Reklama

Niedziela w Warszawie

Z inicjatywy kobiet

Niezależna kobieta nie musi kryć się ze swoją wrażliwością. W końcu nie chodzi o to, by realizowała damski wzorzec „macho”. Grupa pań z parafii Matki Bożej Częstochowskiej w Józefowie patrzy na kobiecość wieloaspektowo.

Niedziela warszawska 48/2021, str. VII

[ TEMATY ]

wspólnota

Betania

Archiwum WB

Betania stawia na parafialną aktywność. Na zdjęciu panie przygotowujące dywan z kwiatów na Boże Ciało

Betania stawia na parafialną aktywność. Na zdjęciu panie przygotowujące dywan z kwiatów na Boże Ciało

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Mają od 40 do 80 lat i zgodnie przyznają, że Wspólnota Betania powstała z natchnienia Ducha Świętego, objawiającego się w pragnieniach kilku kobiecych serc. Działania wspiera ks. proboszcz Kazimierz Gniedziejko.

Rozwój

Świadoma siebie, nowoczesna, niepoddająca się naciskom i najlepiej zdystansowana wobec Kościoła – coraz częściej spotykamy się z takim paradygmatem kobiecości. Delikatność to uległość wpajana dziewczynkom przez wieki, więc lepiej nie pielęgnować tych wstecznych cech. A co jeśli ktoś nie zgadza się z taką narracją i w innych postawach upatruje szczęścia? Z pewnością nie jest to łatwe w konfrontacji z naszym otoczeniem, dlatego moje rozmówczynie zdecydowały się nie podawać nazwisk.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

– Dzięki wspólnocie wzrastam duchowo. Przestaję koncentrować się wyłącznie na sobie i swoich lękach. Jest to miejsce, gdzie dojrzewam i rozwijam się – opowiada pani Justyna. – We wspólnocie doświadczam i uczę się różnorodności.

– Rozważając Słowo Boże, wpatruję się w twarz Boga i uczę się patrzeć na siebie tak jak On patrzy na mnie, czyli z szacunkiem i miłością. Poznaję również siebie, swój charakter i reakcje w relacjach z innymi kobietami – zauważa pani Halina. – Podejmując trud słuchania Słowa i wspólnego działania na rzecz parafii, mogę odkrywać swoje piękno, a przy tym odkrywać piękno i tajemnicę innych kobiecych serc – dodaje.

Maria i Marta

Od Marii uczą się konsekwentnego bycia przy Jezusie. Wspólne dzielą się Słowem Bożym, modlą się, uczestniczą w adoracjach Najświętszego Sakramentu. Za to Marta wskazuje im, jak mądrze działać i troszczyć się o najważniejsze wartości. Stawiają na parafialną aktywność m.in.: dekorując grób Pański w Wielkim Tygodniu, przygotowując dywan z kwiatów na Boże Ciało i adorując co czwartek Jezusa Eucharystycznego.

– Trwając u stóp Jezusa jak Maria, poznaję bardziej Mistrza, by potem jak Marta lepiej pracować – dzieli się spostrzeżeniem pani Halina. Dodaje jednocześnie, że w pielęgnowaniu więzi z Biegiem i byciu blisko najważniejszych wartości upatruje ideę „nowoczesności”.

Reklama

Prawda

Wyłuskanie prawdy z tylu sprzecznych komunikatów jest bodaj najtrudniejszym zadaniem. Wykrzyczane w mediach, na ulicach, w naszych domach – wymagają przemyślenia i uporządkowania. Ale kobiety z Betanii nie ma mają z tym najmniejszego problemu.

– Wspólnota daje prawdę – z naciskiem zaznacza pani Małgorzata. – Prawdę o tym, gdzie szukać wyzwolenia, jak rozumieć wolność i nowoczesność. Wspólnota daje też przestrzeń, by usłyszeć nie tylko to, o czym mówi świat.

Dlatego, analizując Słowo, słuchają siebie nawzajem i umacniają w tym, czym jest dla nich kobiecość na co dzień: w życiu rodzinnym, zawodowym, konsekrowanym.

– W czasie spotkań rozważamy fragmenty, w których Jezus spotyka kobiety w różnej sytuacji życiowej. W tych tekstach często znajdujemy siebie, kobiety z różnymi historiami – dodaje pani Małgorzata.

Podobne przemyślenia ma pani Justyna: – Dla mnie bez wątpienia wspólnota jest miejscem stawania w prawdzie. A więc miejscem poznawania siebie. Im trudniejsze jest to doświadczenie tym dla mnie cenniejsze – ocenia.

2021-11-23 07:24

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Al-Maghtas znaczy Miejsce Chrztu

Niedziela Ogólnopolska 2/2020, str. 60-61

[ TEMATY ]

chrzest

Jordan

Chrzest Pański

Betania

Margita Kotas/Niedziela

Miejsce chrztu Jezusa

Miejsce chrztu Jezusa

Betania za Jordanem, zgodnie z Biblią miejsce działalności Jana Chrzciciela, która rozkwitła w północnej Jordanii – zielonym ogrodzie pustynnego Królestwa Haszymidzkiego, przyciąga pielgrzymów z całego świata.

Choć w Ewangelii nie ma jednoznacznej wskazówki, która pozwalałaby dokładnie określić miejsce, gdzie prorok Jan ochrzcił Jezusa – na jej kartach pada jedynie lakoniczne: „Działo się to w Betanii, po drugiej stronie Jordanu, gdzie Jan udzielał chrztu” (J 1, 28) – to właśnie tu się je lokuje.

CZYTAJ DALEJ

Marcin Zieliński: Znam Kościół, który żyje

2024-04-24 07:11

[ TEMATY ]

książka

Marcin Zieliński

Materiał promocyjny

Marcin Zieliński to jeden z liderów grup charyzmatycznych w Polsce. Jego spotkania modlitewne gromadzą dziesiątki tysięcy osób. W rozmowie z Renatą Czerwicką Zieliński dzieli się wizją żywego Kościoła, w którym ważną rolę odgrywają świeccy. Opowiada o młodych ludziach, którzy są gotyowi do działania.

Renata Czerwicka: Dlaczego tak mocno skupiłeś się na modlitwie o uzdrowienie? Nie ma ważniejszych tematów w Kościele?

Marcin Zieliński: Jeśli mam głosić Pana Jezusa, który, jak czytam w Piśmie Świętym, jest taki sam wczoraj i dzisiaj, i zawsze, to muszę Go naśladować. Bo pojawia się pytanie, czemu ludzie szli za Jezusem. I jest prosta odpowiedź w Ewangelii, dwuskładnikowa, że szli za Nim, żeby, po pierwsze, słuchać słowa, bo mówił tak, że dotykało to ludzkich serc i przemieniało ich życie. Mówił tak, że rzeczy się działy, i jestem pewien, że ludzie wracali zupełnie odmienieni nauczaniem Jezusa. A po drugie, chodzili za Nim, żeby znaleźć uzdrowienie z chorób. Więc kiedy myślę dzisiaj o głoszeniu Ewangelii, te dwa czynniki muszą iść w parze.

Wielu ewangelizatorów w ogóle się tym nie zajmuje.

To prawda.

A Zieliński się uparł.

Uparł się, bo przeczytał Ewangelię i w nią wierzy. I uważa, że gdyby się na tym nie skupiał, to by nie był posłuszny Ewangelii. Jezus powiedział, że nie tylko On będzie działał cuda, ale że większe znaki będą czynić ci, którzy pójdą za Nim. Powiedział: „Idźcie i głoście Ewangelię”. I nigdy na tym nie skończył. Wielu kaznodziejów na tym kończy, na „głoście, nauczajcie”, ale Jezus zawsze, kiedy posyłał, mówił: „Róbcie to z mocą”. I w każdej z tych obietnic dodawał: „Uzdrawiajcie chorych, wskrzeszajcie umarłych, oczyszczajcie trędowatych” (por. Mt 10, 7–8). Zawsze to mówił.

Przecież inni czytali tę samą Ewangelię, skąd taka różnica w punktach skupienia?

To trzeba innych spytać. Ja jestem bardzo prosty. Mnie nie trzeba było jakiejś wielkiej teologii. Kiedy miałem piętnaście lat i po swoim nawróceniu przeczytałem Ewangelię, od razu stwierdziłem, że skoro Jezus tak powiedział, to trzeba za tym iść. Wiedziałem, że należy to robić, bo przecież przeczytałem o tym w Biblii. No i robiłem. Zacząłem się modlić za chorych, bez efektu na początku, ale po paru latach, po którejś swojej tysięcznej modlitwie nad kimś, kiedy położyłem na kogoś ręce, bo Pan Jezus mówi, żebyśmy kładli ręce na chorych w Jego imię, a oni odzyskają zdrowie, zobaczyłem, jak Pan Bóg uzdrowił w szkole panią woźną z jej problemów z kręgosłupem.

Wiem, że wiele razy o tym mówiłeś, ale opowiedz, jak to było, kiedy pierwszy raz po tylu latach w końcu zobaczyłeś owoce swojego działania.

To było frustrujące chodzić po ulicach i zaczepiać ludzi, zwłaszcza gdy się jest nieśmiałym chłopakiem, bo taki byłem. Wystąpienia publiczne to była najbardziej znienawidzona rzecz w moim życiu. Nie występowałem w szkole, nawet w teatrzykach, mimo że wszyscy występowali. Po tamtym spotkaniu z Panem Jezusem, tym pierwszym prawdziwym, miałem pragnienie, aby wszyscy tego doświadczyli. I otrzymałem odwagę, która nie była moją własną. Przeczytałem w Ewangelii o tym, że mamy głosić i uzdrawiać, więc zacząłem modlić się za chorych wszędzie, gdzie akurat byłem. To nie było tak, że ktoś mnie dokądś zapraszał, bo niby dokąd miał mnie ktoś zaprosić.

Na początku pewnie nikt nie wiedział, że jakiś chłopak chodzi po mieście i modli się za chorych…

Do tego dzieciak. Chodziłem więc po szpitalach i modliłem się, czasami na zakupach, kiedy widziałem, że ktoś kuleje, zaczepiałem go i mówiłem, że wierzę, że Pan Jezus może go uzdrowić, i pytałem, czy mogę się za niego pomodlić. Wiele osób mówiło mi, że to było niesamowite, iż mając te naście lat, robiłem to przez cztery czy nawet pięć lat bez efektu i mimo wszystko nie odpuszczałem. Też mi się dziś wydaje, że to jest dość niezwykłe, ale dla mnie to dowód, że to nie mogło wychodzić tylko ode mnie. Gdyby było ode mnie, dawno bym to zostawił.

FRAGMENT KSIĄŻKI "Znam Kościół, który żyje". CAŁOŚĆ DO KUPIENIA W NASZEJ KSIĘGARNI!

CZYTAJ DALEJ

List pasterski z okazji jubileuszu diecezji lubuskiej

2024-04-25 16:00

[ TEMATY ]

jubileusz

Zielona Góra

Gorzów Wielkopolski

List Pasterski

diecezja lubuska

Karolina Krasowska

bp Tadeusz Lityński

bp Tadeusz Lityński

Bp Tadeusz Lityński skierował do diecezjan list pasterski z okazji jubileuszu 900-lecia utworzenia diecezji lubuskiej. Poniżej publikujemy pełną treść słowa Biskupa Diecezjalnego, które w kościołach i kaplicach diecezji zielonogórsko-gorzowskiej zostanie odczytane w niedzielę 28 kwietnia 2024.

Drodzy Diecezjanie, Bracia i Siostry,

CZYTAJ DALEJ

Reklama

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję