Anna Wyszyńska: Jakie objawy wskazują na to, że dziecko może być alergikiem?
Dr n. med. Jacek Brendzel: To zależy, czy mówimy o niemowlętach i małych dzieciach czy o dzieciach starszych. U najmłodszych pacjentów alergie dotyczą przede wszystkim przewodu pokarmowego. Do typowych objawów należą biegunki i wymioty, bóle brzucha, brak przyrostu masy ciała, a także zmiany skórne. Jako przykład łatwych do zaobserwowania zmian skórnych u dzieci przytoczę nienaturalnie zaczerwienione policzki czy łojotokowe zapalenie skóry. Alergia to nieprawidłowe działanie układu immunologicznego, który reaguje nadwrażliwością na jakiś czynnik w diecie lub w środowisku, odczytuje go jako niebezpieczny i wyzwala reakcję obronną w postaci stanu zapalnego. Ta skłonność dziecięcego organizmu może się pojawić w każdym wieku. Dlatego w 6. miesiącu życia, kiedy dieta niemowlęcia ulega rozszerzeniu, kolejne pokarmy, takie jak jarzyny, mięso i jajka, wprowadzamy stopniowo i pojedynczo, aby można było zaobserwować, jak organizm reaguje na nowy składnik diety. Szczególną ostrożność muszą zachować zwłaszcza rodzice, którzy sami są alergikami, ponieważ uwarunkowania genetyczne mają duży wpływ na wystąpienie alergii u dziecka.
Jak manifestują się alergie u dzieci starszych?
Im starsze jest dziecko, tym bardziej złożone są objawy towarzyszące alergiom. Obok reakcji ze strony przewodu pokarmowego mogą wystąpić objawy ze strony innych układów, np. oddechowego. To są zatkane noski, chrząkania, nocne napady kaszlu i inne. Szczególnie trudny jest okres, kiedy dziecko idzie do przedszkola i trafia do nowego środowiska. W tym czasie mogą się ujawnić alergie wziewne na pyłki roślin, roztocza kurzu domowego, zarodniki grzybów i pleśni.
Jak postępować w przypadku dziecka z alergią?
Trzeba zadbać o diagnostykę. Dość rozpowszechnione jest przekonanie, że testy z surowicy krwi wykonywane u niemowląt nie dają precyzyjnej odpowiedzi w kwestii alergii. To nieprawda. Nie dają one stuprocentowej pewności, ale w kilkudziesięciu procentach ich wyniki są prawidłowe. Już w pierwszym etapie życia dziecka można wykonać testy na podstawowe alergeny, którymi są pełna frakcja oraz frakcje alfa i beta mleka krowiego, kazeina, gluten i wywar z mięsa wołowego. Testy oraz dokładny wywiad pozwalają ustalić sposób postępowania, czyli przede wszystkim dietę. W postępowaniu z alergikami najważniejsza jest eliminacja alergenu. Opracowana wspólnie z lekarzem dieta musi być stosowana rygorystycznie i nie wolno jej samodzielnie zmieniać. Prowadzenie diety na własną rękę, na podstawie np. informacji wyczytanych w internecie, jest ryzykowne. Jeżeli chodzi o alergeny inhalacyjne, czyli inaczej mówiąc: wziewne, to w ich wykrywaniu stosuje się testy punktowe. Te alergeny to wspomniane już pyłki drzew i traw, zarodniki grzybów i pleśni, a także zwierzątka domowe, a właściwie roztocza bytujące w sierści danego gatunku. Alergeny trzeba konsekwentnie ograniczać z otoczenia osoby uczulonej, a jeżeli nie jest to całkowicie możliwe, jak w przypadku pyłków roślin, to przynajmniej eliminować je do minimum. Chciałbym też zwrócić uwagę, że alergeny mają świetne warunki bytowania w niektórych domach, np. tam, gdzie są wykładziny dywanowe albo stosuje się rekuperację. W diecie dzieci alergicznych trzeba zredukować do minimum słodycze, zwłaszcza te, w których obecne są orzeszki arachidowe, bo te często są przyczyną uczuleń.
Z dr. n. med. Piotrem Dąbrowieckim rozmawia Anna Wyszyńska
Anna Wyszyńska: Często słyszymy stwierdzenie: „mam alergię” . Czy wiemy jednak, co słowo „alergia” oznacza?
Dr n. med. Piotr Dąbrowiecki: Najprostsza definicja mówi, że alergia to nieprawidłowa reakcja układu immunologicznego na bodziec, czyli alergen, który jest tolerowany przez osoby zdrowe. Pacjenci z alergią mają dziedziczną skłonność do wytwarzania przez układ odpornościowy przeciwciał klasy IgE w wyniku kontaktu czasem nawet z niewielką ilością alergenu. Tę dziedziczną skłonność do wytwarzania odpowiedzi IgE zależnej nazywamy atopią. Ale alergia to coś więcej niż atopia, to reakcja na bodziec, którym mogą być pyłki roślin, roztocze kurzu domowego czy zarodniki grzybów pleśniowych. To one wywołują konkretne objawy chorobowe ze strony nosa, gardła, płuc, skóry czy przewodu pokarmowego.
Drodzy bracia i siostry,
Chciałbym wam dzisiaj opowiedzieć o Joannie d´Arc, młodej świętej, żyjącej u schyłku Średniowiecza, która zmarła w wieku 19 lat w 1431 roku. Ta młoda francuska święta, cytowana wielokrotnie przez Katechizm Kościoła Katolickiego, jest szczególnie bliska św. Katarzynie ze Sieny, patronce Włoch i Europy, o której mówiłem w jednej z niedawnych katechez. Są to bowiem dwie młode kobiety pochodzące z ludu, świeckie i dziewice konsekrowane; dwie mistyczki zaangażowane nie w klasztorze, lecz pośród najbardziej dramatycznych wydarzeń Kościoła i świata swoich czasów. Są to być może najbardziej charakterystyczne postacie owych „kobiet mężnych”, które pod koniec średniowiecza niosły nieustraszenie wielkie światło Ewangelii w złożonych wydarzeniach dziejów. Moglibyśmy je porównać do świętych kobiet, które pozostały na Kalwarii, blisko ukrzyżowanego Jezusa i Maryi, Jego Matki, podczas gdy apostołowie uciekli, a sam Piotr trzykrotnie się Go zaparł. Kościół w owym czasie przeżywał głęboki, niemal 40-letni kryzys Wielkiej Schizmy Zachodniej. Kiedy w 1380 roku umierała Katarzyna ze Sieny, mamy papieża i jednego antypapieża. Natomiast kiedy w 1412 urodziła się Joanna, byli jeden papież i dwaj antypapieże. Obok tego rozdarcia w łonie Kościoła toczyły się też ciągłe bratobójcze wojny między chrześcijańskimi narodami Europy, z których najbardziej dramatyczną była niekończąca się Wojna Stulenia między Francją a Anglią.
Joanna d´Arc nie umiała czytań ani pisać. Można jednak poznać głębiej jej duszę dzięki dwóm źródłom o niezwykłej wartości historycznej: protokołom z dwóch dotyczących jej Procesów. Pierwszy zbiór „Proces potępiający” (PCon) zawiera opis długich i licznych przesłuchań Joanny z ostatnich miesięcy jej życia ( luty-marzec 1431) i przytacza słowa świętej. Drugi - Proces Unieważnienia Potępienia, czyli "rehabilitacji" (PNul) zawiera zeznania około 120 naocznych świadków wszystkich okresów jej życia (por. Procès de Condamnation de Jeanne d´Arc, 3 vol. i Procès en Nullité de la Condamnation de Jeanne d´Arc, 5 vol., wyd. Klincksieck, Paris l960-1989).
Joanna urodziła się w Domremy - małej wiosce na pograniczu Francji i Lotaryngii. Jej rodzice byli zamożnymi chłopami. Wszyscy znali ich jako wspaniałych chrześcijan. Otrzymała od nich dobre wychowanie religijne, z wyraźnym wpływem duchowości Imienia Jezus, nauczanej przez św. Bernardyna ze Sieny i szerzonej w Europie przez franciszkanów. Z Imieniem Jezus zawsze łączone jest Imię Maryi i w ten sposób na podłożu pobożności ludowej duchowość Joanny stała się głęboko chrystocentryczna i maryjna. Od dzieciństwa, w dramatycznym kontekście wojny okazuje ona wielką miłość i współczucie dla najuboższych, chorych i wszystkich cierpiących.
Z jej własnych słów dowiadujemy się, że życie religijne Joanny dojrzewa jako doświadczenie mistyczne, począwszy od 13. roku życia (PCon, I, p. 47-48). Dzięki "głosowi" św. Michała Archanioła Joanna czuje się wezwana przez Boga, by wzmóc swe życie chrześcijańskie i aby zaangażować się osobiście w wyzwolenie swojego ludu. Jej natychmiastową odpowiedzią, jej „tak” jest ślub dziewictwa wraz z nowym zaangażowaniem w życie sakramentalne i modlitwę: codzienny udział we Mszy św., częsta spowiedź i Komunia św., długie chwile cichej modlitwy prze Krucyfiksem lub obrazem Matki Bożej. Współczucie i zaangażowanie młodej francuskiej wieśniaczki w obliczu cierpienia jej ludu stały się jeszcze intensywniejsze ze względu na jej mistyczny związek z Bogiem. Jednym z najbardziej oryginalnych aspektów świętości tej młodej dziewczyny jest właśnie owa więź między doświadczeniem mistycznym a misją polityczną. Po latach życia ukrytego i dojrzewania wewnętrznego nastąpiły krótkie, lecz intensywne dwulecie jej życia publicznego: rok działania i rok męki.
Na początku roku 1429 Joanna rozpoczęła swoje dzieło wyzwolenia. Liczne świadectwa ukazują nam tę młodą, zaledwie 17-letnią kobietę jako osobę bardzo mocną i zdecydowaną, zdolną do przekonania ludzi niepewnych i zniechęconych. Przezwyciężywszy wszystkie przeszkody spotyka następcę tronu francuskiego, przyszłego króla Karola VII, który w Poitiers poddaje ją badaniom przeprowadzanym przez niektórych teologów Uniwersytetu. Ich ocena jest pozytywna: nie dostrzegają w niej nic złego, lecz jedynie dobrą chrześcijankę.
22 marca 1429 Joanna dyktuje ważny list do króla Anglii i jego ludzi, oblegających Orlean (tamże, s. 221-22). Proponuje w nim prawdziwy, sprawiedliwy pokój między dwoma narodami chrześcijańskimi, w świetle imion Jezusa i Maryi, ale jej propozycja zostaje odrzucona i Joanna musi angażować się w walkę o wyzwolenie miasta, co nastąpiło 8 maja. Innym kulminacyjnym momentem jej działań politycznych jest koronacja Karola VII w Reims 17 lipca 1429 r. Przez cały rok Joanna żyje między żołnierzami, pełniąc wśród nich prawdziwą misję ewangelizacyjną. Istnieje wiele ich świadectw o jej dobroci, męstwie i niezwykłej czystości. Wszyscy, łącznie z nią samą, mówią o niej „la pulzella” - czyli dziewica.
Męka Joanny zaczęła się 23 maja 1430, gdy jako jeniec wpada w ręce swych wrogów. 23 grudnia zostaje przewieziona pod strażą do miasta Rouen. To tam odbywa się długi i dramatyczny Proces Potępienia, rozpoczęty w lutym 1431 r. a zakończony 30 maja skazaniem na stos. Był to proces wielki i uroczysty, któremu przewodniczyli dwaj sędziowie kościelni: biskup Pierre Cauchon i inkwizytor Jean le Maistre. W rzeczywistości kierowała nim całkowicie duża grupa teologów słynnego Uniwersytetu w Paryżu, którzy uczestniczyli w nim jako asesorzy.
Podziel się cytatem
– Bycie pielgrzymem nadziei to niesienie nadziei Zmartwychwstałego innym ludziom – mówi młodzież z archidiecezji przemyskiej, pielgrzymująca do Rzymu. Pielgrzymom towarzyszy abp Adam Szal, metropolita przemyski, który w czwartek, 29 maja 2025 r., przewodniczył dziś Mszy św. przy grobie św. Piotra Apostoła w podziemiach Bazyliki Watykańskiej.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
