Nie da się zrozumieć kim jest Matka Jezusa bez zrozumienia kim jest Jej Syn. Z faktu, że prawdziwy Syn Maryi, Jezus Chrystus, jest Synem Bożym płynie wiara Kościoła, że Maryja jest prawdziwą matką Syna Bożego a nie jedynie biologiczną rodzicielką ludzkiej natury Odkupiciela. Dlatego sobór efeski w 431 r. ucząc kim jest Jezus, zdefiniował także dogmat o boskim macierzyństwie Maryi, przyznając Jej oficjalnie tytuł Theodoks – Bogurodzica.

W Maryi Syn Boży stał się człowiekiem, a Ona przez ten fakt stała się błogosławioną, gdyż błogosławiony jest owoc Jej łona. To Maryja swego jedynego syna – Jezusa karmiła, uczyła, wychowywała i towarzyszyła w jego wzrastaniu, w mądrości i łasce u Boga i ludzi (por. Łk 2, 52). Maryja zatem nie tylko stała się „Matką-karmicielką” Syna Człowieczego, ale także w sposób wyjątkowy „szlachetną towarzyszką” Mesjasza i Odkupiciela (Jan Paweł II, Redemptoris Meter 39). Ta prawda została objawiona w Jej współcierpieniu na Golgocie. Tam pod krzyżem jej macierzyńska funkcja otrzymała nowy wymiar. Jej matczynej trosce w osobie umiłowanego ucznia – św. Jana, został powierzony rodzący się Kościół. Odtąd duchowe macierzyństwo Maryi znajduje swoją kontynuację w Kościele. Maryja faktycznie stała się matką wszystkich wierzących. Do jej matczynej dobroci, czułości i dziewiczego piękna odwołują się ludzie wszystkich czasów, ze wszystkich stron świata ze swymi potrzebami i nadziejami, ze swymi radościami i cierpieniami, w ich samotności, jak również w doświadczeniach życia wspólnotowego (Benedykt XVI, Deus Caritas Est, 42).

Kościół na Pomorzu Zachodnim od samego początku, czyli od misji ewangelizacyjnej św. Ottona z Bambergu doświadczał duchowego macierzyństwa Maryi. Historia kultu maryjnego w Trzebiatowie sięga XIII wieku. Ponad miastem góruje zabytkowa świątynia pod wezwaniem Macierzyństwa Najświętszej Maryi Panny. Szczególną ozdobą trzebiatowskiej świątyni jest znajdujący się w głównym ołtarzu obraz. Przedstawia on znany z apokalipsy wizerunek Maryi wyniesionej do niebieskiej chwały z wieńcem gwiazd nad głową i księżycem pod Jej stopami. Madonna trzyma w ramionach Dziecię Jezus, które wyciąga ręce do modlących się i wydaje się podawać Go im jako źródło łask. Dlatego też mieszkańcy Trzebiatowa i okolic czczą ten wizerunek także pod wezwaniem Matki Bożej Łaskawej. Obraz ten został umieszczony w ołtarzu w 1867 r. mimo sprzeciwu protestanckiego konsystorza prowincji pomorskiej. Dzięki determinacji wiernych, przetrwał aż do końca II wojny światowej. Po zakończeniu działań wojennych przybywający do Trzebiatowa odczytali przetrwanie obrazu jako niezwykłe. Dlatego przy poświęceniu kościoła w dniu 7 października 1945 r. nadano mu tytuł Macierzyństwa Najświętszej Maryi Panny. Obraz Madonny coraz bardziej otaczany czcią, przyczynił się do odrodzenia kultu maryjnego w regionie trzebiatowskim.

Podniesienie kościoła do rangi sanktuarium

Ożywiony Kult Maryjny, związany z obrazem stał się przyczyną podniesienia Kościoła do rangi sanktuarium, którego 7 października 1996 r. dokonał abp Marian Przykucki. Niezmiernie ważną zachętą do pielgrzymowania przed trzebiatowski wizerunek Maryi oraz impulsem do jego koronacji był list Jana Pawła II, skierowany 9 września 1990 r. na ręce ówczesnego bp. Kazimierza Majdańskiego. Ojciec święty Jan Paweł II napisał: „Pierwsze kroki kieruje Pani Jasnogórska do historycznego Trzebiatowa, gdzie długie wieki wyznawanie religii katolickiej było zabronione, ale Ona w tamtych czasach była zawsze ze swoim ludem, o czym świadczą pozostałe w pięknej świątyni trzebiatowskiej pamiątki kultu maryjnego. Była dla kościoła nad Odrą i Bałtykiem broniącą swe dziedzictwo, czuwającą i dającą duchowe siły”.

Koronacja wizerunku Maryi

Przed pierwszą, w historii naszej archidiecezji, koronacją obrazu Maryi koronami biskupimi, abp Zygmunt Kamiński w liście pasterskim do wiernych napisał: „Biorąc pod uwagę żywą i bliską więź mieszkańców Trzebiatowa i całego Pomorza Zachodniego z Najświętszą Maryją Panną oraz przychylając się do próśb wiernych postanowiłem, dla większej czci Pana Jezusa Chrystusa i Jego Dziewiczej Matki Maryi oraz duchowego pożytku wiernych, dokonać koronacji obrazu Macierzyństwa Najświętszej Maryi Panny. Niech ten akt przyczyni się do pogłębienia umiłowania Chrystusa i Kościoła. Niech pogłębi w nas świadomość dziecięctwa bożego i umocni pragnienie nieba”.

Główne uroczystości koronacyjne rozpoczęły się 20 maja 2006 r. o godz. 10 wyprowadzeniem obrazu z sanktuarium i procesją ulicami Trzebiatowa na miejsce celebry – stadion miejski. Tuż przed godz. 11 na licznie wypełnionym przybyłymi pielgrzymami miejscu, wkroczył obraz Madonny z Dzieciątkiem Jezus, poprzedzony asystą liturgiczną i gronem ponad stu kapłanów. Uroczystej Mszy św. przewodniczył nuncjusz apostolski w Polsce abp Józef Kowalczyk, abp Zygmunt Kamiński oraz przedstawiciele Episkopatu Polski.

Słowo powitalne wygłosił gospodarz uroczystości abp Zygmunt Kamiński, natomiast słowo Boże wygłosił pasterz kościoła toruńskiego bp Andrzej Suski. Nuncjusz apostolski dokonał poświęcenia koron, aby po chwili wspólnie z abp. Zygmuntem Kamińskim dokonać aktu nałożenia ich na wizerunki Jezusa i Maryi. Złote korony zostały wykonane w pracowni szczecińskiego jubilera p. Henryka Szymanowskiego. Metropolita szczecińsko-kamieński odczytał akt zawierzenia archidiecezji Matce Bożej. Następnie głos zabrał abp Józef Kowalczyk, który pozdrowił wszystkich w imieniu Ojca Świętego Benedykta XVI. Na zakończenie uroczystości raz jeszcze przemówił metropolita szczecińsko-kamieński, dziękując wszystkim za udział oraz przygotowanie uroczystości koronacyjnej. Po błogosławieństwie uformowała się procesja, która ulicami Trzebiatowa odprowadziła obraz do sanktuarium. Uczestnicy uroczystości idąc modlili się śpiewając na chwałę Boga. Po zainstalowaniu obrazu w świątyni dokonano jego pierwszego odsłonięcia. Posrebrzane kurtyny z blachy puzelowej są – jak mocno to podkreśla kustosz i proboszcz parafii ks. prał. dr Andrzej Dowal – żywą katechezą macierzyństwa. Ukazują one scenę nawiedzenia św. Elżbiety przez Maryję – spotkanie dwóch matek oczekujących narodzin swych dzieci.

Historyczną uroczystość zakończył wykonany przez alumnów akatyst wielbiący Maryję.

25. rocznica ustanowienia sanktuarium i 15. rocznica koronacji cudownego obrazu

Zgodnie z tradycją uroczystości jubileuszowe w Trzebiatowie oraz odpust parafialny powiązany z rocznicą dzieci komunijnych odbył się w trzecią niedzielę maja. Uroczystej Mszy św. dziękczynnej przewodniczył bp Tadeusz Lityński – pasterz Kościoła zielonogórsko-gorzowskiego. Na wstępie Mszy św. koncelebrowanej przez kapłanów naszej archidiecezji kustosz i proboszcz parafii ks. prał. dr Andrzej Dowal powitał księdza biskupa, kapłanów, siostry zakonne, władze samorządowe na czele z burmistrzem Trzebiatowa Józefem Domańskim, dzieci i młodzież oraz wiernych. Słowo Boże wygłosił bp Tadeusz Lityński, w którym nawiązał do fragmentu Ewangelii. – Testament z krzyża, wyjaśniając znaczenie słowa „Sanktuarium – to przestrzeń święta, przeznaczona do modlitwy, do którego pielgrzymują wierni ze swoimi radościami i smutkami, aby szukać pomocy u Boga; aby wzmocnić lub odzyskać wiarę”. Ksiądz biskup nawiązał także do roli słowa Bożego w naszym życiu „Bóg przemawia do nas przez słowo Boże, które ma być naszą nadzieją w trudnych chwilach. Pan Jezus i Jego Matka chcą wejść w naszą codzienność. Maryja doskonale wypełniła wolę Boga, pokazując nam dzisiaj, że królowanie to dawanie siebie”.

Po Komunii św. bp Tadeusz odczytał uroczysty akt zawierzenia i udzielił wszystkim pasterskiego błogosławieństwa. Na zakończenie uroczystości odśpiewano hymn sanktuaryjny: Matko Boska Trzebiatowska do Twych stóp padamy, bronić wiary naszej świętej Tobie przyrzekamy….