Kanonizowano ją dopiero w 1900 r. Właśnie wtedy papież Leon XIII nazwał tę jedną z bardziej znanych na świecie włoskich świętych „drogocenną perłą Umbrii”. Dlaczego? Rita to zdrobnienie od imienia Margherita (Małgorzata), które po grecku i po łacinie oznacza perłę.
Ta żona, matka i w końcu zakonnica rzeczywiście jest takową dla wiernych, których tłumy ciągną do jej sanktuarium w Cascii, niemalże w sercu Italii. Niedaleko stąd, w Roccaporena, przyszła na świat. To przepiękne, cieszące oko okolice. W tym anturażu Rita przeżyła męża, który był despotą, oraz dwóch synów i wstąpiła do Zakonu Augustianek, gdzie jako osoba nieumiejąca pisać ani czytać podejmowała najcięższe posługi. Chrystus Pan dał jej jednak łaskę wyjątkowego uczestnictwa w Jego cierpieniu.
Być może właśnie dlatego św. Rita jest tak wielką i skuteczną orędowniczką. Kompleksowa znajomość życia z jego wzlotami, ale również bolesnymi upadkami to atut tej świętej – patronki od spraw trudnych i beznadziejnych.
Ikonografia przedstawia św. Ritę w stroju zakonnym (czarny habit, biały welon i cierń na czole) z różami bądź krucyfiksem w dłoniach. Jej kult rozpowszechniony jest również w Polsce, m.in. w Nowym Sączu, gdzie znajduje się jej sanktuarium.
Św. Rita, zakonnica
ur. ok. 1381 r., zm. 22 maja 1457 r.
