W obecnym roku liturgicznym towarzyszy nam Ewangelia według św. Marka. W poprzednią niedzielę słyszeliśmy o powołaniu przez Jezusa pierwszych uczniów: byli to rybacy znad jeziora Genezaret. Dopełnieniem tamtej sceny jest lekcja, której Jezus udzielił im podczas wizyty w synagodze w Kafarnaum. Jego kazanie i krzyk opętanego: „Przyszedłeś nas zgubić. Wiem, kto jesteś: święty Boga!”. Byliśmy świadkami podobnych krzyków w ostatnim czasie, także w naszych świątyniach. Jezus ucisza je jednym słowem, ku zdumieniu wszystkich obecnych.
Pytamy: dlaczego nie pozwala On opętanemu nazywać Go „świętym Boga”? Zły duch chce bowiem w ten sposób nakłonić Jezusa, aby wszedł z nim w dialog, aby go akceptował. W rzeczywistości szatan nie zna pełnej tożsamości Jezusa. Zna tylko ludzkie opinie o Nim. W ustach opętanego termin „święty” nie jest wyznaniem wiary w Mesjasza Bożego. Jest tylko pustym sloganem, za którym nie kryje się wiara w Jego Boską moc. Dlatego Jezus każe mu zamilknąć i opuścić udręczonego człowieka. Niech chce, aby ludzie dowiadywali się o Nim z ust demonów, ale ufali w zbawczą moc Jego nauki.
Szymon Piotr, który był świadkiem tej sceny, będzie odtąd rozważał znaczenie otrzymanej lekcji, a także słów usłyszanych z ust opętanego. Jakiś czas potem w tej samej synagodze Jezus wygłosi słynną mowę eucharystyczną, aby objawić słuchaczom swoją tożsamość. Wielu z nich odrzuciło jednak „twarde” słowa Jezusa. Po wyjściu z synagogi, zapewne już w domu Piotra, Jezus postawił pytanie Dwunastu: „Czyż i wy chcecie odejść?”. Odpowiedź Piotra zdaje się nawiązywać do pierwszego spotkania i sceny z opętanym. W imieniu Apostołów składa on teraz piękne wyznanie: „Myśmy uwierzyli i poznali, że Ty jesteś Świętym Bożym” (J 6, 69).
Nie wystarczy więc znać Jezusa ze słyszenia, jak znał Go opętany. Konieczna jest wiara, która daje życie wieczne. Dopiero w jej świetle wyznanie Piotra nadaje głębszy sens słowom „święty Boga”. W ustach Piotra nie są one sloganem, lecz tytułem godności Chrystusa (stąd pisane są z wielkiej litery). Dlatego w nauczaniu Piotra tytuł ten pojawia się częściej (por. Dz 3, 14; 4, 27. 30; 1 P 3, 15). W świetle wyznania Piotra pod Cezareą (por. Mk 8, 29) okazuje się, że tytuł „Święty” odnosi się do mesjańskiej godności Chrystusa.
Synagogę w Kafarnaum i dom Piotra łączy nie tylko topografia, ale także chrystologia. Pielgrzymi oglądają najpierw synagogę, stojącą na miejscu tej, o której mówi dzisiejszy fragment Ewangelii. Tuż obok, na ruinach domu Piotra, wznosi się rekonstrukcja judeochrześcijańskiej świątyni (domus ecclesiae). W pierwszym z tych miejsc padły fałszywe słowa opętanego zwrócone do Jezusa: „święty Boga”. W drugim – prawdziwe wyznanie Piotra: „Ty jesteś Świętym Bożym”.
Jakże często słyszymy, że wreszcie Bóg kogoś ukarał lub że kogoś spotkała kara Boska. Nierzadko słowa te są wypowiadane z satysfakcją, że zło spotkało się z odpowiednią karą (dobrze mu tak) – oby, oczywiście, kara ta nie dotyczyła nas samych. Czytany dzisiaj fragment Księgi proroka Izajasza zawiera takie słowa: „Odwagi! Nie bójcie się! Oto wasz Bóg, oto pomsta; przychodzi Boża odpłata; On sam przychodzi, by was zbawić”. Rzeczywiście prorok mówi o Bożej karze, wręcz pomście, i odpłacie. Ale z tych słów wybrzmiewa raczej pokrzepienie i zapewnienie o Bożym zbawieniu. Hebrajski termin naqam, użyty w tym tekście faktycznie, można tłumaczyć jako zemsta, odpłata lub kara. W Biblii jednak odpłata ta łączona jest z Bożą sprawiedliwością wymierzoną konkretnej osobie lub grupie osób za określony grzech, a nie z chęcią zemsty czy jakiegoś rewanżu. Grzech bowiem z jednej strony narusza łączność z Bogiem, z drugiej zaś – niszczy porządek ustanowiony przez Boga. Wymierzona sprawiedliwość w formie kary jest wówczas naprawieniem tego Bożego porządku. Pismo Święte podaje bardzo wiele przykładów takiej kary za grzech, wystarczy wspomnieć: Adama i Ewę, którzy zostali pozbawieni raju za grzech nieposłuszeństwa; Kaina, który został ukarany za zabicie brata; budowniczych wieży Babel, którym Bóg pomieszał języki za grzech pychy; mieszkańców ziemi ukaranych potopem za nieprawość, która się rozszerzała; Sodomę i Gomorę – miasta, które zostały zniszczone za grzechy ich mieszkańców; wreszcie Izraelitów, którzy zostali ukarani za kult złotego cielca pod Synajem, itd. Ta Boża sprawiedliwość nie tylko wyraża się przez karę wobec tych, którzy grzeszą, ale też kojarzy się z Bożym gniewem. W Starym Testamencie gniew Boży nie jest impulsywnością ani chwilowym wybuchem złości, jest raczej reakcją Boga na złamanie Przymierza przez lud wybrany lub na prześladowanie Izraela przez inne narody (wrogie wobec Izraela). Bożej odpłaty zatem mają prawo obawiać się tylko ci, którzy przez grzech zrywają wspólnotę z Bogiem. Dla tych zaś, którzy w tej wspólnocie trwają (chodzi o Przymierze), Boża sprawiedliwość jest zbawieniem. Dlatego Izajasz mówi: „Odwagi! Nie bójcie się! (...); On sam przychodzi, by was zbawić”. To słowa pociechy i zapewnienia, że Bóg nie odrzuca tych, którzy są Mu wierni, ani o nich nie zapomina. Kara jest jedynie dla grzeszników, a dla miłujących Boga jest zbawienie, czyli ogrom Bożych darów i wybawienie z trudnych sytuacji. W tym kontekście Boża odpłata nie tylko wskazuje na reakcję Boga wobec grzechu i grzesznika, ale także mówi o przyczynie Bożej kary. Przyczyną tą jest grzech i człowiek, który zamiast wybrać Boga i Jego zbawienie, odrzuca Bożą propozycję. A zatem gdyby nie grzech, człowiek doświadczałby ze strony Boga jedynie Jego łaskawości. Dlatego po wysłuchaniu dzisiejszej Liturgii Słowa Bożego zróbmy wszystko, byśmy zawsze wybierali Boga .
Tysiące ludzi zgromadziły na placu św. Piotra w Watykanie w oczekiwaniu na wynik pierwszego głosowania 133 kardynałów elektorów, którzy od dziś wybierają nowego papieża. Rezultat ten tradycyjnie ogłosi dym z komina na dachu Kaplicy Sykstyńskiej, w której odbywa się głosowanie.
W komin wycelowane są już obiektywy licznych fotoreporterów.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
