Baranow poinformował o tym w czasie wieczoru poświęconego poezji Karola Wojtyły, co wywołało ogromny smutek zgromadzonych w sali zbiorów Państwowej Rosyjskiej Biblioteki Literatury Obcej. Zaginiona przed miesiącem kobieta była wielką miłośniczką poezji papieża Polaka i autorką pierwszego rosyjskiego filmu o nim.

Wieczór odbył się w ramach cyklu spotkań poetycko-literackich organizowanych w Bibliotece. Udział wzięli znani rosyjscy tłumacze literackiej twórczości Karola Wojtyły: Andriej Bazylewski, dyrektor naukowo-badawczego ośrodka literatury religijnej Biblioteki Jewgienij Raszkowski i Igor Baranow. Dwaj pierwsi recytowali przetłumaczone przez siebie wiersze Ojca Świętego, Baranow zaś z wielkim bólem zawiadomił o śmierci Tamary Jakżyny, z którą zrealizował pierwszą część filmu o Janie Pawle II „Nie bój się, modlę się za ciebie”. O odnalezieniu ciała reżyserki w jednej z podmoskiewskich miejscowości w miesiącu od jej zaginięcia dowiedział się na dwie godziny przed spotkaniem. Dodał, że według oficjalnej wersji kobietę zamordowały osoby chcące pozbawić jej prawa własności jej mieszkania.

Jeden z uczestników spotkania wskazał na fakt, że jej ciało odnaleziono właśnie w dniu wieczoru poezji, którą tak ukochała. Na dziedzińcu Biblioteki stoi jeden z najpiękniejszych pomników Jana Pawła II, przedstawiający jego postać na tronie z ręką opartą na Biblii. W rękę papieża zawsze ktoś z przechodzących wkłada świeże kwiaty, gdy tymczasem przy innych pomnikach znanych osobistości kwiaty składane są tylko przez oficjalne delegacje ambasad z rocznicowych okazji.

Głośna sprawa Jakżyny zaczęła się w połowie marca, gdy ta 70-letnia dokumentalistka i tłumaczka przepadła bez wieści. Jej telefon komórkowy raz się włączał, raz wyłączał. 16 marca wyszła z mieszkania na stołecznej ulicy Gabriczewskiego, aby przyjść na premierę swego filmu o Janie Pawle II, ale na miejsce nie dotarła.

9 kwietnia rosyjska chrześcijańska agencja prasowa „ Błagowiest-Info” podała, powołując się na stronę internetową Głównego Zarządu Śledczego Komitetu Śledczego Federacji Rosyjskiej dla Miasta Moskwy, że w związku ze sprawą zatrzymano 52-letniego mieszkańca miasteczka Korolewo w obwodzie moskiewskim i 31-letniego mieszkańca Moskwy. Z materiałów operacyjnych wynikało, że zamierzali oni „rozporządzać mieszkaniem kobiety”. Później zaś został aresztowany sąsiad Jakżyny, który - jak wspomniano - wskazał miejsce ukrycia jej zwłok.

Tamara Elżbieta (w tej formie jej imię podawano po rosyjsku, nie Jelizawieta) Jakżyna była Rosjanką o polskich korzeniach, twórczynią filmów dokumentalnych i telewizyjnych, często z jej własnymi scenariuszami, oraz tłumaczką wierszy Jana Pawła II. Nakręciła pierwszy rosyjski dokument o papieżu-Polaku, zatytułowany „Nie bój się! Modlę się za ciebie!”. Jak sama przyznała w jednym z wywiadów film ten jest owocem dłuższego procesu, który zaczął się od przeglądania starego notatnika. Później tłumaczyła też poezje Karola Wojtyły.

Ukończyła Instytut Telewizyjny na Wydziale Dziennikarstwa Moskiewskiego Państwowego Uniwersytetu im. Łomonosowa w Moskwie, a tematem jej pracy dyplomowej był "Polski Teatr Telewizji". Miała za sobą także podyplomowe studia reżyserskie i scenograficzne oraz uzyskała średnie wykształcenie muzyczne. Ponad 20 lat pracowała w redakcji muzycznej Telewizji Publicznej w Moskwie i w zjednoczeniu twórczym "Ekran". Nakręciła wiele programów artystycznych, prowadziła własne autorskie: „Muzyka w teatrze, kinie i TV” oraz „Muzyka i poezja”.

Od 1990 pracowała w Studiu Filmów Dokumentalnych i Popularno-Naukowych „Wozrożdienije”, w którym powstało jej wiele filmów, zakupionych następnie przez telewizje rosyjskie i zagraniczne. W 1993 została dyrektorem artystycznym studia „Muzyka i film”. Na 100-lecie kinematografii na zamówienie Telewizji Rosyjskiej wyprodukowała programy w ramach cyklu "Reżyserzy kina światowego", m.in. o L. Viscontim, R. Fassbinderze, C. Chabrolu i in. Od kilku lat współpracowała z Rosyjską Symfoniczną Orkiestrą Filmową, realizując cykl „Muzyka ekranu na żywo".

Jakżyna była autorką artykułów o muzyce, specyfice pracy kompozytorów muzyki filmowej, obecnym stanie kina dokumentalnego i jego problemach. W jednych ze stołecznych ośrodków młodzieżowych prowadziła spotkania z filmem dokumentalnym. Od pewnego czasu najwięcej uwagi poświęcała promocji kultury polskiej w Rosji, w tym filmów. Przeprowadziła i przetłumaczyła wywiady z polskimi reżyserami, pisarzami, muzykami. Była kuratorem działu "Polska" na łamach Międzynarodowego Literacko-Artystycznego i Kulturalnego pisma "Mecenat i Świat". Raz w miesiącu w Domu Kina w Moskwie prowadziła Klub Filmu Polskiego, przedstawiając najlepsze polskie filmy młodym rosyjskim filmowcom i studentom wyższych szkół artystycznych.

Była członkinią Związku Filmowców FR, Związku Dziennikarzy Rosji, Międzynarodowej Konfederacji Dziennikarzy i Europejskiego Stowarzyszenia Kultury. Jej film-trylogia „Papież, który nie umarł...” otrzymał nagrodę SDP na festiwalu kina niezależnego a w październiku 2014 polską wersję filmu pokazano z powodzeniem w naszym kraju.