W sierpniu 1995, po otrzymaniu książki Personalizm, Jan Paweł II napisał list do ks. prof. Czesława Bartnika. Wyraził w nim podziw dla jego erudycji i zapytał: „Czy personalizm sam jest systemem, czy też korzysta z systemów, choćby takich jak tomizm czy fenomenologia?”. W czasie Soboru Watykańskiego II (1962-1965) bp Karol Wojtyła podkreślał, że personalizm chrześcijański to klucz do doktryny dogmatycznej, moralnej i społecznej Kościoła. Vaticanum II widziane od wewnątrz to Sobór nie tylko eklezjologiczny, lecz przede wszystkim personalistyczny.
Według Jana Pawła II, rodzina stanowi kolebkę i najskuteczniejsze narzędzie humanizacji i personalizacji społeczeństwa. Wobec społeczeństwa zagrożonego depersonalizacją i umasowieniem, a stąd odczłowieczeniem i tym, że samo będzie działać odczłowieczająco, rodzina jest zdolna wyrwać człowieka z anonimowości i zachować jego godność.
W 50. rocznicę, ONZ 5 X 1995 Jan Paweł II wygłosił przemówienie do Zgromadzenia Ogólnego ONZ Od praw człowieka do praw narodów. Podkreślił fakt, że „Powszechna Deklaracja Praw Człowieka przyjęta w 1948 r. bardzo wyraźnie mówi o prawach człowieka; do dziś nie istnieje jednak analogiczna umowa międzynarodowa, która podejmowałaby w stosowny sposób kwestię praw narodów. Zostały skodyfikowane prawa osoby ludzkiej, nie zostały jednak skodyfikowane prawa narodów”. Zbrodnie XX w. polegały na mordowaniu i deportowaniu narodów, dlatego teraz budzą się one w swej godności. Być może dzięki pomocy Ducha Świętego na naszych oczach ukształtują się Narody Zjednoczone Europy.
Bóg przygotował i dokonał Zwycięstwa nad komunizmem za pośrednictwem trzech osób na W: Wyszyńskiego (prymasa Polski), Wojtyły (Jana Pawła II) i Wałęsy (lidera „Solidarności”). Podwójne zwycięstwo W oznacza Zwycięstwo Ewangelijne, czyli Zwycięstwo nad komunizmem (Victoria) bez użycia przemocy.
W setną rocznicę nominacji na kardynała J. H. Newmana (1879) Jan Paweł II wyraził nadzieję, że „będzie to dla nas wszystkich okazja jeszcze ściślejszego studiowania inspirującej myśli geniuszu Newmana”.
Personalizm Newmana wyraził się w jego osobowym doświadczeniu Boga; w metodzie personacji, którą dostrzegł jako znamię Objawienia Bożego; w gramatyce wiary jako osobowym przylgnięciu człowieka do Boga; w rozwoju doktryny chrześcijańskiej i doświadczeniu Kościoła jako Oblubienicy Baranka (Ap 21, 9) oraz w jego osobistej odysei Apologia pro vita sua (1864). „Gdyby nie ten głos, mówiący tak jasno w moim sumieniu i sercu, byłbym, gdy spoglądam na świat, ateistą, panteistą czy politeistą” – stwierdza Newman dowodząc istnienie Osobowego Boga z faktu istnienia osoby ludzkiej, która jest obrazem Boga.
Równa godność każdej osoby ludzkiej i każdego narodu – oto złota wykładnia personalizmu chrześcijańskiego św. Jana Pawła II.
Dla Newmana kluczowym pytaniem życia było: być albo nie być zbawionym – to be or not to be saved.
W czytaniu, które pochodzi z Księgi Amosa, prorok nawiązuje do realiów społecznych w jego czasach, czyli w VIII wieku przed Chrystusem. Mimo że upłynęło ponad 2700 lat, nauczanie to wcale nie straciło na aktualności, bo wciąż istnieje bezlitosne wyzyskiwanie biednych przez bogaczy.
Znamienne, że chodzi o bogaczy, którzy są religijni, ale zachowując dni święte, z niecierpliwością wyczekują ich końca, aby mogli wrócić do niesprawiedliwych praktyk, takich jak fałszowanie miar i wag. Najbardziej bezwzględni posuwają się o wiele dalej: „Będziemy kupować biednego za srebro, a ubogiego za parę sandałów, i plewy pszeniczne będziemy sprzedawać”.
Urzeczywistniajcie sprawiedliwość w służbie ludziom, ze wzrokiem skierowanym na Boga, abyście w pełni mogli szanować sprawiedliwość, prawo i godność człowieka - zaapelował Papież podczas audiencji dla pielgrzymów, którzy przybyli do Rzymu w ramach Jubileuszu Wymiaru Sprawiedliwości. Podkreślił, że przy tej okazji nie można zapominać o krajach i narodach, które „łakną sprawiedliwości”, ponieważ ich warunki życia są niesprawiedliwe i nieludzkie.
Cieszę się, że mogę przyjąć was z okazji Jubileuszu poświęconego wszystkim, którzy w różnym charakterze działają na rozległym polu wymiaru sprawiedliwości. Pozdrawiam obecnych tu dostojnych przedstawicieli władz, przybyłych z wielu krajów, reprezentujących różne trybunały, oraz wszystkich was, którzy codziennie pełnicie nieodzowną służbę na rzecz uporządkowanych relacji między osobami, społecznościami i państwami. Jubileusz czyni nas wszystkich pielgrzymami, którzy - odkrywając znaki nadziei, która nie zawodzi - pragną „odkryć na nowo niezbędną ufność, zarówno w Kościele, jak i w społeczeństwie, w relacjach międzyludzkich, w stosunkach międzynarodowych, w promowaniu godności każdej osoby i w szacunku dla stworzenia” (Bulla ogłaszająca Jubileusz, 25).
Nowo mianowany nuncjusz apostolski w Iraku, ks. prałat Mirosław Wachowski, w rozmowie z mediami watykańskimi podzielił się osobistymi refleksjami o powołaniu, misji w ziemi Abrahama, służbie Kościołowi oraz duchowej sile, która pozwala iść naprzód. „Nuncjusz apostolski jest przedstawicielem Ojca Świętego wobec władz cywilnych, promując godność osoby ludzkiej, uniwersalne prawa człowieka, pracując na rzecz pokoju, tak w kraju, w którym spełnia swoją posługę, jak i na całym świecie” - wskazał.
W czwartek, 18 września Papież Leon XIV mianował nuncjuszem apostolskim w Iraku ks. prałata Mirosława Stanisława Wachowskiego, dotychczasowego Podsekretarza ds. Relacji z Państwami i Organizacjami Międzynarodowymi Stolicy Apostolskiej. Wyniósł go jednocześnie do stolicy tytularnej Villamagna di Proconsolare, z godnością arcybiskupa. Ks. Wachowski w wywiadzie dla Radia Watykańskiego podkreślił, że każda nowa nominacja traktowana jest przez niego jako akt Bożego miłosierdzia i zaufania, na który - jak sam mówi - nie zasłużył. „Z jakiegoś dla mnie tajemniczego, nieznanego powodu z wioski na Mazurach Pan Bóg powołał do kapłaństwa chłopaka, który według mnie nie miał jakichś szczególnych talentów”. To głębokie poczucie niewystarczalności nie przeszkadzało mu jednak zaufać: „Odpowiedziałem wtedy tak na to powołanie, ufając bardziej Jego łasce niż moim własnym ograniczonym zdolnościom”.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
