Reklama

Misterium, które ciągle wzrusza

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Współczesnemu człowiekowi potrzebne są wzruszenia. Potrzebna jest chwila pogłębionej refleksji, aby odnowić próbę zrozumienia Bożego posłannictwa, w którym jawi się cudowne przyjście na świat Chrystusa, jego okrutna męka i Zmartwychwstanie, które światu oznajmiło nieprzemijające Boże miłosierdzie. Do świadomości ludzkiej przemawiają nie tylko teksty pisane, ale także żywe słowo.
Wielki Post jest okresem ustawicznego rozpamiętywania cierpienia Jezusa. Widowiska pasyjne, zakorzenione głęboko w polskiej tradycji, w sposób bardzo czytelny i sugestywny przekazują to, co tak naprawdę czuł Jezus wtedy, gdy ustanawiał Najświętszy Sakrament i gdy modlił się w Ogrójcu, gdy umywał stopy swoim uczniom i gdy zapierał się Go Szymon Piotr. Syn Boga żywego cierpiał fizycznie bity, popychany, okaleczony cierniem, upadający pod krzyżem i przybity do niego. Rozpamiętywał także dwoistość natury ludzkiej z jej inklinacjami do zła i nienawiści.
Ze sceny męka Jezusa wygląda bardziej dramatycznie. Jawią się przed nami kapłani żydowscy, setnik i jego ludzie, także Annasz i Kajfasz, Piłat, Apostołowie, a pośród nich ci, którzy go zawiedli. I słychać głośne nawoływanie tłumu o uwolnienie Barabasza kosztem śmierci krzyżowej Chrystusa. Ciszę przeszywa ironiczny śmiech przeciwników Nazarejczyka, płacz tych, którzy Go ukochali oraz odgłos uderzeń młotków, które poranione ciało Zbawiciela przytwierdzają brutalnie do krzyża.
5 marca w Katolickim Centrum Kultury przy parafii Chrystusa Króla w Jarosławiu aktorzy Teatru Oratoryjnego z Przemyśla przedstawili Misterium Męki Pańskiej w 6 odsłonach. Całość oparta jest na pierwowzorze napisanym przed wojną przez ks. Franciszka Harazima (tekst) i ks. Antoniego Chlondowskiego (muzyka). Inscenizacje widowisk pasyjnych przemyski Teatr, działający przy parafii św. Józefa, prezentuje od kilkudziesięciu lat. W obecnym składzie zespołu aktorskiego występują nawet trzy pokolenia wykonawców.
Najważniejsze fakty historyczne opisane w Nowym Testamencie przedstawiono z prawdziwą maestrią artystyczną. Twórcy przedstawienia wykazują zrozumienie dla powierzonych ról. Zadbano o typową dla epoki inscenizację i takież kostiumy. Kilkuset widzów nie kryło zachwytu nad trwającym ponad dwie godziny Misterium. Znakomita gra aktorów została wzbogacona muzyką, w której pobrzmiewały także akcenty polskich pieśni wielkopostnych oraz wielkanocnych.
Całość wyreżyserował Bogusław Gazdowicz. Orkiestrę złożoną z uczniów i uczennic PSM I i II st. w Przemyślu poprowadziła dyrygent Zofia Jabłecka. Scenografia i dekoracje są dziełem Adama Łaby i Franciszka Kwasiżura. Kostiumy przygotowała Łucja Wawrzynów. Przedstawienia organizuje oddany sercem i duszą zespołowi aktorów ks. Marek Głuch.
W roli Jezusa wystąpił Dariusz Koperski, w pozostałych wcieleniach aktorskich zaś: Jacek Major (św. Jan), Tadeusz Szczerbaty (św. Piotr), Janusz Bator (Piłat), Adam Łaba (Judasz), Wojciech Urban (setnik), Wojciech Koperski (Kajfasz), Piotr Kochanowicz (Malchus).
Przemyski Teatr Oratoryjny gościł w wielu miastach, m.in. w Sanoku, Nienadowej, Dubiecku, Bachórcu i Mościskach. W rodzinnym Przemyślu zaprezentował się na Zamku Kazimierzowskim.
Z jarosławskiego występu pozostanie w nas atencja dla aktorów, twórców i organizatorów widowiska oraz wciąż żywy obraz męki Syna Bożego i wymowa teologiczna Jego Zmartwychwstania. Należy mieć nadzieję, że Teatr Oratoryjny z parafii św. Józefa w Przemyślu odwiedzi Jarosław za rok.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

2003-12-31 00:00

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Organy katedralne do remontu!

2024-04-29 08:42

mat. pras

Zapraszamy do obejrzenia specjalnego odcinka "Organistów po godzinach" poświęcony długo wyczekiwanemu remontowi największych organów w Polsce, które znajdują się w Archikatedrze Wrocławskiej!

Zapraszamy do obejrzenia specjalnego odcinka "Organistów po godzinach" poświęcony długo wyczekiwanemu remontowi największych organów w Polsce, które znajdują się w Archikatedrze Wrocławskiej! W najnowszym podcaście organach katedralnych w rozmowie z Krzysztofem Bagińskim i Krzysztofem Garczarkiem opowiada Ks. kanonik Paweł Cembrowicz - proboszcz Katedry pw. św. Jana Chrzciciela we Wrocławiu oraz można posłuchać i zobaczyć ostatnie, historyczne wręcz dźwięki utrwalające brzmienie przed demontażem instrumentu zaprezentowali organiści - Wojciech Mazur i Mateusz Żegleń.

CZYTAJ DALEJ

Kościół czci patronkę Europy - św. Katarzynę ze Sieny

[ TEMATY ]

św. Katarzyna

pl.wikipedia.org

Kościół katolicki wspomina dziś św. Katarzynę ze Sieny (1347-80), mistyczkę i stygmatyczkę, doktora Kościoła i patronkę Europy. Choć była niepiśmienna, utrzymywała kontakty z najwybitniejszymi ludźmi swojej epoki. Przyczyniła się znacząco do odnowy moralnej XIV-wiecznej Europy i odbudowania autorytetu Kościoła.

Katarzyna Benincasa urodziła się w 1347 r. w Sienie jako najmłodsze, 24. dziecko w pobożnej, średnio zamożnej rodzinie farbiarza. Była ulubienicą rodziny, a równocześnie od najmłodszych lat prowadziła bardzo świątobliwe życie, pełne umartwień i wyrzeczeń. Gdy miała 12 lat doszło do ostrego konfliktu między Katarzyną a jej matką. Matka chciała ją dobrze wydać za mąż, podczas gdy Katarzyna marzyła o życiu zakonnym. Obcięła nawet włosy i próbowała założyć pustelnię we własnym domu. W efekcie popadła w niełaskę rodziny i odtąd była traktowana jak służąca. Do zakonu nie udało jej się wstąpić, ale mając 16 lat została tercjarką dominikańską przyjmując regułę tzw. Zakonu Pokutniczego. Wkrótce zasłynęła tam ze szczególnych umartwień, a zarazem radosnego usługiwania najuboższym i chorym. Wcześnie też zaczęła doznawać objawień i ekstaz, co zresztą, co zresztą sprawiło, że otoczenie patrzyło na nią podejrzliwie.
W 1367 r. w czasie nocnej modlitwy doznała mistycznych zaślubin z Chrystusem, a na jej palcu w niewyjaśniony sposób pojawiła się obrączka. Od tego czasu święta stała się wysłanniczką Chrystusa, w którego imieniu przemawiała i korespondowała z najwybitniejszymi osobistościami ówczesnej Europy, łącznie z najwyższymi przedstawicielami Kościoła - papieżami i biskupami.
W samej Sienie skupiła wokół siebie elitę miasta, dla wielu osób stała się mistrzynią życia duchowego. Spowodowało to jednak szereg podejrzeń i oskarżeń, oskarżono ją nawet o czary i konszachty z diabłem. Na podstawie tych oskarżeń w 1374 r. wytoczono jej proces. Po starannym zbadaniu sprawy sąd inkwizycyjny uwolnił Katarzynę od wszelkich podejrzeń.
Św. Katarzyna odznaczała się szczególnym nabożeństwem do Bożej Opatrzności i do Męki Chrystusa. 1 kwietnia 1375 r. otrzymała stygmaty - na jej ciele pojawiły się rany w tych miejscach, gdzie miał je ukrzyżowany Jezus.
Jednym z najboleśniejszych doświadczeń dla Katarzyny była awiniońska niewola papieży, dlatego też usilnie zabiegała o ich ostateczny powrót do Rzymu. W tej sprawie osobiście udała się do Awinionu. W znacznym stopniu to właśnie dzięki jej staraniom Następca św. Piotra powrócił do Stolicy Apostolskiej.
Kanonizacji wielkiej mistyczki dokonał w 1461 r. Pius II. Od 1866 r. jest drugą, obok św. Franciszka z Asyżu, patronką Włoch, a 4 października 1970 r. Paweł VI ogłosił ją, jako drugą kobietę (po św. Teresie z Avili) doktorem Kościoła. W dniu rozpoczęcia Synodu Biskupów Europy 1 października 1999 r. Jan Paweł II ogłosił ją wraz ze św. Brygidą Szwedzką i św. Edytą Stein współpatronkami Europy. Do tego czasu patronami byli tylko święci mężczyźni: św. Benedykt oraz święci Cyryl i Metody.
Papież Benedykt XVI 24 listopada 2010 r. poświęcił jej specjalną katechezę w ramach cyklu o wielkich kobietach w Kościele średniowiecznym. Podkreślił w niej m.in. iż św. Katarzyna ze Sieny, „w miarę jak rozpowszechniała się sława jej świętości, stała się główną postacią intensywnej działalności poradnictwa duchowego w odniesieniu do każdej kategorii osób: arystokracji i polityków, artystów i prostych ludzi, osób konsekrowanych, duchownych, łącznie z papieżem Grzegorzem IX, który w owym czasie rezydował w Awinionie i którego Katarzyna namawiała energicznie i skutecznie by powrócił do Rzymu”. „Dużo podróżowała – mówił papież - aby zachęcać do wewnętrznej reformy Kościoła i by krzewić pokój między państwami”, dlatego Jan Paweł II ogłosił ją współpatronką Europy.

CZYTAJ DALEJ

To praca jest dla człowieka

2024-04-29 15:37

Magdalena Lewandowska

Do parafii na Nowym Dworze przybyły liczne poczty sztandarowe i przedstawiciele Dolnośląskiej Solidarności.

Do parafii na Nowym Dworze przybyły liczne poczty sztandarowe i przedstawiciele Dolnośląskiej Solidarności.

W parafii Opatrzności Bożej na Nowym Dworze we Wrocławiu modlono się w intencji ofiar wypadków przy pracy.

Eucharystii, na którą licznie przybyły poczty sztandarowe i członkowie Solidarności, przewodniczył o. bp Jacek Kiciński. – Dzisiaj obchodzimy Światowy dzień bezpieczeństwa i ochrony zdrowia w pracy oraz Dzień pamięci ofiar wypadków przy pracy i chorób zawodowych. Cieszę się, że modlimy się razem z bp. Jackiem Kicińskim i przedstawicielami Dolnośląskiej Solidarności – mówił na początku Eucharystii ks. Krzysztof Hajdun, proboszcz parafii i diecezjalny duszpasterz ludzi pracy.

CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję