W Lubuskiej Wojewódzkiej Komendzie OHP odbyły się VI Zielonogórskie Warsztaty Liturgiczno-Muzyczne, których zwieńczeniem był Koncert Wielbienia w parafii św. Urbana I.
Szósta edycja wydarzenia odbyła się w dniach 7-9 października. Zgromadziła 200 uczestników nie tylko z diecezji, ale również z innych regionów Polski. Warsztaty poprowadzili znani i cenieni w kraju kompozytorzy muzyki chrześcijańskiej: Hubert Kowalski, Leopold „Poldek” Twardowski i Jakub Tomalak. – Nasze warsztaty cieszą się ogromną popularnością już w całej Polsce. Mówimy, że są ogólnopolskie, gdyż przyjeżdżają na nie uczestnicy z całego kraju. Dlaczego? Po to, żeby nauczyć się nowych utworów i pieśni, doświadczyć tego pięknego współbrzmienia chórów, a także przeżyć fantastyczne rekolekcje, ponieważ wielu uczestników doświadcza tutaj również aspektów duchowych – powiedziała Natalia Makuch, organizatorka warsztatów.
– W tych warsztatach biorę udział po raz pierwszy. Zmotywowała mnie moja znajoma, Irena, która prowadzi naszą scholę parafialną, zresztą wszyscy tutaj jesteśmy. Dla mnie to przede wszystkim wzrastanie i formacja duchowa, poznanie wspaniałych, ciekawych ludzi i doświadczenie w nich Boga – powiedziała Monika Bylica z parafii Miłosierdzia Bożego w Zielonej Górze. – Jestem tutaj od pięciu lat, co roku. Są tu wspaniała atmosfera, wspaniali ludzie i prowadzący. Czuć tutaj Boga, miłość, dlatego zawsze czekam z utęsknieniem na następne, jak tylko jedne się kończą – dodała Irena Rzepniak.
– Dążymy do wieczornego Koncertu Wielbienia, poświęcamy bardzo dużo czasu, żeby jak najlepiej przygotować to wydarzenie pod kątem muzycznym. To może wyglądać tak, że skupiamy się tylko na muzyce, ale tak naprawdę przez piękną muzykę, bardzo dobrze przygotowany koncert, będziemy dawać ludziom przestrzeń do uwielbienia, do modlitwy – powiedział Jakub Tomalak, który po raz pierwszy jako prowadzący wziął udział w Zielonogórskich Warsztatach Liturgiczno-Muzycznych.
W ciągu ostatniej dekady leczenie nowotworów przeszło prawdziwą rewolucję, która radykalnie zmieniła rokowania wielu pacjentów. Nowotwory, które kiedyś były wyrokiem, dziś stają się chorobami przewlekłymi. Choć leczenie onkologiczne jest coraz skuteczniejsze, nadal wiąże się z istotnymi skutkami ubocznymi i toksycznością, które mogą wpływać na jakość życia pacjenta. Wielu pacjentów chce świadomie i bezpiecznie wspierać swój organizm w walce z chorobą korzystając z potencjału medycyny komplementarnej. Dziś różne grupy interesu chcą odebrać im tę szansę.
Julia jeszcze jako nastolatka zachorowała na nowotwór mózgu. Diagnoza brzmiała strasznie: „gwiaździak drugiego stopnia, nieoperacyjny”. Dla Julii i jej mamy był to szok. Dotąd była aktywną nastolatką, uprawiała sport, lubiła taniec i pływanie. Choroba wywróciła ich życie do góry nogami. Po wielu miesiącach diagnozy trafiła do jednego z warszawskich szpitali, gdzie rozpoczęła chemioterapię. Bardzo szybko z wysportowanej nastolatki zmienia się nie do poznania. Miała problem z apetytem, schudła, często wymiotowała, wypadły jej włosy. Z dnia na dzień jej stan się pogarszał, a dotychczasowa terapia nie przynosiła oczekiwanych rezultatów. Z dnia na dzień jej ciało było coraz słabsze, jednak coraz silniejsza była chęć życia. – Nie chciałam rezygnować z leczenia konwencjonalnego, ale przez ogromne osłabienie organizmu nie byłam w stanie normalnie funkcjonować. Przede mną była studniówka i przede wszystkim matura. Nie chciałam rezygnować z życia – wspomina Julia.
Papież Leon XIV upoważnił Dykasterię Spraw Kanonizacyjnych do ogłoszenia trzech dekretów. Dwa z nich dotyczą ofiary życia biskupa i siostry zakonnej, a trzeci heroiczności cnót. 12 lipca 2017 r. został ogłoszony list apostolski w formie «motu proprio» „Maiorem hac dilectionem”, na mocy którego Papież Franciszek ustanowił, że heroiczne ofiarowanie życia jest kolejnym, obok męczeństwa i heroiczności cnót, powodem do beatyfikacji i kanonizacji.
Pierwszy z dekretów o ofierze życia dotyczy bp. Alejandro Labaka Ugarte OFM Cap, który urodził się 19 kwietnia 1920 r. w Beizama (Hiszpania). W 1932 r. wstąpił do seminarium duchownego kapucynów w Alsasua; 14 sierpnia 1937 r. przyjął habit kapucynów w nowicjacie w Sangüesa. Śluby zakonne złożył 15 sierpnia 1938 r., a śluby wieczyste 29 września 1942 r. Święcenia kapłańskie przyjął 22 grudnia 1945 r. w Pampelunie. Przełożeni, akceptując jego silne pragnienie udania się na misje, 17 lipca 1946 r. wysłali go do misji kapucynów prowincji Nawarra w Pingliang w Chinach, gdzie pozostał do 1953 r., kiedy to wraz z innymi misjonarzami został wydalony przez reżim maoistowski i musiał powrócić do ojczyzny.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.