za posługę, jaką pełnili oni na Lateranie”. Po Mszy św. w bazylice św. Agnieszki, podczas której były one błogosławione po raz pierwszy, w uroczystej procesji przewożono je do Ojca Świętego, który błogosławił je ponownie i przekazywał benedyktynkom z klasztoru przy Bazylice św. Cecylii na Zatybrzu, które hodowały zwierzątka aż do Wielkiego Tygodnia, a następnie strzygły je, by z ich wełny mogły zostać wykonane paliusze, nakładane nowym metropolitom przez Ojca Świętego w uroczystość św. Piotra i Pawła.

CZYTAJ DALEJ

Pogrzeb bez Mszy św. w czasie Triduum Paschalnego

[ TEMATY ]

duszpasterstwo

pogrzeb

Eliza Bartkiewicz/episkopat.pl

Nie wolno celebrować żadnej Mszy świętej żałobnej w Wielki Czwartek - przypomina liturgista ks. Tomasz Herc. Każdego roku pojawiają się pytania i wątpliwości dotyczące sprawowania obrzędów pogrzebowych w czasie Triduum Paschalnego i oktawie Wielkanocy.

Ks. Tomasz Herc przypomniał, że w Wielki Czwartek pogrzeb odbywa się normalnie ze śpiewem. Nie wolno jednak tego dnia celebrować żadnej Mszy Świętej żałobnej. W kościele sprawuje się liturgię słowa i obrzęd ostatniego pożegnania. Nie udziela się też uczestnikom pogrzebu Komunii świętej.

CZYTAJ DALEJ

Ojciec Pio tajemnice Męki Pańskiej nie tylko kontemplował, ale jej ślady nosił na ciele

2024-03-28 23:15

[ TEMATY ]

Droga Krzyżowa

św. o. Pio

Wydawnictwo Serafin

O. Pio

O. Pio

Mistycy wynagrodzenia za grzechy są powołani do wzięcia w milczeniu grzechów i cierpienia świata na siebie, w zjednoczeniu z Jezusem z Getsemani. Rzeczywiście, Ojciec Pio tajemnice Męki Pańskiej nie tylko kontemplował i boleśnie przeżywał, ale jej ślady nosił na własnym ciele, aby w zjednoczeniu ze swoim Boskim Mistrzem współdziałać w wynagradzaniu za ludzkie grzechy. Jako czciciel Męki Pańskiej chciał, aby i inni korzystali z jego dobrodziejstwa.

„Misterium miłości. Droga krzyżowa z Ojcem Pio” to rozważania drogi krzyżowej, które proponuje nam br. Błażej Strzechmiński OFMCap - znawca życia i duchowości Ojca Pio. Rozważania każdej ze stacji przeplatane są z fragmentami pism Stygmatyka. Książka wydana jest w niewielkiej, poręcznej formie i zawiera także miejsce na własne notatki, co doskonale nadaje się do osobistej kontemplacji Drogi krzyżowej.

CZYTAJ DALEJ
Przejdź teraz
REKLAMA: Artykuł wyświetli się za 15 sekund

Reklama

Najczęściej czytane

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję