Beata Pieczykura: Jakie refleksje i nadzieje towarzyszą Księdzu w dniu ogłoszenia nominacji?
Ks. Paweł Dzierzkowski: Traktuję moją nominację przede wszystkim jako wyróżnienie dla naszej archidiecezji, dostrzeżenie działań, które podejmowaliśmy jako wspólnota pracowników i wolontariuszy Caritas Archidiecezji Częstochowskiej na rzecz osób ubogich. Jestem też w pełni świadomy odpowiedzialności, jaka będzie na mnie spoczywać w związku z tak ważną funkcją w Kościele w Polsce.
Czy doświadczenia zdobyte w pracy w częstochowskiej Caritas będą pomocne w działaniach podejmowanych w Caritas Polska?
Przejście do Caritas Polska jest szansą wymiany doświadczeń zdobytych na polu diecezjalnym, a miłosierdzie zawsze jest wyzwaniem, pracą na rzecz drugiego człowieka, odrzuconego, poturbowanego, zdałoby się, że przez nikogo niechcianego. Kontakt z bezdomnymi to największe wyzwanie, a radość to spotkanie z młodymi ludźmi, wolontariuszami Caritas, pełnymi otwartości i gotowości do działania.
Czy dyrektor Caritas Polska zlecał diecezjalnej Caritas zadania o zasięgu ogólnopolskim? Jakie działania Ksiądz podejmował?
Można powiedzieć, że takim zadaniem ogólnopolskim była coroczna pielgrzymka osób bezdomnych na Jasną Górę w listopadzie, za której organizację z ramienia naszej Caritas byłem odpowiedzialny. Oczywiście jako Caritas diecezjalna oprócz naszych działań lokalnych bierzemy udział w akcjach ogólnopolskich, takich jak zbiórka żywności, jałmużna wielkopostna itp.
Ks. Paweł Dzierzkowski. Urodzony 29 lutego 1980 r. w Pajęcznie. Święcenia kapłańskie przyjął 14 maja 2005 r. z rąk abp. Stanisława Nowaka w archikatedrze Świętej Rodziny w Częstochowie. Wikariusz w parafiach św. Franciszka z Asyżu w Zajączkach i św. Floriana w Częstochowie. Ojciec duchowny w Wyższym Seminarium Duchownym w Częstochowie. Od 2015 r. asystent duchowy ds. formacji duchowej pracowników Caritas Archidiecezji Częstochowskiej i Centrum Duchowości Archidiecezji Częstochowskiej „Święta Puszcza” w Olsztynie k. Częstochowy. Od 2016 r. zastępca dyrektora diecezjalnej Caritas. Do jego obowiązków należały m.in.: opieka duchowa wobec pracowników oraz osób bezdomnych, samotnych matek z dziećmi mieszkających w ośrodkach Caritas, seniorów z Klubu Seniora i Dziennego Domu Pobytu „Senior+”, organizacja dni skupienia (adwentowego i wielkopostnego) dla pracowników Caritas oraz innych organizacji charytatywnych, koordynowanie wigilii dla osób bezdomnych z Częstochowy oraz ośrodków Caritas, organizacja zjazdów szkolnych kół Caritas, koordynacja zbiórek żywności, akcji „Kromka chleba”, programów stypendialnych „Skrzydła” i „Dwa talenty”, organizacja wyjazdów wolontariuszy na ogólnopolskie zjazdy szkolnych kół Caritas, zimowisk i kolonii Caritas w archidiecezji. Od 1 września 2020 r. zastępca dyrektora Caritas Polska.
KS. INF. IRENEUSZ SKUBIŚ: - Był Ksiądz Prymas po wolnych wyborach w 1989 r. pierwszym nuncjuszem apostolskim w Polsce. Proszę powiedzieć, jak do tego doszło, dlaczego nuncjuszem apostolskim w Polsce został polski kapłan?
Iwo Hélory żył w latach 1253 -1303 we Francji, w Bretanii. Urodził się w Kermartin, w pobliżu Tréguier. Po ukończeniu 14. roku życia studiował w Paryżu na Wydziale Sztuk Wyzwolonych, później na Wydziale Prawa Kanonicznego i Teologii, a w Orleanie na Wydziale Prawa Cywilnego.
Po trwających 10 lat studiach powrócił do rodzinnej Bretanii. Do 30. roku życia pozostawał - jako człowiek świecki - na stanowisku oficjała diecezjalnego w Rennes, sprawując w imieniu biskupa funkcje sędziowskie. Zasłynął jako człowiek sprawiedliwy i nieprzekupny, obrońca interesów biedaków, za których nieraz sam opłacał koszty postępowania, a także - jako doskonały mediator w sporach.
Później poszedł za głosem powołania i po przyjęciu święceń kapłańskich skupił się na pracy w przydzielonej mu parafii. Biskup powierzył mu niewielką parafię Trédrez, a po roku 1293 nieco większą - Louannec. Iwo od razu zjednał sobie parafian, dając przykład ubóstwa i modlitwy. W czasach, kiedy kapłani obowiązani byli odprawiać Mszę św. tylko w niedziele i święta, Iwo czynił to codziennie, niezależnie od tego, gdzie się znajdował. Często, chcąc pogodzić zwaśnionych, zanim zajął się sprawą jako sędzia, odprawiał w ich intencji Mszę św. - po niej serca skłóconych w jakiś cudowny sposób ulegały przemianie i jednali się bez rozprawy. Nadal chętnie służył wiedzą prawniczą wszystkim potrzebującym, sam żyjąc bardzo skromnie. Był doskonałym kaznodzieją. Iwo Hélory zmarł 19 maja 1303 r. W 1347 r. papież Klemens VI ogłosił go świętym. Jego kult rozpoczął się zaraz po jego śmierci i bardzo szybko rozprzestrzenił się poza granice Bretanii. Kościoły i kaplice jemu dedykowane zbudowano m.in. w Paryżu i w Rzymie. Wiele wydziałów prawa i uniwersytetów obrało go za patrona, m.in. w Nantes, Bazylei, Fryburgu, Wittenberdze, Salamance i Louvain. Został pochowany w Treguier we Francji, które jest odtąd miejscem corocznych pielgrzymek adwokatów w dniu 19 maja.
Warto też dodać, że do Polski kult św. Iwona dotarł stosunkowo wcześnie. Już 25 lat po jego kanonizacji, w 1372 r. jeden z kanoników wrocławskiej kolegiaty św. Idziego, Bertold, ze swej pielgrzymki do Tréguier przywiózł relikwie świętego. Umieszczono je w jednym z bocznych ołtarzy kościoła św. Idziego. Również po relikwie św. Iwona pojechał opat Kanoników Regularnych Henricus Gallici. Na jego koszt do budującego się wówczas kościoła Najświętszej Maryi Panny na Piasku dobudowano kaplicę św. Iwona, w której umieszczono ołtarzyk szafkowy z relikwiami. Niestety, nie dotrwały one do naszych czasów, w przeciwieństwie do kultu, który, przerwany na początku XIX wieku, ożył w 1981 r. Od tego czasu w każdą pierwszą sobotę miesiąca w kaplicy św. Iwona zbierają się prawnicy wrocławscy na Mszy św. specjalnie dla nich sprawowanej.
Drugim ważnym miejscem kultu św. Iwona w Polsce jest Iwonicz Zdrój, gdzie znajduje się jedyny w Polsce, jak się wydaje, kościół pw. św. Iwona, z przepiękną rzeźbioną w drewnie lipowym statuą Świętego.
Warto też wspomnieć o zakładanych w XVII i XVIII wieku bractwach św. Iwona, gromadzących w swych szeregach środowiska prawnicze, a mających przyczynić się do ich odnowy moralnej. Bractwa te istniały przede wszystkim w miastach, gdzie zbierał się Trybunał Koronny: w Piotrkowie Trybunalskim (zał. w 1726 r.) i w Lublinie (1743 r.). W obydwu do dziś zachowały się obrazy przedstawiające Świętego: w Piotrkowie - w kościele Ojców Jezuitów, w Lublinie - w kościele parafialnym pw. Nawrócenia św. Pawła. Istniały też bractwa w Przemyślu (XVII w.), prawdopodobnie w Krakowie (zachował się XVIII-wieczny obraz św. Iwona w zakrystii kościoła Ojców Pijarów), w Warszawie i we Lwowie. W diecezji krakowskiej czczono św. Iwona w Nowym Korczynie (w 1715 r. w kościele Ojców Franciszkanów konsekrowano ołtarz św. Iwona) oraz w Nowym Sączu, w kręgach związanych z Bractwem Przemienienia Pańskiego.
Natomiast we Wrocławiu, w kaplicy kościoła pw. Najświętszej Marii Panny na Piasku, znajduje się witraż wyobrażający św. Iwo. Został on ufundowany w 1996 r. przez adwokatów dolnośląskich z okazji 50-lecia tamtejszej adwokatury.
Na 31 maja zaplanowane jest ogłoszenie uznania przez Stolicę Apostolską cudu eucharystycznego, do jakiego doszło w Indiach. 15 listopada 2013 roku w czasie porannej Mszy św., odprawianej przez ks. Thomasa Pathickala w kościele Chrystusa Króla w Vilakkannur, w stanie Kerala, na konsekrowanej hostii pojawiła się twarz Jezusa Chrystusa.
O watykańskim uznaniu cudu poinformował 9 maja abp Joseph Pamplany, metropolita Tellicherry obrządku syromalabarskiego. Uroczyste ogłoszenie tej decyzji nastąpi w kościele w Vilakkannur podczas Mszy odprawianej przez nuncjusza apostolskiego w Indiach abp. Leopoldo Girellego.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
