2023 r. będzie wyjątkowy dla parafii Balice w dekanacie buskim. Pięknie położona na Ponidziu parafia już teraz, we wrześniu, realizuje pod kierunkiem proboszcza ks. Stanisława Idziaka solenny program duszpasterski.
Oparty o lokalną maryjność i ducha pielgrzymkowego, ów program wyrasta z tożsamości sięgającej korzeniami kilka wieków wstecz. Przypomnijmy je pokrótce.
Balice liczą ponad 800 lat. Monografista ks. Jan Wiśniewski nazywa je wioską starożytną, od której wziął nazwę ród Balickich herbu Topór. W 1285 r. komes Grzegorz z Balic został skazany na śmierć, a dobra jego uległy konfiskacie; w XIV wieku pojawią się kolejni komesowie, piszący się „z Balic”. Wioska należała do parafii Janina już od czasów Jana Długosza. W 1664 r. w Balicach istniała kaplica drewniana, własność niejakiego Maya, która – jako oratorium przy dworze – istniała jeszcze w 1784 r.
Parafia jest dużo młodsza niż Balice, utworzona została w 1923 r. z macierzystych parafii w Janinie i Gnojnie, erygował ją bp Augustyn Łosiński. Kościół w Balicach powstał z przebudowanego pałacu z XIX wieku. Z pałacem wiąże się ciekawa historia. Karol Tański – zarządzający majątkiem w pobliskich Łagiewnikach – poślubił hrabiankę Helenę Lubieniecką z Balic. Ród Lubienieckich, spokrewniony z Sobieskimi, był szczególnie zasłużony. Hrabianka Lubieniecka z Łępickich rozpoczęła szerzenie oświaty wśród tutejszych dzieci wiejskich. Wśród Lubienieckich z Balic byli powstańcy i wielcy patrioci, w tym dziadkowie i matka majora Henryka Dobrzańskiego „Hubala”.
Reklama
Balice jako jedna z nielicznych wsi w Polsce ma swój sztandar ufundowany na 800-lecie, który nawiązuje do heraldyki rodu Lubienieckich. Poczet sztandarowy obecny jest na wszystkich uroczystościach kościelnych.
Pałac w Balicach istniał do lat 20. XX wieku. Ostatnim jego właścicielem był Leon Sulimierski, właściciel m.in. uroczej willi „Dersław” w Busku-Zdroju, brat znanego lekarza uzdrowiskowego, Antoniego Sulimierskiego. Leon Sulimierski pałac w Balicach wraz z częścią gruntów sprzedał miejscowym włościanom – Chynkowi i Pankowi, a ci – nowopowstałej parafii.
W momencie tworzenia liczyła ona 2515 osób. Pałac został gruntownie przebudowany, choć prace ze względu na różne trudności, szły dość wolno. Fundatorami dzwonów stali się emigranci zarobkowi do Argentyny, pochodzący z Balic.
Biskup sprawował Mszę św. w intencji całej wspólnoty parafialnej
Modlitwa dziękczynienia płynęła z ust zebranych w świątyni w Szkopach, wdzięcznych Bogu za 100 lat istnienia parafii.
Okazją do świętowania jubileuszu był dekret wydany przez pierwszego biskupa diecezji podlaskiej czyli siedleckiej 15 stycznia 1922 r. – dekret biskupa Przeździeckiego powołujący parafię w Szkopach.
"Chrystus i jawnogrzesznica", Nicolas Poussin (1653 r.)
Ważne jest, aby w każdej sytuacji kryzysowej, którą przeżywam, zaprosić Jezusa. On jest pomocą, światłem i On udziela łaski, aby z trudności wyjść i stać się lepszym czy mądrzejszym.
Jezus udał się na Górę Oliwną, ale o brzasku zjawił się znów w świątyni. Cały lud schodził się do Niego, a On, usiadłszy, nauczał ich. Wówczas uczeni w Piśmie i faryzeusze przyprowadzili do Niego kobietę, którą dopiero co pochwycono na cudzołóstwie, a postawiwszy ją pośrodku, powiedzieli do Niego: «Nauczycielu, tę kobietę dopiero co pochwycono na cudzołóstwie. W Prawie Mojżesz nakazał nam takie kamienować. A Ty co powiesz?» Mówili to, wystawiając Go na próbę, aby mieli o co Go oskarżyć. Lecz Jezus, schyliwszy się, pisał palcem po ziemi. A kiedy w dalszym ciągu Go pytali, podniósł się i rzekł do nich: «Kto z was jest bez grzechu, niech pierwszy rzuci w nią kamieniem». I powtórnie schyliwszy się, pisał na ziemi. Kiedy to usłyszeli, jeden po drugim zaczęli odchodzić, poczynając od starszych, aż do ostatnich. Pozostał tylko Jezus i kobieta stojąca na środku. Wówczas Jezus, podniósłszy się, rzekł do niej: «Kobieto, gdzież oni są? Nikt cię nie potępił?» A ona odrzekła: «Nikt, Panie!» Rzekł do niej Jezus: «I Ja ciebie nie potępiam. Idź i odtąd już nie grzesz».
„Córka Głosu” – pod takim hasłem w sanktuarium w Otyniu odbyło się wielkopostne czuwanie dla kobiet.
Był czas na konferencję, modlitwę wstawienniczą, adorację Najświętszego Sakramentu i oczywiście Eucharystię. Czuwanie, które odbyło się 5 kwietnia, poprowadziła Wspólnota Ewangelizacyjna „Syjon” wraz z zespołem, a konferencję skierowaną do pań, które wyjątkowo licznie przybyły tego dnia na spotkanie, wygłosiła Justyna Wojtaszewska. Liderka wspólnoty podzieliła się w nim osobistym doświadczeniem swojego życia. – Konferencja jest zbudowana na moim świadectwie życia kobiety, która doświadczyła nawrócenia przez słowo Boże i która każdego dnia, kiedy to słowo otwiera, zmienia przez to swoją rzeczywistość. Składając swoje świadectwo chciałam zaprosić kobiety naszego Kościoła katolickiego do wejścia na tą drogę, żeby nauczyć się życia ze słowem Bożym i tak to spotkanie dzisiaj przygotowaliśmy, żeby kobiety poszły dalej i dały się zaprosić w tą zamianę: przestały analizować, zamartwiać się, tylko, żeby uczyły się tego, że głos Boga jest pierwszym źródłem życia, z którego czerpiemy każdego dnia. Taki jest zamysł tego spotkania, dlatego nazywa się ono „Córka Głosu” – mówi liderka Wspólnoty Ewangelizacyjnej „Syjon”.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
